Ludwik Górski (agronom)

Ludwik Górski

Ludwik Górski, ok. 1861 r.
Boża wola
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1818 Końskie
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1908 Warszawa
Ojciec	Franciszek Górski
Matka	Teodozja Krępska
Żona	Paulina Górska z Krasińskich

Ludwik Górski (ur. 1 maja 1818 w Końskich, zm. 11 kwietnia 1908 w Warszawie) – polski działacz społeczny i polityczny, ziemianin, agronom. Pochodził z rodziny o tradycjach wojskowych. Jego ojciec Franciszek Górski w czasie powstania listopadowego był generałem brygady. Młodszy brat Konstanty Górski był ziemianinem i politykiem.

Życiorys

Ludwik Górski w otoczeniu ceranowskich gospodarzy

Po śmierci ojca w 1838 objął zarząd majątku i pomagał matce wychować rodzeństwo: braci Stanisława, Konstantego i Jana oraz siostrę Zofię. W 1844 poślubił Paulinę Krasińską, córkę Józefa i Emilii Ossolińskiej. Zamieszkał w Uleńcu, a w 1849 objął zarząd dóbr Sterdyń^[1]. Jako jeden z pierwszych w Królestwie Polskim wprowadził postępowe metody gospodarki rolnej i pracował w kierunku przeobrażenia stosunków włościańskich. Należał do grupy Andrzeja Zamoyskiego, brał udział w zjazdach „klemensowskich”, współpracował przy „Rocznikach Gospodarstwa Krajowego”. Od 1856 był jednym z inicjatorów i założycieli Towarzystwa Rolniczego, opracował jego ustawy. Od 1864 czynnie uczestniczył w pracach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, do 1904 był prezesem jego komitetu. Po powstaniu styczniowym był przywódcą ziemiaństwa, dla którego domagał się odpowiedniej roli w życiu publicznym. Był jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej myśli konserwatywnej oraz życia katolickiego. Miał wpływy w Watykanie. Był przedstawicielem programu lojalności wobec państw zaborczych i pracy organicznej, rozwijał szeroką działalność na polu gospodarczym, religijnym i dobroczynnym.

Dużo publikował, ogłosił drukiem szereg rozpraw treści gospodarczej i politycznej, zwłaszcza w czasopiśmie „Niwa”. W 1908 ukazał się jego „Wybór pism”. Należał do założycieli i zarządu kolei terespolskiej, zarządu Towarzystwa Kredytowego miasta Warszawy, Towarzystwa Osad Rolnych i in.^[2]. Był również encyklopedystą. Brał udział w redakcji opracowywanego przez Muzeum Przemysłu i Rolnictwa wydania Encyklopedii Rolniczej^[3].

Wraz z żoną Pauliną z Krasińskich został pochowany w krypcie grobowej w kościele w Ceranowie.

Ludwik Górski

W Muzeum Narodowym w Warszawie znajduje się rysunkowy portret Ludwika Górskiego autorstwa A. Kamińskiego. Był portretowany także przez Stanisława Lentza i Jacka Malczewskiego.

Wywód Przodków

Przypisy

Bibliografia

• W służbie dla Ceranowa. 500-lecie parafii Ceranów. 100-lecie śmierci Ludwika Górskiego. Red. Jolanta Bielińska i Artur Ziontek przy współpracy Rafała Dmowskiego. Siedlce 2008.
• Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939)
• Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927)
• Krystyna Górska-Gołaska (redaktor): Górscy Herbu Boża Wola - Przodkowie i potomkowie generała Franciszka Górskiego. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, 2000, s. 61-74. ISBN 8370632832. ISSN 00794651. (pol.).
• Jerzy Aleksandrowicz: Encyklopedya rolnicza wydawana staraniem i nakładem Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, t.I (A – Chirurgja). Warszawa: Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, wyd. Gebethner i Wolff, Druk K. Kowalewskiego, 1890.