Ludwig Moshamer
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 sierpnia 1885 Pasawa | |
| Data i miejsce śmierci | 26 marca 1946 Pasawa | |
| Narodowość | niemiecka | |
| Wpływy | Max Berg | |
| Praca | ||
| Budynki | Kino Capitol w Wałbrzychu Budynki wielorodzinne przy placu Wiślanym Budynki wielorodzinne przy ul. Walecznych 28-36 i Piastowskiej 54-58 Domy szeregowe nr 10-11 osiedla wzorcowego WuWA we Wrocławiu Dom nr 37 osiedla wzorcowego WuWA we Wrocławiu | |
Ludwig Hermann Moshamer (ur. 19 sierpnia 1885 w Pasawie, zm. 26 marca 1946 tamże[1]) – niemiecki architekt działający głównie we Wrocławiu.
Życiorys
W latach 1902–1905 kształcił się w Szkole Budowlanej w Pasawie, następnie do roku 1908 studiował na Politechnice w Monachium pod kierunkiem Friedricha von Thierscha. Nie ukończył studiów ze względu na problemy finansowe. W roku 1908 rozpoczął pracę w urzędzie budowlanym w Koblencji. Od 1911 pracował we Wrocławiu jako projektant w biurze miejskiego radcy budowlanego Maksa Berga[2]. W czasie pracy u boku Berga brał udział w tworzeniu jego największych projektów, także tych niezrealizowanych. Współpracował w zespole m.in. z Richardem Konwiarzem, Paulem Heimem i Albertem Kempterem[3]. Po wyjeździe Berga z Wrocławia działał jako wolny architekt. Jako członek Niemieckiego Związku Architektów i Związku Artystów Śląska został zaproszony do grona jedenastu architektów projektujących domy we wzorcowym osiedlu wystawy WUWA w roku 1929. W 1933 przeniósł się do Berlina. Od 1934 działał jako współpracownik biura budowlanego przy Reichsbund zur Förderung der Freilichtspiele (Związek Rzeszy na rzecz propagowania przedstawień na wolnym powietrzu) projektującego liczne thingstätte – amfiteatry służące propagowaniu idei nazistowskich. Sam zaprojektował kilka z nich oraz publikował rozprawy na ich temat[4]. W latach 1943–1944 był kierownikiem budów w Organizacji Todt. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do Pasawy, gdzie wkrótce zmarł[a][2].
Wybrane dzieła
- 1912–1913 – projekt techniczny Hali Stulecia we Wrocławiu[5]
- 1919 – projekt sanacji centrum Wrocławia wraz z projektami czterech wieżowców dla administracji miejskiej, niezrealizowany[6][7]
- 1921 – projekt konkursowy (godło Moloch) na wieżowiec przy Friedrichstraße w Berlinie, z Wilhelmem Briksem[8]
- 1921–1925 – elektrownia wodna na Odrze Południowej we Wrocławiu (z Maksem Bergiem)[9]
- 1922–1925 – hala wystawowa (Messehalle) i dziedziniec wejściowy terenów wystawowych (Messehof) we Wrocławiu, z Maksem Bergiem[10]
- 1925 – Westfalenhalle w Dortmundzie[2]
- 1927 – kino Capitol w Wałbrzychu (obecnie kino Górnik)[2]
- 1927–1928 – budynki wielorodzinne przy placu Wiślanym (nie istnieją)[11]
- 1927–1928 – budynki wielorodzinne przy ul. Walecznych 28-36 i Piastowskiej 54-58[12]
- 1928 – nagrodzony projekt konkursowy na klasztor św. Wincentego w Wojszycach (niezrealizowany)[13]
- 1929 – trzy domy szeregowe nr 10-11[14] i dom jednorodzinny nr 37 na wystawie WUWA we Wrocławiu[15]
- 1934–1938 – Thingstätten we Freyburgu nad Unstrutą, Halle, Pasawie, Schmiedebergu (Dübener Heide) i Jülich[16]
- 1935–1938 – budynek giełdy przy Fehrbelliner Platz 3 w Berlinie[17]
- 1938–1942 – ambasada Japonii w Berlinie (z Caesarem Pinnau)[17]
Uwagi
- ↑ Niektóre źródła podają niepotwierdzoną informację, jakoby Moshamer miał umrzeć lub zginąć pod Stalingradem około roku 1942, jak np. Jadwiga Urbanik: WUWA 1929-2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009, s. 519.
Przypisy
- ↑ Historisches Architektenregister; Mommertz – Müllenmeister (niem.). www.archthek.de. [dostęp 2010-06-06].
- ↑ a b c d Leksykon architektury Wrocławia 2011 ↓, s. 1005.
- ↑ Jerzy Ilkosz: Hala Stulecia i Tereny Wystawowe we Wrocławiu – dzieło Maksa Berga. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2005, s. 31.
- ↑ Janusz L. Dobesz: Wrocławska architektura spod znaku swastyki na tle budownictwa III Rzeszy. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005, s. 116–119.
- ↑ Wieżowce Wrocławia 1997 ↓, s. 208.
- ↑ Atlas architektury Wrocławia T.2 1998 ↓, s. 298–299.
- ↑ Wieżowce Wrocławia 1997 ↓, s. 137, 153–156.
- ↑ Wieżowce Wrocławia 1997 ↓, s. 30.
- ↑ Atlas architektury Wrocławia T.2 1998 ↓, s. 167.
- ↑ Leksykon architektury Wrocławia 2011 ↓, s. 926.
- ↑ Leksykon architektury Wrocławia 2011 ↓, s. 556.
- ↑ Leksykon architektury Wrocławia 2011 ↓, s. 899.
- ↑ Atlas architektury Wrocławia T.1 1997 ↓, s. 69.
- ↑ Urbanik 2009 ↓, s. 337–345.
- ↑ Urbanik 2009 ↓, s. 469–476.
- ↑ Janusz L. Dobesz: Wrocławska architektura spod znaku swastyki na tle budownictwa III Rzeszy. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005, s. 116.
- ↑ a b Urbanik 2002 ↓, s. 243.
Bibliografia
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia. T. 1. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia. T. 2. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998.
- Jerzy Ilkosz, Beate Störtkuhl (red.): Wieżowce Wrocławia 1919-1932. Wrocław: Archiwum Budowlane Miasta Wrocławia, 1997.
- Jadwiga Urbanik: Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2002.
- Jadwiga Urbanik: WUWA 1929-2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.
Linki zewnętrzne
- Ludwig Moshamer – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)
- Ludwig Moshamer (pol.). dolny-slask.org.pl. [dostęp 2015-08-19]. – wybrane realizacje
| ||||||||
Media użyte na tej stronie
Autor: ☻, Licencja: CC BY-SA 3.0
Dom nr 37 z wystawy WuWA przy ul. Zielonego Dębu 21
Autor: Volens nolens kraplak, Licencja: CC BY-SA 4.0
Elektrownia wodna południowa we Wrocławiu