Ludwik Marian Kurnatowski

Ludwik Marian Kurnatowski
Ilustracja
Ludwik Marian Kurnatowski
Data urodzenia1868
Data i miejsce śmierci1940
Warszawa
Narodowośćpolska
Dziedzina sztukipolicjant, pisarz
Ważne dzieła

Tajemnica Belwederu

Ludwik Marian Kurnatowski herbu Łodzia (ur. w 1868, zm. 23 stycznia 1940 w Warszawie) – wysoki urzędnik Policji Państwowej, pisarz.

W służbie śledczej był jeszcze na długo przed I wojną światową. W 1905 kierownik Kancelarii Urzędu Śledczego w Warszawie (wcześniej referent tamże). W 1910 prowadził głośną sprawę Bogdana Jaxa-Ronikiera. Podczas I wojny światowej ewakuowany do Rosji, służył w policji moskiewskiej. Na przełomie 1916 i 1917 brał udział w obławie na warszawskich złodziei, którzy włamali się do banku w Charkowie. Za zasługi przy tej sprawie odznaczony w 1917 Orderem Świętego Włodzimierza IV stopnia[1].

W trakcie rewolucji październikowej odsunięty od obowiązków i osadzony czasowo w więzieniu w Moskwie (razem z przestępcami, których pomógł ująć)[1]. Po odzyskaniu niepodległości mianowany nadkomisarzem i zastępcą naczelnika Urzędu Śledczego w Warszawie.

Tuż po I wojnie światowej prowadził wiele spraw kryminalnych, przyczyniając się do rozbicia kilku gangów działających w Warszawie.

W 1922 prowadził dochodzenie w sprawie mordu w Skolimowie, jednej z najstraszniejszych zbrodni II RP (w napadzie na młyn w Skolimowie zginęła prawie cała rodzina młynarza i pomocnicy)[2].

Funkcję zastępcy naczelnika UŚ sprawował jeszcze w czerwcu 1926. W 1927 głośna była sprawa ucieczki Kurnatowskiego, który miał zeznawać jako świadek na procesie swego podwładnego: aspiranta Daniela Bachracha, oskarżonego o szefowanie szajce fałszerzy paszportów. Równolegle oskarżany przez niektóre ofiary napadów rabunkowych za przyjmowanie łapówek. Kurnatowski wyjechał najpierw do Wolnego Miasta Gdańska, potem do Berlina, skąd miał wyjechać do Szwajcarii. Ostatecznie z Gdańska powrócił do Warszawy. Winy nie zostały mu udowodnione, były komisarz wyszedł z aresztu za kaucją.

Na początku lat 30. XX wieku napisał kilka zbiorów wspomnień – autentycznych historii kryminalnych, w których brał udział. Planował wydanie pamiętników, ale te się nie ukazały. Poszczególnie opowiadania ukazywały się także w gazetach w latach 30.

Zmarł 23 stycznia 1940 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Był żonaty z Marią Łodzia-Kurnatowską, urodzoną w 1880, zmarłą 15 września 1961 i pochowaną również na Powązkach. Mieli dwóch synów: Ryszarda, prawnika w Warszawie (ur. 1899), i Antoniego, urzędnika (ur. 11 maja 1901).

Publikacje

  • Branka cyganów (1931)
  • Szpilka z trupią główką (1931; wznowiona 2014 razem z Tajemnicą Belwederu)
  • Tajemnica Belwederu (1931; wznowiona 2014)
  • Obłęd złota (1932)
  • Od 1908 do dzisiaj (1932)
  • Zagadkowi milionerzy (1932, wznowiona 2015; pierwotne wydanie pod pseudonimem Leon Kurnatowski)
  • Sprawy kryminalne II RP (2014) - wybór opowiadań
  • Sprawy kryminalne sprzed 1918 (2014) - wybór opowiadań
  • Samochodowa banda Kłaka (2016) - wybór opowiadań z wcześniejszych tomów, seria "Kryminały przedwojennej Warszawy", t. 36
  • Szczury hotelowe (2018) - opowiadania z przedwojennych gazet, seria "Kryminały przedwojennej Warszawy", t. 47
  • Niebieskie ptaki Warszawy (2019) - opowiadania z przedwojennych gazet, seria "Kryminały przedwojennej Warszawy", t. 60
  • Życie i przygody Wiktora Gruena (2019) - opowiadania z przedwojennych gazet, seria "Kryminały przedwojennej Warszawy", t. 63

Przypisy

  1. ↑ a b A.F. Koszko, Kradzież w charkowskim banku [w:] Opowiadania o świecie przestępczym carskiej Rosji, tom 1, s. 185-203, 2022, ISBN 978-83-67240-05-5.
  2. ↑ Ludwik M. Kurnatowski, Krwawa noc w Skolimowie [w:] Szczury hotelowe, 2018.

Bibliografia

  • Ludwik M. Kurnatowski [w:] Ludwik M. Kurnatowski, Samochodowa banda Kłaka (Kryminały przedwojennej Warszawy, t. 36), Warszawa 2016.
  • Ludwik M. Kurnatowski [w:] Ludwik M. Kurnatowski, Tajemnica Belwederu (Kryminały przedwojennej Warszawy, t. 9), Warszawa 2014.
  • O autorach [w:] Ludwik M. Kurnatowski, Daniel Bachrach, Sprawy kryminalne II RP, Warszawa 2014
  • O autorach [w:] Ludwik M. Kurnatowski, Daniel Bachrach, Sprawy kryminalne sprzed 1918, Warszawa 2014
  • Andrzej Macko, Polski Sherlock Holmes, [w:] Kulisy, nr 25, 18.06.1972
  • Jan Zbrożek, Ucieczka komisarza policji, [w:] Stolica, nr 39, 1967
  • Głos Polski, 17 I 1928

Media użyte na tej stronie

Ludwik Marian Kurnatowski.jpg
Ludwik Marian Kurnatowski