Ludwig Guttmann

Ludwig Guttmann

Ludwig Guttmann na rosyjskim znaczku pocztowym

Ludwig Guttmann (ur. 3 lipca 1899 w Toszku^[1]), zm. 18 marca 1980 w Aylesbury, Wielka Brytania) – niemiecki lekarz neurolog pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

Ludwig Guttmann urodził się 3 lipca 1899 roku w Toszku (ówczesne Cesarstwo Niemieckie). W 1902 roku rodzina Guttmannów przeniosła się do Chorzowa, gdzie Ludwik zdał maturę i podjął się pracy jako wolontariusz w lokalnym szpitalu górniczym^[2]. Chciał w nim pozyskać doświadczenie przed studiami lekarskimi. Tam pod wpływem śmierci jednego z pacjentów jako przyszłą specjalizację wybrał neurochirurgię^[3]. W 1918 roku Ludwig rozpoczął studia medyczne we Wrocławiu. Następnie w latach 1919–1924 studiował medycynę we Freiburgu (niektóre źródła wymieniają również Halle^[2] jako miejsce studiów). W 1927 roku ożenił się ze swoją przyjaciółką z okresu studiów Elsą Samuel. W 1928 roku podjął pracę jako neurochirurg w liczącej 300 łóżek klinice psychiatrycznej Uniwersytetu w Hamburgu, którą kierował w tym czasie Otfrid Foerster.

W 1933 roku na podstawie nowego prawa (tzw. Berufsverbot) został zwolniony z funkcji głównego lekarza w Wenzel-Hancke-Krankenhaus we Wrocławiu i zabroniono mu leczenia nie-Żydów. Od tego czasu został dyrektorem wrocławskiego szpitala żydowskiego. Po nocy kryształowej przyjął do szpitala jako pacjentów wielu ludzi chcących uniknąć represji i większość z nich wybronił przed aresztowaniem^[3].

14 marca 1939 Ludwig Guttmann z żoną i dwójką dzieci wyemigrował z Niemiec^[4] i na zlecenie ministra spraw zagranicznych III Rzeszy Joachima von Ribbentropa badał w Lizbonie portugalskiego dyktatora Antónia de Salazara. W drodze powrotnej uzyskał zgodę na pobyt w Wielkiej Brytanii^[3]. Początkowo, jako obywatel niemiecki, nie mógł praktykować i zajmował się pracą naukową^[5]. Następnie pracował w klinice neurochirurgii w Nuffield Radcliffe Infirmary, a potem w Stoke Mandeville Hospital w Buckinghamshire^[3]. W 1944 powierzono mu zadanie stworzenia oddziału dla paraplegików – inwalidów wojennych z drugiej wojny światowej, dla których opracował nowatorskie metody rehabilitacji^[5].

Guttmann uważał sport za sposób leczenia i rehabilitacji i 28 lipca 1948 roku zorganizował w Stoke Mandeville zawody dla weteranów wojennych w strzelaniu z łuku. Ponieważ tego samego dnia otwierano letnie igrzyska olimpijskie w Londynie, Guttmann powiązał te zdarzenia, stając się inicjatorem igrzysk paraolimpijskich. W 1960 roku w Rzymie odbyły się pierwsze igrzyska paraolimpijskie^[6]. W 1966 roku za swoje zasługi otrzymał tytuł szlachecki z rąk królowej brytyjskiej Elżbiety II^[3].

Upamiętnienie

Tablica pamiątkowa na ścianie szpitala w Chorzowie, gdzie Guttmann pracował jako sanitariusz

• Ulica dr. Ludwiga Guttmanna w Toszku^[7]
• Tablica na ścianie budynku Zespołu Szpitali Miejskich w Chorzowie^[8]
• Tablica w Dolnośląskim Szpitalu Specjalistycznym im. T. Marciniaka we Wrocławiu^[9]
• Skwer im. Guttmanna Ludwiga na wrocławskim Zalesiu ^[10]

Przypisy

Bibliografia

• Kreusch E, Lemberg K L, Volkmann: Das Institut für Rückenmarksverletzte in Stoke-Mandeville. [w:] Rehabilitation in England, S. 149 f., Schriftenreihe Arbeit und Gesundheit, Bd. 62, Thieme, Stuttgart 1957
• Lexikon des Judentums, Bertelsmann-Lexikon-Verlag, Gütersloh 1971. ISBN 3-570-05964-2