Ludwik Brzozowski

Ludwik Brzozowski, ok. 1860

Ludwik Brzozowski (ur. 22 czerwca 1833 w Opaczy Wielkiej, zm. 10 grudnia 1873 w Paryżu) – polski pisarz i poeta[1].

Zarys biograficzny i ważniejszy dorobek literacki

Urodził się 22 czerwca 1833 we wsi dziedzicznej Opacz Wielka (obecnie osiedle w dzielnicy Włochy w Warszawie)[1]. Był synem Bolesława i Fryderyki Augusty z Kalinowskich[2], wnukiem Kajetana Dominika Kalinowskiego oraz prawnukiem Andrzeja Zwolińskiego.

Podstawową edukację odbył w Warszawie. Zawód literata rozpoczął w młodym wieku w 1852, pisując artykuły do Gazety Codziennej. Później drukował opowiadania fantastyczne Noclegi i różne powieści w Tygodniku Ilustrowanym (m.in. Astry, Kamienica na Podwalu, Noc jesienna, Kawaler Fras)[1].

Był uczestnikiem powstania styczniowego w 1863, po jego upadku wyemigrował najpierw do Niemiec, gdzie uczęszczał na kursy nauk przyrodniczych w Heidelbergu i matematycznych w Karlsruhe. Przeważyły w nim jednak skłonności pisarskie i poetyckie. Dotarł w końcu do Paryża we Francji, gdzie pochłonęła go całkowicie praca literacka. Publikował tu poezję i prozę o tematyce patriotycznej. Swoje drobne, ale pełne zapału utwory poetyckie, drukował w Dzienniku Literackim i Tygodniku Wielkopolskim[1].

Z powodu licznych doznanych zawodów i nieszczęśliwej miłości, jego wrażliwa natura przywiodła go do rozpaczy i 10 grudnia 1873 w swoim mieszkaniu przy ulicy Cousteu w Paryżu popełnił samobójstwo, zażywając truciznę[1]. Przy łóżku zmarłego znaleziono jego ostatni wiersz Po wojnie[3], który przedstawia jego stan psychiczny w tej tragicznej chwili.

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Ludwik Brzozowski, portrait.png
Portret Ludwika Brzozowskiego (1833-1873), polskiego pisarza i poety; uczestnik powstania styczniowego. Zakład Fotograficzny Karola Beyera (Warszawa); odbitka albuminowa; 9,5 x 6,2 cm