Ludwik Łętowski
| Biskup tytularny Ioppe | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Biskup pomocniczy krakowski | ||
| Okres sprawowania | 1845–1868 | |
| Administrator apostolski diecezji krakowskiej | ||
| Okres sprawowania | 1841–1849 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | 1818 | |
| Sakra biskupia | 17 czerwca 1845 | |
| Data konsekracji | 17 czerwca 1845 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Ludwik Łętowski, pseudonim „Bartłomiej Podgórzanin” (ur. 13 września 1786 roku[1] w Bobowej na Sądecczyźnie, zm. 25 sierpnia 1868 roku[2] w Krakowie) – biskup pomocniczy krakowski, historyk i literat, członek Senatu Rzeczypospolitej Krakowskiej.
Życiorys
Urodził się jako syn Franciszka Łętowskiego herbu Ogończyk z Łętowa i Teresy z Balickich. W 1806 r. uczeń szkoły oficerskiej w Wiedniu. Od 1811 r. porucznik w wojsku Księstwa Warszawskiego. Od 1815 r. w armii Królestwa Kongresowego. W Wilnie dostał się do niewoli. Wstąpił do seminarium duchownego w Kielcach w 1816 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1818 r. Był proboszczem[3] w Końskich, a od 1821 roku wykładał w kieleckim seminarium historię i teologię.
W 1825 r. mianowany kanonikiem krakowskim, od 1841 r. administrator diecezji krakowskiej, następnie jej biskup pomocniczy, był biskupem tytularnym Joppy. W czasie powstania krakowskiego 1846 r. zalecał uległość wobec zaborcy, następnie uciekł do Wiednia. W 1848 r. zrzekł się administrowania częścią kielecką diecezji, rok później również częścią krakowską i poświęcił pracy naukowej i działalności charytatywnej.
W swych Wspomnieniach pamiętnikarskich zawarł wiele ciekawych informacji na temat swej młodości w Bobowej, którą w 1806 r. sprzedał Michałowi Miłkowskiemu – dziedzicowi Siedlisk. Żywo uczestniczył w życiu kulturalnym i towarzyskim Krakowa, prowadząc przy ulicy Kanoniczej salon, w którym bywali: Aleksander Fredro, Wincenty Pol, Lucjan Siemieński, Karolina Wojnarowska.
Doktor honoris causa teologii (1829) na Uniwersytecie Jagiellońskim[4].
Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy w 1829 roku[5].
Najważniejsze publikacje
- Katalog biskupów, prałatów i kanoników krakowskich (4 tomy), Kraków 1852–1853
- Katedra krakowska na Wawelu, Kraków 1859
Pochowany w katedrze wawelskiej, następnie przeniesiony do zabudowań klasztornych Szarytek na Kleparzu.
Przypisy
- ↑ Łoza podaje datę 24 sierpnia 1786 roku
- ↑ Łoza podaje datę 25 lipca 1868 roku
- ↑ Mundur i sutanna… czyli o koneckim proboszczu Ludwiku Łętowskim, www.konskie.org.pl [dostęp 2017-08-30].
- ↑ Poczet. uj.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-12)]..
- ↑ Stanisław Łoza, Kawalerowie orderu św. Stanisława, w: Miesięcznik Heraldyczny, nr 8, r. IX, Warszawa, sierpień 1930, s. 167.
Zobacz też
Bibliografia
- Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna Wydawnictwa Gutenberga. [T.] 9. Kraków: reprint) „Gutenberg-Print”, 1994, s. 226. ISBN 8-85176-012-6.
Linki zewnętrzne
- Mieczysław Żywczyński, Początek rządów X. Ludwika Łętowskiego w diecezji krakowskiej
- Prace Ludwika Łętowskiego w serwisie Polona.pl
- Ludwik Łętowski w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Ogończyk
Ludwik Łętowski, [post 1862]