Ludwik Batiz Sáinz

Święty
Ludwik Batiz Sáinz
Luis Batiz Sáinz
prezbiter i męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 września 1870
San Miguel Mezquital

Data i miejsce śmierci

15 sierpnia 1926
Chalchihuites

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

22 listopada 1992
bazylika św. Piotra na Watykanie
przez Jana Pawła II

Kanonizacja

21 maja 2000
plac Świętego Piotra
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

15 sierpnia

Atrybuty

palma

Szczególne miejsca kultu

Chalchihuites

Ludwik Batiz Sáinz, (hiszp.) Luis Batiz Sáinz (ur. 13 września 1870 w San Miguel Mezquital, zm. 15 sierpnia 1926 w Chalchihuites) – święty Kościoła katolickiego, prezbiter, ofiara rewolucji meksykańskiej, męczennik[1][2][3].

Życiorys

Był synem Wenceslao Batis Arellano i Marii de Jesús Sáinz Ortega Corrales[4]. Kiedy został osierocony za przykładem starszego brata wstąpił do diecezjalnego seminarium[4]. Po otrzymaniu 1 stycznia 1894 r.[5] w Durango[4] święceń kapłańskich został kierownikiem duchowym w seminarium[5] i administratorem parafii w Chalchihuites[2]. Był opiekunem Młodzieżowej Akcji Katolickiej, a jego zaangażowanie w propagowanie Eucharystii i katechezy zyskało mu przydomek Kapłana Eucharystii i katechezy[2]. Realizując swój apostolat prócz nauczania katechizmu, założył też warsztaty zawodowe dla robotników i dzieci[5]. W czasie gdy nasiliły się prześladowania katolików, po opublikowaniu w 1926 r. dekretu rządu E. Callesa nakazującego księżom opuszczenie parafii i przeniesienie do miast nie opuścił miejsca posługi kapłańskiej przebywając w prywatnych mieszkaniach[5], a parafian nakłaniał do jawnego wyznawania wiary[6][2]. Ze względu na zaangażowanie w posługę duszpasterską stał się obiektem prześladowań ze strony antyklerykalnej władzy[2]. 26 lipca 1926 r. zorganizował w Chalchihuites publiczne zebranie w obronie wolności religijnej[2]. Aresztowany za „odprawianie mszy, chrzczenie i błogosławienie po kryjomu małżeństwa, łamiące prawa generała Callesa”[2]. Następnego dnia został rozstrzelany[2], a wraz z nim zginęli w dniu święta Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jego współpracownicy, wierni świeccy: Emanuel Morales, Salwator Lara Puente, Dawid Roldán Lara[3][7]. Ostatnimi słowami jakie wypowiedział przed śmiercią był okrzyk:

¡Viva Cristo Rey y la Virgen de Guadalupe!

[4]


Okrzyk „Niech żyje Chrystus Król, niech żyje Niepokalana Matka Boża z Guadalupe!” stał się wkrótce zawołaniem bojowym powstańców Cristero[8].

Atrybutem świętego męczennika jest palma[9].

Po zakończeniu procesu informacyjnego na etapie lokalnej diecezji, który toczył się w latach 1933–1988 w odniesieniu do męczenników okresu prześladowań Kościoła katolickiego w Meksyku, został beatyfikowany 22 listopada 1992 roku w watykańskiej bazylice św. Piotra, a jego kanonizacja na placu Świętego Piotra, w grupie Krzysztofa Magallanesa Jary i 24 towarzyszy, odbyła się 21 maja 2000 roku[10]. Wyniesienia na ołtarze Kościoła katolickiego dokonał papież Jan Paweł II[7][9].

Relikwie Ludwika Batiz Sáinz zostały przeniesione do kościoła „San Pedro” w Chalchihuites, które jest miejscem szczególnego kultu świętego i spoczywają obok relikwii świętych Emanuela Moralesa, Salwatora Lara Puente i Dawida Roldán Lara[11].

Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dies natalis (15 sierpnia)[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 452. ISBN 978-83-7318-736-8.
  2. ↑ a b c d e f g h Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 456. ISBN 978-83-7318-736-8.
  3. ↑ a b Dwudziestu pięciu męczenników meksykańskich.. „L’Osservatore Romano”. Numer 1/1993 (149) rok XIV (polskie), s. 15. Mario Agnes – redaktor naczelny; Czesław Drążek - redaktor wydania polskiego. L’Osservatore Romano. 
  4. ↑ a b c d San Luis Batis Sáinz, mártir (hiszp.). [dostęp 2013-05-13].
  5. ↑ a b c d San Luis Batiz Sainz, sacerdote (hiszp.). [dostęp 2013-05-13].
  6. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 451. ISBN 978-83-7318-736-8.
  7. ↑ a b Luis Batis Sainz (hiszp.). [dostęp 2013-05-13].
  8. ↑ Przemysław Jackowski: Za Chrystusa Króla Prześladowania Kościoła w Meksyku 1825—1938. Zawsze wierni nr 5/2002 (48). [dostęp 2013-05-13].
  9. ↑ a b c Oscar Sánchez Barba: San Luis Batis Sainz Martire Messicano (wł.). 2001-07-05. [dostęp 2013-05-13].
  10. ↑ Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 6: W-Z. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 2007, s. 459. ISBN 978-83-7318-736-8.
  11. ↑ San Manuel Morales, mártir (hiszp.). [dostęp 2013-05-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-22)].

Media użyte na tej stronie