Ludwik René

Ludwik René

Ludwik René
Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1914 Biała Podlaska
Data i miejsce śmierci	25 kwietnia 1999 Warszawa
Zawód	reżyser teatralny i telewizyjny
Zespół artystyczny
Teatr Ateneum w Warszawie, Teatr Polski w Warszawie
Odznaczenia

Grób reżysera Ludwika René na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ludwik René (ur. 28 sierpnia 1914 w Białej Podlaskiej, zm. 25 kwietnia 1999 w Warszawie) – polski reżyser teatralny i telewizyjny.

Życiorys

Syn Marka. Ukończył w roku 1949 Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Łodzi. Pracował w łódzkim Teatrze Wojska Polskiego. W latach 1949–1950 był asystentem Leona Schillera w Teatrze Polskim w Warszawie, a następnie został kierownikiem artystycznym Teatru Ateneum w Warszawie. Od 1950 roku należał do PZPR^[1]. Od roku 1952 przeniósł się do Teatru Domu Wojska Polskiego przemianowanego następnie na Teatr Dramatyczny. W latach 1975–1981 był wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

Początkowo reżyserował sztuki z repertuaru socrealistycznego. Od połowy lat pięćdziesiątych reżyserował sztuki autorów zachodnich, w tym Bertolta Brechta, Eugene’a Ionesco, Friedricha Dürrenmatta, Arthura Millera, Jeana Paula Sartre’a i Maxa Frischa.

Reżyserował też przedstawienia operowe, jak „Juliusza Cezara” Georga Friedricha Haendla i „Koronację Poppei” Claudio Monteverdiego w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz „Króla Rogera” Karola Szymanowskiego w Operze Śląskiej w Bytomiu.

Dla Teatru Telewizji wyreżyserował m.in. „Cyda” Pierre’a Corneille’a, „Wiele hałasu o nic” Williama Szekspira, (1964) i „Elektrę” Jeana Giraudoux.

W czasach PRL był odznaczony m.in.: Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim (1953) Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy^[1].

Spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 95-6-29/30)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Culture.pl