Ludwig Bruns

Ludwig Bruns (ur. 25 czerwca 1858 w Hanowerze, zm. 9 listopada 1916 w Hanowerze) – niemiecki neurolog.

Życiorys

Pochodził z Hanoweru, studiował medycynę w Getyndze i Monachium. Tytuł doktora medycyny otrzymał w 1882 roku. Został asystentem Eduarda Hitziga w przytułku dla obłąkanych w Nietleben oraz w klinice psychiatrycznej i neurologicznej w Halle. W późniejszym czasie pracował razem z Carlem Westphalem i Hermannem Oppenheimem w berlińskim szpitalu Charité. Bruns utrzymywał bliskie kontakty z Oppenheimem do końca swojej kariery naukowej. Po powrocie do Hanoweru został profesorem neurologii. Bruns był pierwszym przewodniczącym Niemieckiego Towarzystwa Neurologów. Zmarł w 1916 roku, wspomnienie o nim ukazało się na łamach "Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie"[1].

Wybrane prace

  • Die Geschwülste des Nervensystems. Berlin, 1897; 2. wydanie, 1907.
  • Die Hysterie im Kindesalter.[w:] Slg Abh Nervenkrkh; Halle an der Saale, 1897.
  • Die traumatischen Neurosen. Wien, 1901.
  • Cramer, Bruns. Handbuch der Nervenkrankheiten im Kindesalter. Berlin, 1912.

Przypisy

  1. ↑ Ludwig Bruns †. Monatsschrift für Psychiatrie und Neurologie 40:387–394 (1916) PDF

Bibliografia

  • Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 266. [1]
  • Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Ärzte der letzten fünfzig Jahre. Band 1. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 187–188.

Linki zewnętrzne