Ludwik Romuald Slaski

herb Slaskich, "Grzymała "

Ludwik Romuald Slaski (ur. 5 lutego 1818 w Trzebczu Szlacheckim, zm. 25 listopada 1898 w Toruniu) – polski działacz społeczny, działacz niepodległościowy, ziemianin, parlamentarzysta.

Życiorys

Urodził się w rodzinie szlacheckiej herbu GrzymałaMateusza Slaskiego i Heleny Kruszyńskiej. Ojciec był znanym działaczem społecznym i niepodległościowym na Pomorzu, zasiadał w sejmie Księstwa Warszawskiego.

Ludwik Romuald Slaski ukończył gimnazjum w Toruniu, po którym odbywał praktyki rolnicze. Za namową ojca nie podjął studiów, postanowił zająć się rolnictwem. Otrzymał od ojca majątek w Nowej Wsi pod Golubiem w dzierżawę. W wieku 25 lat objął rodzinny majątek w Trzebczu Szlacheckim, w tym też czasie ożenił się z Heleną Biernawską. Był dobrym gospodarzem, wprowadzał nowe metody gospodarowania, powiększał swoje dobra i w 1855 roku zakupił majątek Orłowo za 121 tysięcy florenów.

Był bardzo aktywny społecznie i należał do wielu instytucji na Pomorzu lub je wspierał. Należał do Ligi Polskiej – członek Rady Prowincjonalnej Ligi Polskiej. W banku Donimirskiego Kalkstein-Łyskowskiego i Sp był prezesem rady nadzorczej, a także jednym z inicjatorów powołania Muzeum Polskiego w Toruniu.

Wieloletni wiceprezes i prezes Towarzystwa Pomocy Naukowej dla młodzieży Prus Zachodnich. Współzałożył Towarzystwo Rolnicze Ziemi Chełmińskiej. Wraz z siostrą Zofią Donimirską założył Towarzystwo Pomocy Naukowej dla dziewcząt. Współzakładał sejmiki gospodarcze w Toruniu. Podczas powstania styczniowego udzielał schronienia powstańcom, w okresie kulturkampfu wspierał polskich księży oraz polskie gazety na ziemi Chełmińskiej – "Gazetę Toruńską", "Przyjaciel ludu" i "Nadwiślanin".

Zasiadał w parlamencie Pruskim Reichstagu w latach 1871–1874, gdzie reprezentował powiat Chojnicki, zasiadał też w Pruskiej Izbie Panów od 1866 do 1888 roku. W 1872 roku oddał majątek Orłowo swojemu synowi – Kazimierzowi Slaskiemu, a w 1884 roku rodowy majątek w Trzebczu Szlacheckim przekazał młodszemu synowi – Ludwikowi Maurycemu Slaskiemu.

Na stare lata przeniósł się do Torunia, gdzie zmarł w 1898 roku. Został pochowany w grobowcu rodzinnym, w Trzebczu Szlacheckim[1].

Przypisy

  1. Mieczysław Bielski, Joanna Bielska-krawczyk, Jarosław Małecki, Wabcz gmina Stolno Zespół dworsko-parkowy, 1998, ISBN 83-910907-2-8.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Herb Grzymala.jpg
Autor: Tadeusz Gajl, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Clan Grzymala