Ludwik Frankiewicz

Ludwik Frankiewicz
Ilustracja
Ludwik Frankiewicz (przed 1901)
Data urodzenia27 sierpnia 1858
Data śmierci18 marca 1924
Miejsce zamieszkaniaPoznań
Stanowiskoradny
PracodawcaUrząd Miasta Poznania
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Ludwik Frankiewicz (ur. 27 sierpnia 1858, zm. 18 marca 1924) – budowniczy, radny miasta Poznania, członek zarządu Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania, działacz społeczny.

Ludwik Frankiewicz urodził się w Poznaniu i był synem krawca Karola i Matyldy z Kahlów. Wyjechał do Warszawy po ukończeniu studiów zawodowych i objął tam stanowisko architekta miejskiego. Powrócił do Poznania w 1883 i rozpoczął pracę jako przedsiębiorca budowlany oraz brał czynny udział w organizowanej przez Jana Rakowicza akcji kształcenia terminatorów i czeladników budowlanych. Był w tym czasie również członkiem Miejskiej Komisji Budowlano-Finansowej. W latach 1919–1924 był wybieranym przez radę miejską członkiem (niepłatnym) magistratu, a od lutego 1921 pierwszym polskim cechmistrzem „Strzechy” – Cechu Budowlanego Poznańskiego. Miał dom przy pl. Bernardyńskim, w którym w latach 1907–1918 odbywały się zebrania Stowarzyszenia Techników Polskich. Był również właścicielem cegielni przy ul. Ostatniej na Górczynie i przy ul. Gnieźnieńskiej na Głównej. Żonaty z Franciszką z Sawińskich (zm. 1931) i miał syna Mariana (ur. 1894).

W latach 1910-1914 oraz 1917-1919 był prezesem Klubu Wioślarskiego z roku 1904 w Poznaniu[1].

Do jego dokonań w dziedzinie budownictwa w Poznaniu można zaliczyć:

  • ul. Ogrodowa numery 11 i 18,
  • Plac Bernardyński 1/2 (1900–1902),
  • ul. Kanałowa 3/4 (około 1903),
  • wspólnie z Gustavem Kartmannem: ul. Strzelecka numery 5, 8, 12, 13, 14, 16, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 27, 28, 29, 30, 32, 34, 37, 41, 43, 45.

Od 1875 roku zasiadał w zarządzie Stowarzyszenia Ogród Zoologiczny w Poznaniu (Stare Zoo w Poznaniu). Był członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania.

2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Zmarł 18 marca 1924. W kronice żałobnej określony został mianem „ojcem miasta” i „żywą kroniką miejską”.

Zobacz też

Przypisy

  1. 25 lecie Klubu Wioślarskiego z r. 1904 w Poznaniu, Sport Wodny wydanie specjalne, 1929 Nr 21, s. 3, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2019-03-14]
  2. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 33.

Bibliografia

  • Zaleski Zygmunt: Ś.p. Ludwik Frankiewicz, „Kronika Miasta Poznania”, nr 3/1924, s. 61–62.
  • A. Gąsiorowski, J. Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa–Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 185. ISBN 83-01-02722-3.Sprawdź autora:1.

Media użyte na tej stronie

Ludwik Frankiewicz.jpg
Ludwik Frankiewicz (przed 1901)