Ludwik Migdał
 | |
 kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | ? |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | pułk piechoty nr 13, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      | |
Ludwik Andrzej Migdał (ur. 7 czerwca 1897 w Grobli, zm. ?) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 7 czerwca 1897 w Grobli[1]. Był synem Michała i Emilii z domu Sanak[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach C. K. Armii. Został mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty z dniem 1 grudnia 1917[2]. Do 1918 jego oddziałem macierzystym był pułk piechoty nr 13[3]
W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika[4]. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym zatrzymanym w służbie czynnej 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku[7][8]. Następnie, przed rokiem 1928 zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty służby czynnej ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1919[9][10] i na przełomie lat 20./30. był oficerem zawodowym sanockiego 2 pułku Strzelców Podhalańskich[11][12]. Pełnił stanowisko powiatowego komendanta przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego[13]. Z polecenia Wojskowego Biura Historycznego opracował publikację pt. Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich, wydaną w 1929 w serii Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920[14]. Ponadto udzielał się w życiu społecznym miasta Leska nieopodal Sanoka. W latach 20. został członkiem sekcji teatralnej w Towarzystwie Miłośników Muzyki i Sceny[15]. Został także prezesem założonego w Lesku u kresu lat 20. klubu piłkarskiego Leskowianka, uczestniczącego w klasie rozgrywkowej regionalnej lwowskiej[16][17]. W latach 20. był komendantem leskiego oddziału Związku Strzeleckiego[18]. Zimą 1933/1934 zorganizował kurs narciarski dla ZS w powiecie leskim[19]. W późniejszych latach 30. był oficerem 5 pułku Strzelców Podhalańskich w Przemyślu, pełnił w stopniu porucznika stanowisko powiatowego komendanta przysposobienia wojskowego[20]. Wówczas należał do oddziału przemyskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej[21]. W 1934, 1935 pełnił funkcję opiekuna organizacyjnego LMiK na terenie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X[22]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936[23]. Według stanu z marca 1939 był przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu, pełniąc funkcję kierownika kancelarii sztabu i jednocześnie funkcję kierownika referatu ochrony sztabu[24].
26 listopada 1921 w Posadzie Olchowskiej poślubił Joannę Michniowską (ur. 1899), zatrudnioną na stanowisku urzędniczki w tamtejszej fabryce maszyn i wagonów[1].
Ordery i odznaczenia
polskie
- Medal Niepodległości (16 marca 1937, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)[25]
- Brązowy Krzyż Zasługi (przed 1939)[24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (przed 1939)[24]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (przed 1939)[24]
austro-węgierskie
- Brązowy Medal Waleczności (przed 1918)[3]
- Krzyż Wojskowy Karola (przed 1918)[3]
Przypisy
- ↑ a b c Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 124 (poz. 93).
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 365.
- ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 484.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 75.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 516.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 455.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 380.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 329.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 102.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 84.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 242.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 616.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 160.
- ↑ Ludwik Migdał: Zarys historii wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 1, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 133-134.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 156-157.
- ↑ Ryszard Grzyb: Sanovia Lesko wczoraj i dziś. Lesko: 2010. ISBN 978-83-932349-0-5.
- ↑ Tło tamtych czasów. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 28. ISBN 978-83-7576-007-1.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 186.
- ↑ Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. Rys historyczny. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. XIV-XV, s. 305, 2008. ISSN 0860-0317.
- ↑ Sprawozdanie skarbnika Sekcji Marynarki Wojennej L. M. i Kol. Oddział Przemyśl za rok 1934. „Zew Morza”. Nr 2, s. 10, 1935.
- ↑ Część oficjalna. Prowadzenie ewidencji rozdziału miesięczników: „Morze” i „Zew Morza” – zarządzenia wykonawcze. „Zew Morza”. Nr 12, s. 27, 1934.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 47.
- ↑ a b c d Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 47, 527, 528.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Józef Budziak: Dzieje Leska 1918–1939. Lesko: BOSZ, 2001. ISBN 83-87730-31-9.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
"por. Ludwik Migdał" (opis w książce Józefa Budziaka). Na fotografii jest przedstawiony oficer Policji Państwowej.
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".