Ludwik Turko

Ludwik Turko
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1944
Akmolińsk

Profesor nauk fizycznych
Specjalność: modele teoriopolowe i statystyczne, teoria cząstek elementarnych, zderzenia ciężkich jonów
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Profesura

18 kwietnia 2007

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Medal Komisji Edukacji Narodowej

Ludwik Turko (ur. 17 lutego 1944 w Akmolińsku) – polski fizyk, polityk i nauczyciel akademicki, profesor nauk fizycznych, poseł na Sejm I i II kadencji, sędzia Trybunału Stanu (1997–2001).

Życiorys

Ukończył w 1966 studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego. Uzyskiwał następnie stopnie doktora i doktora habilitowanego nauk fizycznych, a w 2007 tytuł profesora nauk fizycznych[1]. Pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego Uniwersytetu Wrocławskiego. Zawodowo związany z Instytutem Fizyki Teoretycznej UWr, gdzie doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego. Objął też stanowisko kierownika Zakładu Teorii Cząstek Elementarnych. Specjalizuje się w modelach teoriopolowych i statystycznych, teorii cząstek elementarnych oraz zderzeniach ciężkich jonów.

W latach 80. związał się z opozycją demokratyczną. We wrześniu tegoż roku wstąpił do „Solidarności”, był członkiem komitetu założycielskiego na UWr, następnie przewodniczącym komisji zakładowej[2]. Po wprowadzeniu stanu wojennego przewodniczył komitetowi strajkowemu na UWr. Pozostawał w ukryciu do stycznia 1982, po ujęciu internowano go na okres około półtora miesiąca. Kontynuował działalność podziemną, za co był m.in. tymczasowo aresztowany na przełomie listopada i grudnia 1982, a także wielokrotnie zatrzymywany[2][3]. W latach 80. współpracował z redakcjami podziemnych pism, w 1989 ponownie został przewodniczącym uczelnianych struktur związku[2].

W lipcu 1990 został przewodniczącym zespołu statutowego ROAD podczas rady założycielskiej tego ugrupowania[4]. W latach 1991–1997 był posłem na Sejm I i II kadencji wybranym z listy ogólnopolskiej kandydatów w okręgach wrocławskich: nr 11 i nr 50 z ramienia Unii Demokratycznej, reprezentując okręg wyborczy Wrocławiu. Pracował m.in. w Komisji Edukacji, Nauki i Postępu Technicznego oraz Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich. W latach 1997–2001 z ramienia Unii Wolności zajmował funkcję członka Trybunału Stanu. W 1998 nieskutecznie kandydował do Sejmiku Województwa Dolnośląskiego z listy UW. W 2005 na krótko przystąpił do Partii Demokratycznej, później pozostał bezpartyjny. W wyborach samorządowych w 2006 bez powodzenia kandydował do rady miasta Wrocławia z listy Komitetu Wyborczego Wyborców Rafała Dutkiewicza.

Pełnił w latach 1997–2009 funkcję pełnomocnika prezydenta Wrocławia ds. kontaktów z uczelniami wyższymi, został prezesem Stowarzyszenia Absolwentów Uniwersytetu Wrocławskiego.

W maju 2017 został zastępcą przewodniczącego głównego sądu koleżeńskiego Komitetu Obrony Demokracji[5].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009)[6] oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1997).

W 2015 został uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności[7], jednak odmówił jego przyjęcia, motywując to oceną działań prezydenta Andrzeja Dudy w sporze dotyczącym Trybunału Konstytucyjnego, uznając je za świadome naruszanie Konstytucji RP[8][9].

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 2007 r. nr 42, poz. 465.
  2. ↑ a b c Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2020-01-02].
  3. ↑ Informacje w BIP IPN. [dostęp 2015-12-10].
  4. ↑ Informacje na stronie Unii Wolności. [dostęp 2015-12-10].
  5. ↑ Nowe władze KOD. ruchkod.pl, 29 maja 2017. [dostęp 2017-06-26].
  6. ↑ M.P. z 2009 r. nr 32, poz. 457.
  7. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 979.
  8. ↑ Prof. Ludwik Turko nie przyjmuje odznaczenia od prezydenta. wyborcza.pl, 10 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-10].
  9. ↑ Były sędzia TS nie chce odznaczeń od prezydenta. tvn24.pl, 11 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-11].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie