Ludwig Erhard

Ludwik Erhard
Ilustracja
Ludwik Erhard (1964)
Pełne imię i nazwisko

Ludwik Wilhelm Erhard

Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1897
Fürth

Data i miejsce śmierci

5 maja 1977
Bonn

Kanclerz Niemiec
Okres

od 16 października 1963
do 1 grudnia 1966

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Konrad Adenauer

Następca

Kurt Georg Kiesinger

Wicekanclerz Niemiec
Okres

od 29 października 1957
do 16 października 1963

Przynależność polityczna

Unia Chrześcijańsko-Demokratyczna

Poprzednik

Franz Blücher

Następca

Erich Mende

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zasługi RFN Order Bawarski Zasługi Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Słońca Peru Krzyż Wielki Orderu Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001)
Konrad Adenauer i Ludwig Erhard

Ludwig Wilhelm Erhard (ur. 4 lutego 1897 w Fürth, zm. 5 maja 1977 w Bonn) – niemiecki polityk, ekonomista, 2. kanclerz RFN i przez wiele lat minister gospodarki.

Życiorys

Urodził się w Bawarii. Podczas I wojny światowej walczył na froncie zachodnim jako artylerzysta. Po wojnie ukończył studia ekonomiczne.

W czasie II wojny światowej współpracował z władzami hitlerowskimi jako ekspert ekonomiczny (wykonywał m.in. zlecenia dla Głównego Urzędu Powierniczego-Wschód, który działał na terenie okupowanej Polski i zajmował się m.in. konfiskatą majątku polskich przedsiębiorstw)[1]. Latem 1941 r. stworzył dla nazistów plan zagospodarowania okupowanych „obszarów wschodnich”, w którym zawarł szereg rasistowskich uwag dotyczących Polaków[1]:

Polski robotnik okazał się być chętny i pracowity, chociaż jego osiągnięcia nie spełniają wymagań stawianym Niemcom z Rzeszy. To wynik braków w wychowaniu i cech wynikających z uwarunkowań rasowych

Polski naród nie posiada siły kształtowania (rzeczywistości), która pozwoliłaby mu na osiągnięcie prawdziwie kulturalnych wartości

Po zakończeniu wojny Erhard został doradcą ekonomicznym amerykańskich władz okupacyjnych w Bawarii. Po utworzeniu Bizonii dalej był pracownikiem administracji władz alianckich.

Erhard był po wojnie członkiem niemieckiej Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej (CDU). Został ministrem gospodarki w pierwszym rządzie Konrada Adenauera. Jest uważany przez wielu za jednego z ojców niemieckiego „cudu gospodarczego” (niem. Wirtschaftswunder).

Po ustąpieniu Adenauera w 1963 r. został drugim kanclerzem federalnym. Po zwycięskich dla CDU wyborach w 1965 r. ponownie został kanclerzem. Ustąpił ze stanowiska rok później. Lecz zanim to się stało, wystosował 25 marca 1966 notę pokojową. Deklarował w niej gotowość RFN do poprawy stosunków z państwami Układu Warszawskiego. Jego następcą został partyjny kolega – Kurt Georg Kiesinger.

Günter Rittner, 1974 – Portret Ludwiga Erharda, Galeria Kanclerska w Berlinie

W czasie swego urzędowania Erhard konsekwentnie nie uznawał istnienia i legalności drugiego niemieckiego państwa – NRD oraz granic zachodnich Polski i popierał doktrynę, w myśl której nadal istniało państwo niemieckie w granicach Rzeszy Niemieckiej z 1937 r. Zmiany w tej polityce dokonał dopiero kanclerz Willy Brandt.

Zmarł 5 maja 1977 w Bonn.

Niektóre odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia

  • Erwin von Beckerath, Fritz W. Meyer, Alfred Müller-Armack (Hrsg.): Wirtschaftsfragen der freien Welt. [Zum 60. Geburtstag von Bundeswirtschaftsminister Ludwig Erhard]. Knapp, Frankfurt am Main 1957.
  • Jan Berwid-Buquoy: Der Vater des deutschen Wirtschaftswunders – Ludwig Erhard. BI-HI-Verlag, Berlin 2004, ISBN 3-924933-06-5.
  • Volker Hentschel: Ludwig Erhard. Ein Politikerleben. Olzog, München 1996, ISBN 3-7892-9337-7.
  • Christian Gerlach: Ludwig Erhard und die „Wirtschaft des neuen deutschen Ostraums”. Ein Gutachten aus dem Jahre 1941 und Erhards Beratertätigkeit bei der deutschen Annexionspolitik 1938–43. In: Matthias Hamann, Hans Asbeck (Hrsg.): Beiträge zur Geschichte des Nationalsozialismus. Heft 13: Halbierte Vernunft und totale Medizin. ISBN 3-924737-30-4, Verlag Schwarze Risse, Berlin 1997, S. 241–276.
  • Karl Hohmann: Ludwig Erhard (1897–1977). Eine Biographie. Bonn 1997 (PDF-Datei, ca. 3 MB).
  • Peter Hoeres: Außenpolitik und Öffentlichkeit. Massenmedien, Meinungsforschung und Arkanpolitik in den deutsch-amerikanischen Beziehungen von Erhard bis Brandt. De Gruyter Oldenbourg, München 2013 (Studien zur Internationalen Geschichte, Bd. 32).
  • Daniel Koerfer: Kampf ums Kanzleramt – Erhard und Adenauer. DVA, Stuttgart 1987, ISBN 3-421-06372-9.
  • Alfred C Mierzejewski, Ludwig Erhard., München: Siedler, 2005, ISBN 3-88680-823-8, OCLC 76557463.
  • Andreas Metz, Die ungleichen Gründerväter: Adenauers und Erhards langer Weg an die Spitze der Bundesrepublik., Konstanz: UVK, 1998, ISBN 3-87940-617-0, OCLC 40551341.
  • Karl Heinz Roth: Das Ende eines Mythos. Ludwig Erhard und der Übergang der deutschen Wirtschaft von der Annexions- zur Nachkriegsplanung (1939 bis 1945). 1. 1939 bis 1943. In: 1999. Zeitschrift für Sozialgeschichte des 20. und 21. Jahrhunderts 10, 1995, Nr. 4, ISSN 0930-9977, S. 53–93.
  • Karl Heinz Roth: Das Ende eines Mythos. Ludwig Erhard und der Übergang der deutschen Wirtschaft von der Annexions- zur Nachkriegsplanung (1939 bis 1945). II. 1943 bis 1945. In: 1999. Zeitschrift für Sozialgeschichte des 20. und 21. Jahrhunderts 13, 1998, Nr. 1, ISSN 0930-9977, S. 92–124.
  • Bernhard Löffler: Ludwig Erhard. In: Katharina Weigand (Hrsg.): Große Gestalten der bayerischen Geschichte. Herbert Utz Verlag, München 2011, ISBN 978-3-8316-0949-9.

Media użyte na tej stronie

DE-BY Der Bayerische Verdienstorden BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Bawarski Order Zasługi
Einde bezoek bondskanselier dr Ludwig Erhard en gaf persconferentie in het Haag, Bestanddeelnr 916-1325 (cropped).jpg
Autor: Eric Koch for Anefo / Anefo, Licencja: CC0
Einde bezoek bondskanselier dr. Ludwig Erhard en gaf persconferentie in het Haagse Nieuwspoort , prof. dr. Erhar
PER Order of the Sun of Peru - Grand Cross BAR.png
Baretka Krzyża Wielkiego Orderu Słońca Peru
Cordone di gran Croce OMRI BAR.svg
Ribbon of a Cordon Grand Cross of Merit of the Italian Republic
GER Bundesverdienstkreuz 7 Grosskreuz.svg
Baretka: Order Zasługi RFN – Krzyż Wielki.
Rittner ludwigerhard1974.jpg
Autor: Günter Rittner , Licencja: CC BY 3.0
Ludwig Erhard, German Chancellery Berlin, Gallery of Chancellors
Bundesarchiv B 145 Bild-F078072-0004, Konrad Adenauer.jpg
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-F078072-0004 / Katherine Young / CC BY-SA 3.0 DE
Dla celów dokumentacyjnych Niemieckie Archiwum Federalne często zachowywało oryginalny opis fotografii, który może być błędny, tendencyjny, przestarzały bądź politycznie skrajny. Info non-talk.svg
Konrad Adenauer

27.4.1988 (Repro) Porträt von Bundeskanzler Dr. Konrad Adenauer vom 23.6.1952

Nur mit Aufschrift: Foto Katherine Young, New York, herausgeben!

Abgebildete Personen:

Konrad Adenauer - Im Gespräch mit Ludwig Erhard-kasf0104.JPG
Autor: CDU, Fotograf: Peter Bouserath, Licencja: CC BY-SA 3.0 de
Adenauer, Konrad
Im Gespräch mit Ludwig Erhard,
Einde bezoek bondskanselier dr Ludwig Erhard en gaf persconferentie in het Haag, Bestanddeelnr 916-1330.jpg
Autor: Eric Koch for Anefo, Licencja: CC0
Ende des Besuchs von Bundeskanzler Ludwig Erhard, Pressekonferenz im Nieuwspoort in Den Haag.
PRT Order of Saint James of the Sword - Grand Cross BAR.png
Baretka Krzyża Wielkiego Orderu Świętego Jakuba od Miecza
Ludwig Erhard signature.svg
Autor:

Dumi

, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ludwig Erhard signature
ESP Isabella Catholic Order GC.svg
Autor: Heralder (Crown by Miguillen), Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Order of Isabella the Catholic, Grand Cross