Ludwik Grosfeld

Ludwik Grosfeld
Ludwik Otto Grosfeld
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 października 1889
Przemyśl, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

13 września 1955
Warszawa, Polska

Minister skarbu
Okres

od 1943
do 1944

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Henryk Strasburger

Następca

Jan Kwapiński (p.o.)

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego
Okres

od 1945
do 1947

Przynależność polityczna

PPS

Kierownik Ministerstwa Żeglugi i Handlu Zagranicznego
Okres

od 1947

Przynależność polityczna

PPS

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu
Okres

od 1947

Przynależność polityczna

PPS

Prezes Polskiej Izby Handlu Zagranicznego
Okres

od 1949
do 1955

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Stanisław Gall

Poseł do Krajowej Rady Narodowej
Okres

od 1945
do 1947

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna (1944–1948)

Poseł na Sejm Ustawodawczy
Okres

od 1947
do 1952

Przynależność polityczna

Polska Partia Socjalistyczna (koncesjonowana), Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Grób Ludwika Grosfelda na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ludwik Grosfeld, Ludwik Otto Grosfeld (ur. 26 października 1889 w Przemyślu, zm. 13 września 1955 w Warszawie) – doktor praw, adwokat, polityk, minister skarbu w rządzie Stanisława Mikołajczyka, podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w rządzie Józefa Cyrankiewicza.

Życiorys

Urodził się w rodzinie urzędniczej; syn Izydora i Beaty. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, doktorat uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim (1912). Był aplikantem sądowym i adwokackim w Przemyślu (1912-1915). Służył w armii Austro-Węgier (1915-1918). W II Rzeczypospolitej był adwokatem w Przemyślu (1919-1939). Radny rady miejskiej Przemyśla (1929–1939) z listy Polskiej Partii Socjalistycznej, od 1934 członek Rady Naczelnej PPS.

W latach 1939–1945 przebywał na emigracji, we Francji i Wielkiej Brytanii. Był m.in. sekr. gen. Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej (1940-1943) i ministrem skarbu w rządzie Stanisława Mikołajczyka (1943-1944). Był przedstawicielem Polski na konferencji w Bretton Woods[1].

Od 1942 sekretarz Komitetu Zagranicznego PPS. W 1944 zwolennik polityki premiera Stanisława Mikołajczyka ugody z ZSRR. W marcu 1945 poparł ustalenia konferencji jałtańskiej i wraz ze skupioną wokół siebie grupą opuścił Komitet Zagraniczny PPS, tworząc tzw. Zjednoczoną Grupę członków PPS w Wielkiej Brytanii. Po procesie szesnastu, konferencji moskiewskiej (17–21 czerwca 1945) i utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej grupa Grosfelda wydała oświadczenie o jego uznaniu i gotowości do zjednoczenia z koncesjonowaną PPS w kraju.

W lipcu 1945 mianowany przez Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej komisarzem Banku Polskiego w Londynie i powołany na członka komisji likwidacyjnej tego banku. Głównym zadaniem była kwestia przejęcia złota Banku Polskiego (instytucji prywatnej z udziałem skarbu państwa) przez rząd w Warszawie.

Po powrocie z Wielkiej Brytanii we wrześniu 1945 wstąpił do koncesjonowanej PPS, 4 listopada 1945, został dokooptowany do Rady Naczelnej tej partii. Od 29 grudnia 1945 poseł do Krajowej Rady Narodowej.

18 października 1945 mianowany podsekretarzem stanu w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego, od 7 lutego 1947 pełnił funkcję kierownika tego resortu. Od 15 kwietnia 1947 podsekretarz stanu ds. handlu zagranicznego w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w utworzonym po sfałszowanych wyborach do Sejmu Ustawodawczego rządzie Józefa Cyrankiewicza. Od stycznia 1947 poseł na Sejm Ustawodawczy. Na XXVII Kongresie PPS (14–17 grudnia 1947 we Wrocławiu) wybrany do Rady Naczelnej PPS, której członkiem pozostawał do Kongresu Zjednoczeniowego PPS i PPR, w którym uczestniczył w dniach 15–21 grudnia 1948 w Warszawie. Po kongresie członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1949 organizator Polskiej Izby Handlu Zagranicznego, od 28 września 1949 do śmierci jej pierwszy prezes. W latach 1947–1952 poseł na Sejm Ustawodawczy.[2][3]

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B 2 rz. 9 m. 1)[4].

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1946)[5].

Przypisy

  1. Kurt Schuler, Mark Bernkopf, Who Was at Bretton Woods?, 1 lipca 2014.
  2. Biogram Sejmu
  3. https://katalog.bip.ipn.gov.pl/informacje/49948 Biogram IPN
  4. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
  5. M.P. z 1947 r. nr 74, poz. 490.

Bibliografia

  • Zenon Andrzejewski: Adwokat dr Ludwik Grossfeld (1889–1955), Palestra, 11-12/2006
  • Leksykon historii Polski z 1995

Media użyte na tej stronie

Godło II Rzeczypospolitej.png
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Grob Ludwika Grosfelda.JPG
Autor: Mzungu, Licencja: CC BY 3.0
Grób Ludwika Grosfelda
Ludwik Grosfeld.jpg
Ludwik Grosfeld (1889-1955) - Polish lawyer and socialist politician. Minister of Treasury in Polish Government in Exile 1943-1944
Cyrankiewicz.jpg
Józef Cyrankiewicz, Prime Minister of Poland (People's Republic of Poland) 1947-1970
Mikolajczyk.jpg
Stanisław Mikołajczyk, Prime Minister of Poland in Exile (1943-1944), Deputy of Prime Minister Of Provisional Goverment of National Unity in Poland 1945-1947