Ludwik Kucharzewski
 Ludwik Kucharzewski, około 1880 roku | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
Ludwik Kucharzewski (ur. 1838 lub 1842 w Pułtusku, zm. 3 lipca 1889 w Warszawie) – polski rzeźbiarz.
W 1860 rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Konstantego Hegla, równocześnie praktykował pod kierunkiem Władysława Oleszczyńskiego. Po otrzymaniu w 1866 stypendium z Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych wyjechał do Paryża, a następnie do Rzymu, gdzie studiował w Akademii Świętego Łukasza. Ponadto uczęszczał na lekcje rzeźby u Pietro Teneraniego i Emila Wolffa. W 1870 powrócił do Warszawy, założył pracownię i podjął pracę pedagoga, uczył rysunku w Instytucie Głuchoniemych i w szkole artystycznej działającej przy Muzeum Przemysłowym. Po odrzuceniu przez komisję kwalifikacyjną projektu pomnika Adama Mickiewicza artysta protestował. Stres z tym związany uwidocznił ukrytą (lub wywołał) chorobę psychiczną. Artysta przestał tworzyć, a cztery lata później zmarł .
Twórczość Ludwika Kucharzewskiego obejmuje przede wszystkim rzeźbę portretową, tworzył liczne popiersia i medaliony. Był również autorem wielu rzeźb sakralnych i nagrobnych oraz elementów rzeźbiarskich zdobiących elewacje warszawskich budynkach.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera L-3-8)[1].
Przypisy
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK KUCHARZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-12-10].
Bibliografia
- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1851-1890, Państwowy Instytut Wydawniczy Warszawa 1982 s. 380 ISBN 83-06-00465-5
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Ludwik Kucharzewski, ok. 1880 r.
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Ludwika Kucharzewskiego na Cmentarzu Powązkowskim.