Ludwik Karol Orleański (książę Nemours)
Ludwik Karol Filip Rafael Orleański fr. Louis Charles Philippe Raphael d’Orléans (ur. 25 października 1814, w Paryżu, zm. 26 czerwca 1896, w Wersalu) – drugi syn księcia Orleanu, późniejszego króla Francuzów Ludwik Filip I i jego żony Marii Amelii Sycylijskiej, książę Nemours.
Urodził się w Palais-Royal w Paryżu, jako syn Ludwika Filipa, ówczesnego księcia Orleanu, późniejszego Króla Francuzów, oraz Marii Amelii, księżniczki Obojga Sycylii, późniejszej królowej Francuzów. Miał dziewięcioro rodzeństwa. W wieku dwunastu lat został mianowany pułkownikiem pierwszego regimentu szaserzy, w 1830 został kawalerem Orderu św. Ducha i Parem Francji. W 1825 był brany pod do objęcia tronu greckiego, a w 1831 – do tronu belgijskiego.
26 kwietnia 1840 w Château de Saint-Cloud wziął ślub z Wiktorią z Saksonii-Coburga-Kohary. Mieli razem czworo dzieci:
- Ludwika Filipa Marię Ferdynanda Gastona Orleańskiego (1842–1922), męża księżniczki Izabeli Brazylijskiej,
- Ferdynanda Filipa Marię Orleańskiego (1844–1910), księcia Alençon, męża Zofii Charlotty Wittelsbach,
- Małgorzatę Adelajdę Marię Orleańską (1846–1893), żonę Władysława Czartoryskiego,
- Blankę Orleańską (1857–1932),
W 1842 zmarł starszy brat księcia – Ferdynand Filip, książę Orleanu, a Ludwik Karol mógł zostać regentem w imieniu małoletnigo bratanka – Filipa. Regentem nie został, ponieważ nigdy nie lubił piastować funkcji publicznych, a jego wyniosłość i rezerwa uczyniły go niepopularnym.
W 1848, po wybuchu rewolucji, Ludwik Karol długo bronił Tuileries, aby ukryć fakt, że król uciekł, ale wzbraniał się przeciw użyciu radykalnych środków przeciwko napierającemu tłumowi. Razem ze swoją bratową Heleną Luizą z Meklemburgii-Schwerinu i jej dwoma synami udał do parlamentu, lecz rozdzielili ich buntownicy. Ludwik Karol uciekł, ponieważ przebrał się w mundur strażnika.
Książę wraz z rodziną udał się na emigrację do Anglii, gdzie zamieszkali już jego rodzice. W 1871 rodzinie królewskiej pozwolono powrócić do ojczyzny. W marcu 1872 Ludwikowi Karolowi przywrócono jego stopień wojskowy. Kiedy wycofał się z życia publicznego, został przewodniczącym Czerwonego Krzyża i funkcję tę sprawował do 1881. Zmarł 26 czerwca 1896, w Wersalu w wieku 82 lat.
Ludwik I Burbon-Orleański | ||||||||||||||||
Ludwik Filip Burbon-Orleański | ||||||||||||||||
Augusta Maria Joanna Badeńska | ||||||||||||||||
Ludwik Filip Józef Burbon-Orleański | ||||||||||||||||
Ludwik Armand II Burbon-Conti | ||||||||||||||||
Ludwika Henrietta Burbon-Conti | ||||||||||||||||
Ludwika Elżbieta Burbon-Condé | ||||||||||||||||
Ludwik Filip | ||||||||||||||||
Ludwik Aleksander Burbon | ||||||||||||||||
Ludwik de Penthièvre | ||||||||||||||||
Maria Wiktoria de Noailles | ||||||||||||||||
Ludwika Maria de Penthièvre | ||||||||||||||||
Franciszek III d’Este | ||||||||||||||||
Maria Teresa Felicita d’Este-Modène | ||||||||||||||||
Charlotta Aglaé Orleańska | ||||||||||||||||
Ludwik Karol Orleański | ||||||||||||||||
Filip V Hiszpański | ||||||||||||||||
Karol III Hiszpański | ||||||||||||||||
Elżbieta Farnese | ||||||||||||||||
Ferdynand I Burbon | ||||||||||||||||
August III Sas | ||||||||||||||||
Maria Amalia Wettyn | ||||||||||||||||
Maria Józefa Habsburżanka | ||||||||||||||||
Maria Amelia Burbon-Sycylijska | ||||||||||||||||
Leopold I Józef | ||||||||||||||||
Franciszek I Lotaryński | ||||||||||||||||
Elżbieta Charlotta Orleańska | ||||||||||||||||
Maria Karolina Habsburg | ||||||||||||||||
Karol VI Habsburg | ||||||||||||||||
Maria Teresa Habsburg | ||||||||||||||||
Elżbieta Krystyna z Brunszwiku-Wolfenbüttel | ||||||||||||||||