Ludwik Skibiński-Orliński
 major taborów | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 sierpnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 listopada 1973 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 5 Dywizjon Taborów |
| Stanowiska | dowódca dywizjonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
  _4r_BAR.svg){kind=small}  | |
Ludwik Skibiński-Orliński (ur. 28 sierpnia 1895 we Lwowie, zm. 16 listopada 1973 w Londynie) – major taborów Wojska Polskiego, senator RP IV kadencji w latach 1938–1939.
Życiorys
1 października 1925 roku został przeniesiony z 9 Dywizjonu Taborów do 9 Szwadronu Taborów w Brześciu[1]. W lipcu 1926 roku został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza 9 Szwadronu Taborów[2]. W kwietniu 1929 roku został wyznaczony na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy 9 Szwadronu Taborów[3]. W styczniu 1931 roku został przeniesiony z 9 Skadrowanego Szwadronu Taborów do Kadry 9 Dywizjonu Taborów w Brześciu na stanowisko komendanta kadry[4][5]. 12 marca 1933 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów taborowych[6]. W listopadzie 1935 roku został przeniesiony do 5 Dywizjonu Taborów w Bochni na stanowisko dowódcy dywizjonu. Członek Zarządu Okręgu Brześć nad Bugiem Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[7].
W wyborach 1935 roku został wybrany zastępcą senatora IV kadencji (1935–1938) z województwa poleskiego. Po zrzeczeniu się mandatu przez senatora Józefa Taubego złożył 4 lutego 1938 roku ślubowanie i został senatorem[8].
W 1942 był komendantem Chóru Wojska Polskiego, a jego oddziałem macierzystym był I Oficerski Baon Szkolny[9]. Zmarł 16 listopada 1973 w Londynie. Został pochowany na cmentarzu Gunnersbury.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1938 roku „za zasługi na polu pracy społecznej”[11]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[12]
- Srebrny Krzyż Zasługi[12]
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 789.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 47.
- ↑ Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 68.
- ↑ Biblioteka Sejmowa – Parlamentarzyści RP: Ludwik Skibiński. [dostęp 2013-03-22].
- ↑ Rozkazy dzienne 1942 ↓, s. 41.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 284.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rozkazy dzienne. I Oficerski Baon Szkolny, 1942.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).