Ludwig Müller (inżynier wojskowy)

Pozostałości Fortu Fryderyka zaprojektowanego przez kpt. inż. Ludwiga Müllera

Ludwig Müller (ur. 1734 w Prignitz, zm. 12 czerwca 1804 w Poczdamie[1]) – pruski inżynier wojskowy w stopniu kapitana. Jego talent dostrzegł książę Henryk Pruski dając mu posadę w korpusie inżynierii. Uczestniczył w wojnach śląskich i wojnie o sukcesję bawarską, gdzie brał udział w wielu bitwach: pod Lowosicami, Pragą, Kolinem, Rossbach, Lutynią, Sarbinowem oraz oblężeniu Wrocławia, lecz w 1759 dostał się do niewoli. W 1760 otrzymał patent porucznika. Od 1763 fortyfikował Prusy Zachodnie, w tym twierdzę Grudziądz[2].

Müller od 1779 pozostał w garnizonie w Poczdamie, gdzie został wykładowcą w Ingenieurakademie, szkole inżynierów wojskowych, której pierwszym komendantem był mjr Bonaventura von Rauch(niem.), ojciec gen. Gustava von Raucha. Tu w 1782 opublikował dzieło Verschanzungskunst auf Winterpostierungen (Sztuka fortyfikacji na posterunkach zimowych), następnie bez zezwolenia króla komplet map z bitew wojny siedmioletniej z uwagami o fortyfikowaniu stanowisk na polu bitwy[3].

Na przełomie 1792/1793, dla zabezpieczenia ziemi kłodzkiej przed podobnym do tego z okresu wojny o sukcesję bawarską w 1779 atakiem Austriaków, powierzono mu zaprojektowanie i budowę linii fortów pod nadzorem majora von Assmanna. Korzystając z zapisków J.G. Tielkego(niem.), który wykorzystał raport naocznego świadka z obrony zaprojektowanego przez inżyniera porucznika Wolffa Fortu w Szalejowie Górnym do oceny jego umocnień i wyciągnięcia wniosków teoretycznych, zaprojektował pięć fortów i baterii na ziemi kłodzkiej, od Baterii nad Pasterką poczynając, przez Fort Karola, Fort na Szczytniku nad Szczytną, Fort Fryderyka koło Kamiennej Góry do Fortu Wilhelma. Sam z Bystrzycy Kłodzkiej nadzorował budowę dwóch ostatnich[4].

Przez 50 lat pozostawał w armii pruskiej, szkoląc przyszłych inżynierów wojskowych. W 1801 został awansowany do stopnia majora[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ ADB:Müller, Ludwig Christian (niem.). de.wikisource.org. [dostęp 2017-09-23].
  2. ↑ a b Martin Klöffler. Ein vergessener Ingenieur, ein unrühmlicher erster Krieg und ein zweiter Krieg, der nie erklärt wurde. Des Ingenieurmajor Müllers Blockhäuser in der Grafschaft Glatz. „Festungsjournal”. 2010 (Heft 1(36)), s. 46–58, Januar 2010. Zeitschrift der Deutschen Gesellschaft für Festungsforschung e. V. (niem.). 
  3. ↑ Henryk Grzybowski: hasło ‘Müller Ludwig’. W: Janusz Laska, Mieczysław Kowalcze: Popularna encyklopedia Ziemi Kłodzkiej. T. IV: (Ś-Ż) z suplementem. Kłodzko-Nowa Ruda: Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, 2011, s. 298. ISBN 978-83-62337-36-1. (pol.)
  4. ↑ Henryk Grzybowski. Bateria nad Pasterką – zapomniana kłodzka fortyfikacja. Geneza powstania i charakterystyka. „Ziemia Kłodzka”. 2013 (nr 226), s. 9, maj 2013. Wydawnictwo Ziemia Kłodzka. ISSN 1234-9208 (pol.). 

Bibliografia

  • Henryk Grzybowski: hasło ‘Müller Ludwig’. W: Janusz Laska, Mieczysław Kowalcze: Popularna encyklopedia Ziemi Kłodzkiej. T. IV: (Ś-Ż) z suplementem. Kłodzko-Nowa Ruda: Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, 2011, s. 298. ISBN 978-83-62337-36-1.

Media użyte na tej stronie

Fort Fryderyka-pozostalosci2.jpg
Pozostałości Fortu Fryderyka/Blokhauz (niem. Fort Nesselgrund). Ta niewielka budowla (7x30 m) wzniesiona przez majora B. von Rauchawzniesionego pod koniec XVIII wieku z rozkazu Fryderyka Wilhelma II, wykorzystywała naturalne ukształtowanie terenu poprzez włączenie w swój obwód urwiska skalnego. Fort nigdy nie odegrał żadnej roli militarnej i z czasem został rozebrany.