Ludwik Romaniak

Ludwik Romaniak
Ilustracja
Leszek Kawczyński, Ryszard Grzebień i Ludwik Romaniak na trybunie honorowej przy ul. T. Kościuszki podczas obchodów 1 Maja na początku lat 80. XX w.
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1930
Markuszowa

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1990
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Miejsce zamieszkania

Sanok

Narodowość

polska

Edukacja

Państwowe Liceum Administracyjno-Gospodarcze w Łańcucie

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie

Pracodawca

II Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku

Partia

Stronnictwo Demokratyczne (1962–1990)

Rodzice

Stanisław, Katarzyna

Małżeństwo

Jadwiga

Dzieci

Andrzej, Ewa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” Złota Odznaka ZNP

Ludwik Romaniak (ur. 20 czerwca 1930 w Markuszowej, zm. 9 lipca 1990 w Sanoku) – polski nauczyciel biologii, działacz polityczny i społeczny.

Życiorys

Nagrobek Ludwika Romaniaka

Urodził się 20 czerwca 1930 w Markuszowej[1]. Pochodził z rodziny rodziny rolniczej, był synem Stanisława i Katarzyny z domu Odój[1]. Naukę odbywał w Publicznej Szkole Powszechnej I stopnia, po wybuchu II wojny światowej w ramach tajnego nauczania i zakończył w 1944. Następnie od tegoż roku kontynuował edukację w Łańcucie – w tamtejszym Państwowym Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcącym im. Henryka Sienkiewicza i Państwowym Liceum Administracyjno-Gospodarczym, które ukończył w 1951 uzyskując tytuł technika administracji gospodarczej. Od 1951 do 1954 odbył studia i stopnia na Wydziale Geograficzno-Biologicznym Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, otrzymując uprawnienia nauczyciela biologii. Od 1954 pracował jako nauczyciel biologii w liceum w miejscowości Czudec w swoich rodzinnych stronach. Jednocześnie wykładał ten przedmiot w Studium Nauczycielskim w Rzeszowie. Równolegle podjął i ukończył w 1960 uzupełniające studia II stopnia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując tytuł magistra za pracę pt. Uczenie się myszy białych w labiryntach tego samego typu, różniących się wielkością. Po przeprowadzce do Sanoka, w 1961 został nauczycielem biologii w tamtejszej Szkole Żeńskiej Stopnia Podstawowego i Licealnego (późniejsze II Liceum Ogólnokształcące (początkowo prowadził także lekcje przysposobienia obronnego)[2]. Po 1970 został zastępcą dyrektora liceum, Stanisława Obary, pełniąc to stanowisko przez 12 lat. W 1984 przeszedł na emeryturę. Od tego czasu do końca życia prowadził lekcje w szkole w niepełnym etacie.

Został działaczem Ligi Ochrony Przyrody, w tym prezesem zarządu miejskiego LOP w Sanoku[3] i wiceprezesem oddziału wojewódzkiego[4]. Od 1954 należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego. Od 1962 do 1990 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego[5]. W ramach partii był przewodniczącym koła nauczycielskiego, sekretarzem i od 1974 przewodniczącym Miejskiego Komitetu, członkiem plenum Wojewódzkiego Komitetu, 28 listopada 1988 został wybrany na wiceprzewodniczącego MK SD w Sanoku[6]. Był radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN): wybierany w 1978[7] (w tej kadencji był inicjatorem powołania Miejskiego Komitetu Kontroli Społecznej[8], w 1979 przewodniczył sesji rady[9], był członkiem jej prezydium[10]), w 1984[11] (został zastępcą przewodniczącego MRN[12]), w 1988[13][14].

W czerwcu 1987 został członkiem sądu koleżeńskiego Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka[15]. Był inicjatorem ustanowienia tablicy pamiątkowej dla uczczenia 50. rocznicy powstania Stronnictwa Demokratycznego (partii politycznej założonej 15 kwietnia 1939), umieszczonej i odsłoniętej 2 maja 1989 na fasadzie budynku tzw. „Beskidu” przy ulicy Tadeusza Kościuszki 22 w Sanoku, w którym siedzibę miał Miejski Komitet SD w Sanoku[16].

Zmarł 9 lipca 1990 w Sanoku[1]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Podczas obchodów 50-lecia sanockiego II LO 2 kwietnia 1996 imieniem Ludwika Romaniaka nazwano pracownię biologiczną w sali nr 30 szkoły[17]. Jego żoną była Jadwiga z domu Iwańczyk[1] (1932–2013[18]). Miał syna Andrzeja (historyk) i córkę Ewę Filip (wychowawca w internacie II LO Sanoku[19], prezes Stowarzyszenia Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku[20]).

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 147 (poz. 48).
  2. ↑ Księga pamiątkowa 1928–2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 161.
  3. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 276, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  4. ↑ Halina Osenkowska: Działalność organizacji młodzieżowych. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925–1995. Sanok: 1995, s. 191. ISBN 83-903469-0-7.
  5. ↑ Andrzej Brygidyn, Sanok między wojną a stanem wojennym, Sanok 1999, s. 65.
  6. ↑ Obradował Miejski Zjazd SD (władze). „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 35 (470) z 10–20 grudnia 1988. 
  7. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 255, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  8. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 260, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  9. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 262, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  10. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 271, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  11. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 289, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  12. ↑ Inauguracyjne sesja nowej MRN w Sanoku. Leszek Kawczyński – przewodniczącym MRN. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, Nr 21 (312) z 20–31 lipca 1984. 
  13. ↑ Miejska Rada Narodowa w nowym składzie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 2, Nr 20 (455) z 10–20 lipca 1988. 
  14. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 305, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  15. ↑ Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1–2, Nr 19 (418) z 1–10 lipca 1987. 
  16. ↑ Franciszek Oberc, Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka, Sanok 1998, s. 24.
  17. ↑ Marek Pomykała. Jubileusz II LO. Skromnie, lecz sympatycznie. „Tygodnik Sanocki”. 14 (230), s. 3, 5 kwietnia 1996. 
  18. ↑ Nekrologi. „Tygodnik Sanocki”, s. 7, Nr 18 (1117) z 10 maja 2013. 
  19. ↑ Księga pamiątkowa 1928–2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 158.
  20. ↑ Skład zarządu. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 2014-10-16].
  21. ↑ Józef Ząbkiewicz. W 194 rocznicę „majowej jutrzenki”. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1–2, Nr 14 (341) z 10–20 maja 1985. 
  22. ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 279, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  23. ↑ Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 169, s. 3, 23 lipca 1987. 
  24. ↑ Zaszczytne wyróżnienia dla sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22 (421), s. 1–2, 1–10 sierpnia 1987. 
  25. ↑ Obradował Miejski Zjazd SD (odznaczenia). „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 5, Nr 35 (470) z 10–20 grudnia 1988. 
  26. ↑ Ludwik Romaniak. Dyplom i medal dla II Liceum Ogólnokształcącego. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 7 (241) z 20–31 lipca 1982. 

Bibliografia

  • Andrzej Romaniak: Biografie / Konteksty. Ludwik Romaniak (1930–1990). W: Księga pamiątkowa 1928–2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 149–151.

Media użyte na tej stronie

Złota Odznaka ZNP.jpg
Autor:

Kolekcja należy do muzeum: Muzeum użytkownika pieczarek

[na:] myvimu.com, Licencja: CC BY-SA 2.0
Złota Odznaka ZNP
Odznaka Zasłużony dla Sanoka (1978).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” przyznana Aleksandrowi Rybickiemu (1978). Źródło: Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. "Odznaczenia Aleksandra Rybickiego z okresu międzywojennego i PRL i legitymacje" (zespół 11, sygn. 83).
POL Odznaka Zasłużony Działacz Stronnictwa Demokratycznego BAR.png
Baretka Odznaki Zasłużony Działacz Stronnictwa Demokratycznego
Kawczynki Grzebien Romaniak trybuna 1-Majowa Sanok, ul Kościuszki.JPG
Leszek Kawczynski Ryszard Grzebien Ludwik Romaniak - trybuna honorowa podczas obchodów 1-Maja, ul. Kościuszki
Grave of Ludwik Romaniak at Central Cemetery in Sanok (2015) 1.jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Ludwika Romaniaka na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
POL Medal 40-lecia Polski Ludowej BAR.svg
Baretka: Medal 40-lecia Polski Ludowej