Ludwik Bielawski (muzykolog)

Ludwik Bielawski

Data i miejsce urodzenia	27 lipca 1929 Chojnice
profesor nauk o sztukach pięknych
Specjalność: etnomuzykologia, teoria muzyki
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	1965
Profesura	10 lipca 1987
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk Akademia Muzyczna Fryderyka Chopina
Odznaczenia

Ludwik Augustyn Bielawski (ur. 27 lipca 1929 w Chojnicach) – polski teoretyk muzyki i muzykolog, pracownik naukowy Instytutu Sztuki PAN, wieloletni kierownik Katedry Teorii Muzyki Akademii Muzycznej w Warszawie^[1].

Życiorys

Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Chojnicach, prywatnie kształcił się w grze na fortepianie i był organistą w kościele gimnazjalnym. W latach 1950–54 studiował muzykologię na Uniwersytecie Poznańskim u A. Chybińskiego, M. Szczepańskiej, ks. H. Feichta, M. Sobieskiego. Brał udział w ogólnopolskiej Akcji Zbierania Folkloru Muzycznego. Pracę magisterską pisał na temat rękopisów z Teki Pomorskiej Oskara Kolberga pod kierunkiem ks. H. Feichta^[2].

Po studiach w latach 60. przeniósł się do Warszawy. Pracował tam w Państwowym Instytucie Sztuki, od 1957 pod nazwą Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Tytuł doktora uzyskał w 1965, docenta – w 1975, profesora nadzwyczajnego w 1981 a profesora zwyczajnego w 1992 wraz ze stanowiskiem kierownika Pracowni Historii i Teorii Muzyki PAN.^[3]

W IS PAN zajmował się materiałami źródłowymi polskiej pieśni ludowej, z której zbiorów powstały prace naukowe serii „Polska pieśń i muzyka ludowa”, min. tomy: Kujawy, Kaszuby i inne^[1].

Zajmował się działalnością organizacyjno-naukową, procedurami przewodów doktorskich i habilitacyjnych. Wchodził w skład Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Zasiadał w zarządzie Instytutu Muzyki Tradycyjnej działającym przy UNESCO. Działał także w Radzie Naukowej Instytutu Muzykologii UW.

Opracował wiele haseł z dziedziny folkloru muzycznego i etnomuzykologii do encyklopedycznego Słownika folkloru polskiego (1965) i „małej” Encyklopedii Muzycznej PWN (1977). Był członkiem Komitetu Redakcyjnego Dzieł Wszystkich Oskara Kolberga.

Odznaczenia

• 2010 - Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[4]
• 2014 - Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w tworzeniu i upowszechnianiu polskiej kultury ludowej^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi^[6]
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Książki

• 1955 – Piosenki z Pomorza; wyd. PWM
• 1970 – Rytmika polskich pieśni ludowych; wyd. PWM
• 1976 – Strefowa teoria czasu i jej znaczenie dla antropologii muzycznej; PWM
• 1986 – Drogi i bezdroża muzykologii polskiej; wyd. Ossolineum
• 1999 – Tradycje ludowe w kulturze muzycznej; wyd. Instytut Sztuki PAN
• 2015 – Czas w muzyce i kulturze; wyd. Instytut Sztuki PAN, ISBN 978-83-63877-63-7
• 2020 – Time in Music and Culture; wyd. Peter Lang, Lausanne, ISBN 978-36-31790-61-8 ^[7]

Wybrane artykuły

• 1983 – Folklor muzyczny Kociewia w perspektywie życia ludzkiego i roku kalendarzowego
• 1984 – Związki polskiego folkloru muzycznego z folklorem wschodnich Słowian w XIX w.
• 1974–5 – redakcja tomu „Kujawy” z serii „Polska pieśń i muzyka ludowa. Źródła i materiały"
• 1990 – współredakcja „Instrumenty muzyczne w polskiej muzyce ludowej"
• 1997 – redakcja tomu „Kaszuby” z serii „Polska pieśń i muzyka ludowa. Źródła i materiały"
• 2002 – redakcja tomu „Warmia i Mazury” z serii „Polska pieśń i muzyka ludowa. Źródła i materiały"

Przypisy