Ludwik Henryk Bojanus

Ludwik Henryk Bojanus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1776
Bouxwiller

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1827
Darmstadt

Profesor nauk medycznych
Specjalność: weterynaria
Alma Mater

Uniwersytet w Jenie

Doktorat

1797

Profesura

13 marca 1804

Uczelnia

Uniwersytet Wileński

Okres zatrudn.

1806-1824

Ludwik Henryk Bojanus (ur. 16 lipca 1776 w Bouxwiller, zm. 2 kwietnia 1827 w Darmstadt) – biolog i lekarz niemieckiego pochodzenia[1].

Życiorys

Ojciec był urzędnikiem w zarządzie lasów książęcych. Ukończył studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu w Jenie uzyskując w 1797, w 21 roku życia, doktorat medycyny i chirurgii. Studiował w Wiedniu w 1803 zawiera tam związek małżeński z Wilhelminą Roose (zm. 1826), córką pastora kopenhaskiego. Bojanus dowiedział się z gazet o wakującej katedrze weterynarii w Wilnie i zgłosił się do konkursu. 13 marca 1804 roku Rada Uniwersytetu Wileńskiego obrała go profesorem. Od 20 maja 1806 podjął pracę na Uniwersytecie i zapoczątkował rozwój nowoczesnej weterynarii w Polsce. W 1823 roku założył pierwszą polską szkołę weterynarii tzw. Instytut Praktycznej Weterynarii przy Uniwersytecie Wileńskim. Napisał wiele odkrywczych prac z anatomii opisowej i porównawczej. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia i chorobę płuc uzyskał urlop zdrowotny, wyjechał 24 września 1824 roku z Wilna do Darmstadu. W czerwcu 1826 Rada Uniwersytetu przedłużyła mu urlop na czas nieograniczony, lecz stan zdrowia nie uległ już poprawie.[2]

Bojanus prowadził wykłady z anatomii zwierząt domowych oraz weterynarii po łacinie. Jest autorem pracy De uronostrate eiusque sceleto commentatio (O różnicach między żubrem i turem) z 1825 roku, w której na podstawie drobiazgowej analizy szkieletów obu zwierząt udowodnił, że są to dwa odrębne gatunki.

Opisał on parzysty narząd wydalniczy występujący u małży, częściowo pełniący funkcję nerki. Na cześć odkrywcy nazwany został narządem Bojanusa.

Uczniami Bojanusa byli Adam Ferdynand Adamowicz[3] oraz Karol Gustaw Muyschel-Mujszel (1800-1843)[4][5], pionierzy polskiej weterynarii.

Przypisy

  1. Bojanus Ludwik Henryk, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2017-11-25].
  2. Zygmunt Fedorowicz Ludwik Henryk Bojanus wyd. PAN Wrocław 1958
  3. Adamowicz, A. F. „O życiu i pismach Ludwika Bojanusa”, w Tygodnik peterburski, Vol. 6, Nr.80 (15./27.10.1835), s. 462–464; Nr.81 (18./30.10.1835), s. 469–470; Nr.82 (22.10./3.11.1835), s. 477–478; Nr.83 (25.10./6.11.1835), s. 483–484. Digitalisat BUW.
  4. O. Muyschela, SM i Dissertatio inauguralis medica veterinaria: Synonimiam myologicam equini generis exhibens, quam ab gradum Dris Medicinae obtinendum publico judicio submittit..., Livonis Medicinae Magister. Wilno, Druk Dworcowa, 1829. 71 str.
  5. Bibliografia polska Estreicherów, t. 3, s. 183.

Bibliografia

Literatura dodatkowa

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie