Ludomir Wysocki

Ludomir Wysocki
„Mróz”, „Piast”, „Rosa”
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1895
Żytomierz

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 1972
Poznań

Przebieg służby
Siły zbrojne

Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów Krechowieckich
18 Pułk Ułanów Pomorskich
11 Pułk Ułanów Legionowych
26 Pułk Ułanów Wielkopolskich
4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku
dowódca pułku kawalerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
bitwa pod Krechowcami
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Medal Wojska Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Ludomir Wysocki, ps. „Mróz”, „Piast”, „Rosa” (ur. 21 lutego?/ 5 marca 1895 w Żytomierzu zm. 6 kwietnia 1972 w Poznaniu) – pułkownik Wojska Polskiego[1].

Życiorys

Urodził się 5 marca 1895 w Żytomierzu, w rodzinie Zygmunta i Malwiny. Uczęszczał do gimnazjum. W 1914 został wcielony do armii rosyjskiej. Ukończył kurs wojenny Szkoły Oficerskiej Kawalerii. Pełnił służbę w rosyjskim 10 pułku huzarów, w stopniu podporucznika[2], od 1916 w Dywizjonie Polskich Ułanów, a w 1917 w 1 pułku ułanów. Uczestniczył w słynnej szarży pod Krechowcami. W 1 pułku ułanów Krechowieckich od 1920 dowodził szwadronem[2]. W czerwcu 1927 został przeniesiony do 11 pułku ułanów w Ciechanowie na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego[3], lecz w następnym miesiącu został przeniesiony do 1 puł. z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów kawalerii i przydziałem do Obozu Szkolnego Kawalerii w Grudziądzu na stanowisko instruktora wyszkolenia wojskowego[4]. W lipcu 1928 został przesunięty ze stanowiska dowódcy szwadronu na stanowisko kwatermistrza[5], a w lipcu 1929 przesunięty na stanowisko komendanta Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii[6]. Z dniem 5 lipca 1930 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Kawalerii do 18 pułku ułanów w Grudziądzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[7]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do 11 pułku ułanów na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[8]. W latach 1935–1937 był zastępcą dowódcy 26 pułku ułanów w Baranowiczach. Od lutego 1937 do września 1939 dowodził 4 pułkiem ułanów w Wilnie. Na czele tego pułku walczył w kampanii wrześniowej[2].

Podczas okupacji w latach 1940–1943 był żołnierzem Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej Obwodu Warszawa-Wola[2]. Inspektor Podokręgu „Struga”, a od kwietnia 1943 komendantem Podokręgu AK „Olsztyn–Tuchola”, sprawując tę funkcję do wyzwolenia.

Do ludowego Wojska Polskiego zgłosił się w lutym 1945 obejmując stanowisko zastępcy dowódcy dywizji ds. liniowych 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii[2]. Szef Wydziału Operacyjnego sztabu Dowództwa Okręgu Wojskowego Nr III w Poznaniu od kwietnia 1947, a później p.o. szefa Wydziału Szkolenia Akademii Sztabu Generalnego od lipca 1948. Przeniesiony w stan spoczynku w 1951.

6 kwietnia 1972 zmarł w Poznaniu[2]. Pochowany na Cmentarzu na Junikowie (pole 27, kwatera D-2-1)[9].

Był mężem Anieli z Małachowskich (1916–1991).

Awanse

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 138 „za bohaterskie czyny i dzielne achowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  2. a b c d e f Leżeński i Kukawski 1991 ↓, s. 126–127.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927, s. 163.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927, s. 257.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 233.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 211.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 209.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 235.
  9. Plan Poznania - Cmentarze, www.poznan.pl [dostęp 2021-06-09].
  10. M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  11. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 81)

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Cezary Leżeński, Lesław Kukawski: O kawalerii polskiej XX wieku. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 126–127. ISBN 83-04-03364-X.
  • Jarosław Szlaszyński. 1 Pułk Ułanów Krechowieckich w Augustowie. „Rocznik Augustowsko-Suwalski t. VI”, s. 89–122, 2006. Suwałki: Augustowsko-Suwalskie Towarzystwo Naukowe. ISSN 1730-9875.

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
POL Medal Wojska BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .