Ludwik Wojtyczko

Ludwik Wojtyczko

Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1874 Kraków
Data i miejsce śmierci	21 czerwca 1950 Kraków
Narodowość	polska
Uczelnia	Szkoła Przemysłowa w Krakowie
Praca
Budynki	Urząd Wojewódzki w Katowicach Sejm Śląski
Odznaczenia

Ludwik Wojtyczko (ur. 6 sierpnia 1874 w Krakowie, zm. 21 czerwca 1950 tamże^[1]) – polski architekt, tworzący m.in. w stylu secesji i modernizmu, projektant wnętrz i przedmiotów użytkowych.

Życiorys

W 1898 r. został absolwentem Szkoły Przemysłowej w Krakowie, praktykował u Tadeusza Stryjeńskiego i Sławomira Odrzywolskiego. W 1905 r. został właścicielem biura architektoniczno-budowlanego. Wykładał w Szkole Przemysłu Artystycznego. W 1906 r. wygrał konkurs na budowę secesyjnej kamienicy Celestyna Czynciela na Rynku Głównym 4. W latach 1905–1906 zaprojektował małą salę restauracyjną Teatru Starego w Krakowie oraz w latach 1906–1907 budynek Zakładu Witraży S.G.Żeleńskiego. W 1912 wykonał projekt pawilonu głównego na wystawę Architektura Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym, która miała miejsce na krakowskich Oleandrach. W latach 1911–1913 wraz z Kazimierzem Wyczyńskim zaprojektował wystrój Banku Przemysłowego na Rynku Głównym 31. W 1913 r. wygrał konkurs na projekt nowego gmachu dla Uniwersytetu we Lwowie. Należał do Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, był jednym z redaktorów miesięcznika „Architekt”.

Grób Ludwika Wojtyczki na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Po I wojnie światowej stał się jednym z czołowych krakowskich architektów modernizmu. W latach 1922–1923 zaprojektował budynek krakowskiej Giełdy Towarowo-Pieniężnej przy ul. św. Tomasza 43^[2] (obecnie siedziba Akademii Muzycznej w Krakowie). W 1927 roku zaprojektował dom dla profesorów UJ przy pl. Inwalidów 4. W 1928 r. powstał drugi z domów profesorów UJ przy al. Słowackiego 15a (na rogu z ul. Łobzowską), zyskał on miano trumny lub czarnego domu z uwagi na charakterystyczną dekorację z pasów czarnej i błyszczącej ceramiki wykonaną specjalnie dla tego projektu w Grudziądzu. Fasada tego domu jest jednym z ciekawszych rozwiązań w architekturze międzywojennej.

W latach 1931–1936 wspólnie z Józefem Rybickim zaprojektował Dom Śląski przy ulicy Pomorskiej 2. Najsłynniejszymi jednak realizacjami Wojtyczki są budynki siedziby Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach z 1929 r. oraz Sejmu Śląskiego. Ten ostatni pod względem kubatury jest największą zrealizowaną budowlą w okresie międzywojennym w Polsce.

Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (PAS 61-płd-zach-narożnik)^[3].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (22 kwietnia 1939)^[4]

Projekty

• 

  Zakład Witrażów S.G. Żeleński (1906),
  Kraków al. Krasińskiego 23

• 

  Kamienica Czyncielów (1907)
  Kraków pl. Mariacki 9
  (Rynek Główny 4)

• 

  Budynek banku Pekao (1913),
  Kraków Rynek Główny 31
  (ul. Szewska 1)

• 

  Gmach Sejmu Śląskiego (1920),
  Katowice ul. Jagiellońska 25

• 

  Magazyny C. Hartwig S.A. (1920),
  Kraków ul. Długa 72

• 

  Budynek d. Giełdy Towarowo-Pieniężnej (1921)
  Kraków ul. św. Tomasza 43

• 

  Willa Kazimierza Lewandowskiego (1923),
  Kraków ul. J.I. Kraszewskiego 22 (ul. Salwatorska 9)

• 

  Willa Marii Lewalskiej (1923)
  Kraków ul. Krupnicza 42

• 

  Dom Profesorów UJ (1925),
  Kraków pl. Inwalidów 4

• 

  Dom Profesorów UJ (1928),
  Kraków al. Słowackiego 15

• 

  Dom Śląski (1932),
  Kraków ul. Królewska 1
  (ul. Pomorska 2)

• 

  Modernistyczna willa (1935),
  Kraków ul. św Bronisławy 23

Przypisy

Bibliografia

• Michał Wiśniewski, Ludwik Wojtyczko. Krakowski architekt i konserwator zabytków pierwszej połowy XX wieku, Kraków:WAM, 2003.
• M. Wallis, Secesja, Warszawa: Arkady, 1974.
• Praca zbiorowa Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Warszawa 2007, ISBN 978-83-9229-8-1

Linki zewnętrzne

• Gazeta Kraków: Architekt dwóch światów - o Ludwiku Wojtyczce

d