Ludwik Kubasiewicz

Ludwik Franciszek Kubasiewicz
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1894
Dobromil

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier,
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Formacja

Orzełek legionowy.svg Legiony Polskie

Jednostki

I Brygada Legionów Polskich, 5 Pułk Piechoty Legionów, Batalion KOP „Nowe Święciany”, 56 Pułk Piechoty Wielkopolskiej, 42 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Ludwik Franciszek Edward Kubasiewicz (ur. 19 sierpnia 1894 w Dobromilu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego. Ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Ludwik Franciszek Kubasiewicz urodził się 19 sierpnia 1894 w Dobromilu, pod zaborem austriackim w ówczesnym Królestwie Galicji i Lodomerii, w rodzinie Leopolda i Marii z Andrusikiewiczów. Przed wybuchem I wojny światowej był członkiem Strzelca. W czasie I wojny światowej służył w Legionach w I Brygadzie Legionów Polskich. Walczył w szeregach 5 pułku piechoty, został ranny pod Polską Górą. Po kryzysie przysięgowym wcielony do armii austriackiej.

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 5 pułku piechoty Legionów. W szeregach pułku walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za co został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Pozostał w macierzystym 5 pułku[1][2]. Z dniem 26 lutego 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. Pełnił służbę w 20 batalionie granicznym. 18 lutego 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 118. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W kwietniu tego roku został przeniesiony z KOP do 56 pułku piechoty w Krotoszynie na stanowisko dowódcy III baonu[4][5]. W marcu 1931 roku został przeniesiony do 42 pułku piechoty w Białymstoku na stanowisko batalionu[6][7]. W czerwcu 1933 został komendantem placu Osowiec[8]. Po 1934 został przeniesiony w stan spoczynku. W czasie mobilizacji w 1939 roku został przydzielony do Okręgu Korpusu Nr I.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Figuruje w wykazie, poz. 1689. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 137, 467.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 133, 360.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 178.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 70, 183.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32, 572.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 czerwca 1933 r., Nr 8, s. 131.
  9. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  10. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  11. ↑ „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 29, Nr 2 z 11 listopada 1937. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  12. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).