Ludwik Chałubiński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice | Tytus Chałubiński, Anna (Leszczyńska) Chałubińska |
| Małżeństwo | Antonina (Kamińska) Chałubińska |
| Dzieci | Stefan Chałubiński, |
Ludwik Chałubiński (ur. 2[1] lub 20 sierpnia[2] 1860 r. w Warszawie, zm. 17[2] lub 21 kwietnia[1][3] 1933 w Zakopanem) – polski taternik, inżynier-chemik. Syn Tytusa i Anny z Leszczyńskich. Był założycielem korporacji Arkonia. Był jednym z najlepszych taterników swoich czasów. Zaczął wędrować po Tatrach w wieku 14 lat, początkowo razem z ojcem. 19 sierpnia 1875 r. wraz z ojcem i m.in. Walerym Eljaszem wszedł na Gerlach[4]. 28 czerwca 1877 r. wraz z Wojciechem Rojem i Maciejem Sieczką dokonał pierwszego wejścia na Mięguszowiecki Szczyt. Do ważniejszych dokonań należą także pierwsze znane wejście na Młynarza (ok. 1885), drugie wejście na Baranie Rogi (1884) i trzecie wejście na Durny Szczyt (1881). Wspinał się również w Alpach, gdzie wszedł między innymi na Großglockner i Aletschhorn (wraz z Karolem Potkańskim). Został członkiem honorowym sekcji turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego.
Według różnych źródeł zmarł 17[2] lub 21[1][3] kwietnia 1933 w Zakopanem. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem. Jego córka Aniela Chałubińska była znanym polskim geografem i geologiem, a syn Stefan – nauczycielem, taternikiem, przewodnikiem tatrzańskim I klasy, instruktorem narciarstwa, ratownikiem TOPR, członkiem honorowym Koła Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem (kw. L-III-17)[5].
Przypisy
- ↑ a b c Tytus Chałubiński listy 1840–1889 ↓.
- ↑ a b c W księdze zmarłych zakopiańskiej parafii (T. 3 an. 1933 pag.267 nrus 60) przy nazwisku Ludwika Chałubińskiego figurują daty "20 VIII 1860 - 17 IV 1933" (patrz: Andrzej Pacyna: Kilka uwag o rodzinie Chałubińskich, w: "Wierchy" R. 36 (1967), Kraków 1968, s. 286)
- ↑ a b Ludwik Chałubiński. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 15, Nr 118 z 30 kwietnia 1933.
- ↑ x: Karta z „Raptularza” W. Eljasza, w: „Wierchy” R. 26, Kraków 1957, s. 293-294
- ↑ śp. Ludwik Chałubiński
Bibliografia
- Ludwik Chałubiński. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 15, Nr 118 z 30 kwietnia 1933.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Aniela Szwejcerowa (oprac.), Zygmunt Kolankowski (red.), Tytus Chałubiński listy 1840–1889, Wrocław: Ossolineum, 1970.
- Andrzej Pacyna. Kilka uwag o rodzinie Chałubińskich.. „Wierchy”, s. 286, R. 36 (1967). Kraków.
Media użyte na tej stronie
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Tytusa i Ludwika Chałubińskich na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku