Ludwik de Bourbon (hrabia Vermandois)
 | Ten artykuł od 2022-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
 | |
 | |
| hrabia Vermandois | |
| Okres | od 1669 do 18 listopada 1683 |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | 2 października 1667 Saint-Germain-en-Laye |
| Data i miejsce śmierci | 18 listopada 1683 Flandria |
| Ojciec | Ludwik XIV |
| Matka | Louise de La Vallière |
Ludwik de Bourbon, hrabia Vermandois, fr. Louis de Bourbon (ur. 2 października 1667 w Saint-Germain-en-Laye, zm. 18 listopada 1683 we Flandrii) – nieślubny syn króla Ludwika XIV Burbona i Ludwiki de la Vallière. Nazywany był Ludwikiem de Vermandois.
Urodził się w Château de Saint-Germain-en-Laye. Był najmłodszym z piątki dzieci, które urodziła jego matka, ale tylko on i jego siostra Maria Anna, starsza dokładnie o rok, nie zmarli w dzieciństwie. Imię Ludwik otrzymał po swoim ojcu. Został legitymizowany w wieku 2 lat w 1669, otrzymał tytuł hrabiego Vermandois i admirała Francji. Podobnie jak jego siostra (znana na dworze królewskim jako Mademoiselle de Blois), Ludwik nosił nazwisko de Bourbon, a nie de France.
W 1674 matka Ludwika – słynna ze swojej piękności metresa królewska, wstąpiła do klasztoru karmelitanek w paryskim Faubourg Saint-Jacques i przyjęła imię siostry Louise de la Miséricorde. Ludwik zamieszkał w Palais-Royal pod opieką stryja i stryjny - księcia Filipa I Orleańskiego i Elżbiety Charlotty z Palatynatu. Mimo że Elżbieta Charlotta patrzyła krzywo na romanse króla i jego nieślubne dzieci, Ludwika polubiła.
Książę Orleanu uważany był powszechnie za libertyna i homoseksualistę. Ludwik podczas pobytu w Palais-Royal poznał Filipa de Lorraine-Armagnac, zwanego kawalerem de Lorraine, najsłynniejszego z kochanków jego wuja. Podobno Kawaler i jego otoczenie uwiodły młodego Ludwika. W czerwcu 1682 Ludwik XIV wygnał syna i kawalera. Ludwik trafił do Normandii. Elżbieta Charlotta postanowiła pogodzić ojca z synem i przekonała Ludwika XIV, aby wysłał de Vermandois jako żołnierza do Flandrii, która wtedy znajdowała się pod francuską okupacją. De Vermandois udał się pod oblegane Courtrai i tam zachorował. Mimo choroby, desperacko pragnąc odzyskać miłość ojca, walczył dalej. Nie posłuchał rad lekarza królewskiego i markiza de Montchevreuil. Nie wycofał się do Lille. Zmarł w wieku 16 lat.
Pochowano go w katedrze w Arras. Jego siostra i jego ciotka bardzo przeżyły jego śmierć, ale jego ojciec podobno nie uronił ani jednej łzy. Jego matka, pokutująca za swą rozwiązłość w klasztorze, miała powiedzieć, że płacze bardziej nad faktem jego urodzenia niż jego śmierci.
Według niektórych, to Ludwik de Vermandois był człowiekiem w żelaznej masce.
Media użyte na tej stronie
Autor: Carlodangio, Licencja: CC BY-SA 4.0
Arms of Henri de Bourbon, duke of Verneuil
Ten obraz wektorowy zawiera elementy, które zostały zaczerpnięte lub zaadaptowane z tego pliku:.svg){kind=small}
Arms of the Kings of France (France Moderne).svg (przez Sodacan). .svg){kind=link}
"L'Homme au Masque de Fer" ("The Man in the Iron Mask"). Anonymous print (etching and mezzotint, hand-colored) from 1789. According to the caption, the Man in the Iron Mask was fr:Louis de Bourbon, comte de Vermandois, an illegitimate son of Louis XII. No evidence is given to support this claim, which is just one among many, and may have been merely a piece of revolutionary propaganda. Caption (in French, with modernized spelling): "L'Homme au Masque de Fer, ou plutôt son histoire, qui a si longtemps fixé les recherches d'une infinité d'auteurs, vient de sortir enfin du ténébreux chaos où la discrétion barbare d'intermédiaires ministériels l'avaient plongé jusqu'à présent. Des papiers trouvés à la Bastille nous apprennent que cette dénomination n'a jamais appartenu qu'à Louis de Bourbon, comte de Vermandois, fils naturel de Louis XIV, né le 2 octobre 1667, qui fut condamné à un emprisonnement perpétuel pour avoir, à l'âge de 16 ans, donné un soufflet au Dauphin. Pour envelopper ses traits d'un voile impénétrable, on lui couvrit le visage d'un masque de fer dont la mentonnière et les ressorts d'acier lui permettaient néanmoins de prendre sa subsistance. C'est en 1683 que l'on place l'époque de sa détention. Ce malheureux Prince mourut à la Bastille en 1703 après une captivité de 20 ans dans différentes prisons."