Ludwik Klotzek
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1928 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | Pułk Piechoty OK Nr 33 |
| Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
_3r_BAR.svg){kind=small}      | |
Ludwik Klotzek (ur. 29 września 1886 w Brodach, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 29 września 1886 w Brodach, w rodzinie Józefa[1], nauczyciela języka niemieckiego i historii[2][3] w K. K. Gimnazjum im. Rudolfa w Brodach do 1907[4].
Służył w pułku piechoty obrony krajowej Stryj nr 33 w Stryju. W maju 1909 został mianowany podporucznikiem[5], ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1909[6]. W marcu 1913 został przydzielony do Krajowej Komendy Żandarmerii Nr 5 dla Galicji na okres próby i przydzielony do komendy oddziału żandarmerii nr 26 w Borszczowie, pozostając oficerem nadetatowym macierzystego pułku w Stryju[7][8]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1915. W 1918 jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców nr 33[9].
Od 1 listopada 1918 pełnił służbę w I batalionie strzelców[10]. 17 stycznia 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 213. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 40 pułk piechoty[12]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Stryju z równoczesnym przeniesieniem z Komisji Granicznej w Tarnopolu[13][14][15]. 5 maja 1927 został przeniesiony na stanowisko oficera placu Słonim[16][17]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[18]. Z dniem 30 listopada 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[19]. W 1934 jako podpułkownik w stanie spoczynku był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer w dyspozycji dowodcy O.K. VI i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[20]. 9 maja 1938 na posiedzeniu Komitetu Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucono wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[1]. Mieszkał wówczas we Lwowie przy ul. Tarnowskiego 8[1].
W czasie okupacji sowieckiej został aresztowany przez NKWD i wiosną 1940 zamordowany. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994. Został wymieniony na liście wywózkowej 55/5-38 pod numerem 1313 jako „Ludwik Kletzek”[21]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Jego żoną była Ewa, z którą miał córkę Joannę i syna Jerzego; cała trójka w 1940 została deportowana przez sowietów w głąb ZSRR do Semipałatyńska, gdzie Ewa Klotzek zmarła, a dzieci wydostały się z tamtego obszaru wraz z Armią Andersa i następnie osiadły w Wielkiej Brytanii[22][23].
Ordery i odznaczenia
- polskie
- Krzyż Walecznych trzykrotnie za służbę w POW w b. zaborze austriackim i b. okupacji austriackiej[24][25]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[26]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej[26]
- Odznaka pamiątkowa „Orlęta”[26]
- Gwiazda Przemyśla[26]
- austriackie
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[9]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[9]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[6]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-04-08]..
- ↑ Achtzehnter Jahresbericht des Ober-Gymnasiums in Brody für das Schuljahr 1896. Brody: 1896, s. 2.
- ↑ Spis przedmiotów pomieszczonych w sprawozdaniach galicyjskich szkół średnich po koniec roku 1889. Wadowice: 1890, s. 33.
- ↑ Sprawozdanie c. k. Rady szkolnej krajowej o stanie szkół średnich galicyjskich w roku szkolnym 1906/1907. Lwów: 1907, s. 18.
- ↑ Awans majowy w c. i k. obronie krajowej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 105 z 9 maja 1909.
- ↑ a b Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1910 ↓, s. 164, 362.
- ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 487.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1914 ↓, s. 143, 292, 470, 481.
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 65, 348.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 9 z 28 stycznia 1919 roku, poz. 349.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 8 z 25 stycznia 1919 roku, poz. 303.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 25.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 544.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 275, 398.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 252, 342.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 130.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 162.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 382.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 324, 969.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 40. [dostęp 2015-06-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-31)].
- ↑ Ewa Fulińska-Nadachowska: Historie zwykłe i niezwykłe, ale zawsze prawdziwe. 2010-03-30. [dostęp 2015-06-18].
- ↑ Ewa Fulińska-Nadachowska: Katyńska rocznica. 2010-04-09. [dostęp 2015-06-18].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 26 września 1922 roku, s. 737.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115.
- ↑ a b c d Zakrzewski 2016 ↓, s. 489.
Bibliografia
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1910. Wiedeń: styczeń 1910.
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914.
- Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Bartosz Zakrzewski: 18 Dywizja Piechoty WP w wojnie polsko-sowieckiej. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2016. ISBN 978-83-7543-415-6.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
_as_used_for_Signum_Laudis.gif)
Baretka Signum laudis
Baretka Signum laudis
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 3.0
Krzyż Jubileuszowy 1908 (Austro-Węgry)
Autor: Olerys, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowe
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka honorowa "Orląt Lwowskich"