Ludovico Einaudi

Ludovico Einaudi
Ilustracja
Ludovico Einaudi (2012)
Imię i nazwisko

Ludovico Maria Enrico Einaudi

Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1955
Turyn

Zawód

pianista, kompozytor

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej IV Klasy Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Strona internetowa

Ludovico Maria Enrico Einaudi (wymowa: [ludoˈviːko eiˈnaudi]) (ur. 23 listopada 1955) – włoski pianista i kompozytor.

Życiorys

Uczył się w Conservatorio Verdi w Mediolanie oraz pod kierownictwem Luciano Berio[1]. Einaudi rozpoczął swoją karierę jako kompozytor muzyki poważnej, a następnie zaczął do swojej muzyki włączać elementy muzyki pop, rock, world music oraz muzyki folkowej[2]. Wydał serię solowych albumów muzyki fortepianowej i orkiestrowej, wśród bardziej znanych: I Giorni w 2001, Nightbook w 2009, In a Time Lapse[3] w 2013, Elements w październiku 2015 oraz jako współautor Taranta Project w maju 2015 roku. Skomponował także muzykę do wielu filmów i trailerów, w tym Nietykalni, Joaquin Phoenix. Jestem jaki jestem, miniserialu telewizyjnego Doktor Żywago oraz Acquario w 1996, za którą został nagrodzony włoską nagrodą filmową Grolla d’oro za najlepszą ścieżkę dźwiękową[4][5]. W swojej karierze Einaudi skomponował muzykę do kilku filmów, w tym do This is England. W 2020 roku jego muzyka została wykorzystana w filmach Nomadland i The Father.[6]

Odznaczenia

Albumy

Albumy studyjne

  • 1988: Time Out
  • 1992: Stanze (harfa)
  • 1995: Salgari
  • 1996: Le Onde (fortepian)
  • 1999: Eden Roc (fortepian, instrumenty smyczkowe)
  • 2001: I Giorni (fortepian)
  • 2003: Diario Mali (fortepian, kora)
  • 2004: Una Mattina (fortepian, wiolonczela)
  • 2006: Divenire (fortepian, kwartet smyczkowy)
  • 2009: Nightbook (fortepian, muzyka elektroniczna)
  • 2013: In a Time Lapse (fortepian, muzyka elektroniczna)
  • 2015: Taranta Project (fortepian, muzyka elektroniczna, orkiestra, wiolonczela, kora)
  • 2015: Elements (fortepian, muzyka elektroniczna, orkiestra) – złota płyta w Polsce[9]
  • 2019: „Seven Days Walking (Day 1)”
  • 2019: „Seven Days Walking (Day 2)”
  • 2020: 12 Songs From Home (fortepian)
  • 2020: Einaudi Undiscovered (fortepian)
  • 2021: Cinema (fortepian)

Albumy koncertowe

  • 1988: Time Out – BMG Ricordi
  • 1992: Stanze – BMG Ricordi
  • 1995: Salgari – BMG Ricordi
  • 1996: Le Onde – BMG Ricordi
  • 1998: Fuori dal Mondo – BMG Ricordi
  • 1998: Ultimi Fuochi – BMG Ricordi
  • 1999: Eden Roc – BMG Ricordi
  • 2001: I Giorni – BMG Ricordi
  • 2001: Luce dei miei Occhi- BMG Ricordi
  • 2002: Dr. Zhivago – BMG Ricordi
  • 2003: La Scala Concert 03.03.03 – BMG Ricordi
  • 2003: Le parole di mio padre – BMG Ricordi
  • 2003: Diario Mali (wraz z Ballaké Sissoko) – Ponderosa IRD
  • 2004: Echoes: The Einaudi Collection
  • 2004: Una Mattina – Ponderosa Music and Art/Decca/Sony Classical
  • 2006: Divenire – Ponderosa Music and Art/Decca
  • 2009: Cloudland – Ponderosa Music and Art, projekt poboczny nagrany jako grupa o nazwie „Whitetree„
  • 2009: Nightbook – Ponderosa Music and Art/Decca
  • 2010: The Royal Albert Hall Concert – Ponderosa Music and Art
  • 2011: Islands: Essential Einaudi – Decca (UMO)
  • 2013: In a Time Lapse – Ponderosa Music and Art/Decca #24 UK, #2 Mega Top 50, #5 FIMI Albums Chart, #6 Classical Albums
  • 2015: Elements – Decca / Ponderosa Music & Art

Filmowe i telewizyjne ścieżki dźwiękowe[10]

  • 1988: Treno di panna (reżyser: Andrea De Carlo)
  • 1994: Da qualche parte in città (reżyser: Michele Sordillo)
  • 1996: Acquario (reżyser: Michele Sordillo)
  • 1998: Kwiecień (reżyser: Nanni Moretti)
  • 1998: Giorni dispari (reżyser: Dominick Tambasco)
  • 1999: Nie z tego świata (reżyser: Giuseppe Piccioni)
  • 2000: La vita altrui (reżyser: Michele Sordillo)
  • 2000: Un delitto impossibile (reżyser: Antonio Luigi Grimaldi)
  • 2001: Słowa mojego ojca (reżyser: Francesca Comencini)
  • 2001: Alexandreia (reżyser: Maria Iliou)
  • 2002: Luce dei miei occhi (reżyser: Giuseppe Piccioni) – włoska nagroda za najlepszą ścieżkę dźwiękową
  • 2002: Doktor Żywago (TV miniserial, reżyser: Giacomo Campiotti)
  • 2004: Cena pożądania (reżyser: Roberto Andò) – Nagroda za najlepszą muzykę filmową na Avignon Film Festival 2004
  • 2004: Mission: Saturn
  • 2006: To właśnie Anglia (reżyser: Shane Meadows)
  • 2010: This Is England '86 (reżyser: Shane Meadows)
  • 2010: Gwiezdne Wrota - Patogen
  • 2010: Sangandaan – Landas ng Buhay
  • 2010: Joaquin Phoenix. Jestem jaki jestem (reżyser: Casey Affleck)
  • 2010: Koniec jest moim początkiem (reżyser: Jo Baier)
  • 2010: Naznaczony (reżyser: James Wan)
  • 2010: Czarny łabędź trailer (reżyser: Darren Aronofsky)
  • 2011: Elena - Mysterio ng Kahapon
  • 2011: This Is England '88 (reżyser: Shane Meadows)
  • 2011: Nietykalni (reżyser: Olivier Nakache i Eric Toledano)
  • 2012: J. Edgar (reżyser: Clint Eastwood)
  • 2012: Derek (odcinek pilotażowy; reżyser: Ricky Gervais)
  • 2014: Źródło nadziei (reżyser: Russell Crowe)
  • 2014: Mama (reżyser: Xavier Dolan)
  • 2015: This Is England '90 (reżyser: Shane Meadows)
  • 2020: Nomadland (reżyser: Chloé Zhao)

Przypisy

  1. ↑ Ludovico Einaudi - Short Biography - Music Sales Classical, chesternovello.com [dostęp 2017-01-27].
  2. ↑ BT River of Music: Ludovico Einaudi interview for London 2012, „Telegraph.co.uk” [dostęp 2017-01-27] (ang.).
  3. ↑ In a Time Lapse - Ludovico Einaudi, AllMusic [dostęp 2017-01-27].
  4. ↑ Ludovico Einaudi, ludovicoeinaudi.com [dostęp 2017-01-27] (wł.).
  5. ↑ LUDOVICO EINAUDI - Evolution Promotion, „Evolution Promotion” [dostęp 2017-01-27] (ang.).
  6. ↑ Interview with Ludovico Einaudi on writing music scores for Academy Award-winning films, The Shortlisted, 23 maja 2021 [dostęp 2022-01-19] (ang.).
  7. ↑ Einaudi sig. Ludovico Maria Enrico, quirinale.it [dostęp 2020-01-23] (wł.).
  8. ↑ Ludovico Einaudi, ci siamo: sarà Cavaliere dell'Ordine des Arts et Lettres, globusmagazine.it, 2 grudnia 2013 [dostęp 2020-01-23] (wł.).
  9. ↑ Złote płyty CD przyznane w 2019 roku, ZPAV [dostęp 2020-06-29].
  10. ↑ Ludovico Einaudi, IMDb [dostęp 2017-01-27].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

ITA OMRI 2001 Uff BAR.svg
Baretka: Order Zasługi Republiki Włoskiej – Oficer (od 2001).
Ordre des Arts et des Lettres Chevalier ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: l'Ordre des Arts et des Lettres, Chavalier rank