Ludwik Tołłoczko

Ludwik Tołłoczko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 października 1870
Rakowica, gubernia grodzieńska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

9 maja 1957
Łódź, Polska

Minister poczt i telegrafów
Okres

od 13 grudnia 1919
do 24 lipca 1920

Poprzednik

Hubert Linde

Następca

Władysław Stesłowicz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Ludwik Tołłoczko (ur. 20 października 1870 w majątku Rakowica w powiecie brzeskim guberni grodzieńskiej, zm. 9 maja 1957 w Łodzi) – polski inżynier elektryk, minister, założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922 roku[1].

Życiorys

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej. W 1888 ukończył gimnazjum w Białej Podlaskiej, zaś w 1891 Szkołę Techniczną Inżynierów i Telegrafów w Petersburgu. W 1892 odbył służbę wojskową w armii rosyjskiej, uzyskując stopień chorążego. W 1895 został inżynierem elektrykiem, a w 1897 odbył dodatkowe studia w Berlinie. W 1895 uzyskał tytuł inżyniera elektryka, a w 1897 odbył dodatkowe studia w Berlinie. W latach 1891–1897 pracował w działach technicznych Dyrekcji Poczt i Telegrafów w Charkowie i Połtawie, w latach 1899–1905 kierował stacją doświadczalną i prowadził wykłady z zakresu kolei elektrycznych w Instytucie Elektrotechnicznym w Petersburgu. W 1901 objął stanowisko naczelnego inżyniera przebudowy sieci telefonów w Petersburgu. Był również jednym z projektantów i założycieli tramwajów elektrycznych w Petersburgu. W 1912 został członkiem Rady Technicznej przy Ministerstwie Poczt i Telegrafów Imperium Rosyjskiego. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu wybrany na prezesa Polskiego Komitetu Demokratycznego. Z Rosji Sowieckiej do Polski przedostał się w listopadzie 1919.

Od 13 grudnia 1919 do 24 lipca 1920 był ministrem poczt i telegrafów w rządach Leopolda Skulskiego i Władysława Grabskiego. W latach późniejszych zasiadał w radach nadzorczych różnych przedsiębiorstw, m.in. Banku dla Elektryfikacji Polski i Pocztowej Kasie Oszczędności. W latach 1923–1926 był członkiem i przewodniczącym Państwowej Rady Elektrycznej, w latach 1926–1939 przewodniczył Polskiemu Komitetowi Elektrycznemu przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Od 1925 był dyrektorem Łódzkiego Towarzystwa Elektrycznego S.A., a od 1935 r. również dyrektorem przedsiębiorstwa Elektrownia Zgierska Spółka Akcyjna. Radca Izby Przemysłowo-Handlowej w Łodzi[2].

W czasie okupacji niemieckiej 19 lutego 1943 został aresztowany przez Gestapo. Do 29 kwietnia 1943 więziony wraz z rodziną na Pawiaku. Następnie został wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie przebywał do końca okupacji niemieckiej. Został uwolniony 6 lutego 1945.

Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał w Łodzi.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]
  2. Zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 29 stycznia 1929 r. w sprawie mianowania radców do Izby Przemysłowo-Handlowej w Łodzi (Monitor Polski 1929 Nr 27, poz. 49).
  3. Odznaczenia. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 103 z 6 maja 1927. 
  4. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy zawodowej w przemyśle”.

Bibliografia

  • Tołłoczko Ludwik [w:] Kto był kim w II Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 72–73.

Media użyte na tej stronie

Ludwik Tołłoczko.jpg
Ludwik Tołłoczko (1870-1957) – Polish engineer, Minister of Post & Telegraph 1919-20
L Skulski.jpg
Leopold Skulski Prime minister of Poland 1919- 1920. After Soviet invasion of Poland 1939, arrested by Soviet NKVD, died in prison
Godło II Rzeczypospolitej.png
Godło Rzeczypospolitej Polskiej ustalone Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach (Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980)
Władysław Grabski 1925.jpg
Władysław Grabski