Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR

Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR
*Народный комиссариат оборонной промышленности*
	; siedziba komisariatu w budynku Metrostroju w zaułku Ułańskim/prosp. Sacharowa
Państwo	ZSRR
Data utworzenia	1936
Data likwidacji	1939
Siedziba	Moskwa
Ludowy Komisarz	Michaił Kaganowicz
	Adres
	zaułek Ułański (ros. Уланский переулок) 16 i 22/prosp. Sacharowa (просп. Сахарова) 7
	Położenie na mapie Moskwy Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR
	Położenie na mapie Rosji Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR
	55°46′05″N 37°38′22″E/55,768056 37,639444

Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR (Народный комиссариат оборонной промышленности) – jeden z urzędów centralnych w Związku Radzieckim, odpowiednik ministerstwa, który nadzorował produkcję przemysłu obronnego.

Powołany 8 grudnia 1936 na bazie Ludowego Komisariatu Przemysłu Ciężkiego ZSRR (ros. Народный комиссариат тяжёлой промышленности).

11 stycznia 1939 dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR, Ludowy Komisariat Przemysłu Obronnego ZSRR został podzielony na 4 resorty:

Ludowy Komisariat Przemysłu Lotniczego ZSRR (ros. Народный комиссариат авиационной промышленности – Наркомавиапром),
Ludowy Komisariat Przemysłu Stoczniowego ZSRR (ros. Народный комиссариат судостроительной промышленности),
Ludowy Komisariat Broni ZSRR (ros. Народный комиссариат вооружения),
Ludowy Komisariat Amunicji ZSRR (ros. Народный комиссариат боеприпасов).

Struktura

Komisariat został podzielony na główne zarządy, którym 30 grudnia 1936 nadano numery^[1]^[2]^[3]:

1 – produkcja samolotów (производство самолётов),
2 – przemysłu stoczniowego (судостроение),
3 – pierwotnie Główny Zarząd Artylerii i Czołgów, 17 stycznia 1937 przekształcony w Główny Zarząd Artylerii,
4 – produkcja materiałów wybuchowych i pirotechnicznych, amunicji (производство взрывчатки, пиротехники, капсюлей, снаряжение боевых припасов), zredukowany 20 kwietnia 1937 i 15 sierpnia 1937,
5 – początkowo Główna Dyrekcja Przemysłu Elektrycznego Niskoprądowego Glavesprom,
6 – początkowo Główna Dyrekcja Wojskowego Przemysłu Chemicznego Glavvoenkhimprom,
7 – produkcja opancerzeń (производство брони),
8 – produkcja dział artyleryjskich (производство артиллерийских орудий), od stycznia 1937,
9 – produkcja urządzeń optycznych (производство оптических приборов), od stycznia 1937,
10 – przemysł precyzyjny (точная индустрия),
11 – początkowo produkcja akumulatorów (производство аккумуляторов), następnie produkcja prochu (производство пороха), od kwietnia 1937,
12 – od kwietnia 1937 wydzielony z 4.,
13 – produkcja korpusów pocisków artyleryjskich i bomb lotniczych (производство корпусов артиллерийских снарядов и авиационных бомб), od sierpnia 1937,
14 – produkcja zapalników (производство взрывателей и трубок), od sierpnia 1937,
15 – produkcja broni strzeleckiej (производство стрелкового вооружения), 9 października 1937 wydzielony z 3.,
17 – produkcja broni minowej (минного вооружения), zorganizowany 26 września 1937,
18 – produkcja silników lotniczych (производство авиационных моторов),
21 – produkcja tulei (производство гильз).

Ludowi Komisarze

1936–1937 – Moisiej Ruchimowicz (Моисей Рухимович)
1937–1939 – Michaił Kaganowicz (Михаил Каганович)

Siedziba

Siedziba mieściła się w zaułku Ułańskim (ros. Уланский переулок) 16 i 22/prosp. Sacharowa (просп. Сахарова) 7, w budynku (proj. Danił Fridman) zbudowanym w 1936 na potrzeby zarządu, hotelu i mieszkań pracowniczych firmy budowlanej Metrostroju (ros. Мосметрострой). Od 1939 budynek był siedzibą Ludowego Komisariatu Przemysłu Lotniczego (ros. Народный комиссариат авиационной промышленности – Наркомавиапром).

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

Ю.В. Ильин: Наркоматы оборонной промышленности в годы великой отечественной войны, Вестник МГИМО Москва, nr 2 (41) 2015

[1] Приказы и распоряжения по Наркомату оборонной промышленности за 1936-1937 гг.

[2] ttp://www.rkka.ru/analys/oboronka/oboronka.htm

[3] Симонов Н.С.: Военно-промышленный комплекс СССР в 1920–1950

[1]

[2]

[3]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne