Ludwika Maria de France

Ludwika Maria de France

Louise Marie de France
Młoda Madame Ludwika, portret autorstwa Jean-Marc Nattiera
księżniczka francuska Czcigodna Służebnica Boża
Dynastia	Burbonowie
Data urodzenia	15 lipca 1737
Data śmierci	23 grudnia 1787
Ojciec	Ludwik XV
Matka	Maria Leszczyńska

Ludwika Maria de France, fr. Louise Marie de France (ur. 15 lipca 1737, zm. 23 grudnia 1787) – najmłodsza z dziesięciorga dzieci króla Ludwika XV, i królowej Marii Leszczyńskiej; karmelitanka, Czcigodna Służebnica Boża Kościoła katolickiego. Nazywana była Madame Louise (Madame Ludwiką).

Młodość

Ludwika Maria urodziła się w pałacu w Wersalu. Początkowo nazywano ją Madame Septième (jedna z jej starszych sióstr zmarła przed jej urodzeniem, dlatego nazywano ją Madame Siódmą) lub Madame Dernière (Madame Ostatnią). Wychowała się w opactwie w Fontevraud-l’Abbaye, razem ze swoimi starszymi siostrami: Madame Wiktorią, Madame Zofia i Madame Felicją (która zmarła w wieku 8 lat). Żadne z jej rodziców nie planowało wydać jej za mąż, więc Ludwika Maria znalazła spokój w religii.

W 1748 pojawiły się plotki, że ojciec chce ją zaręczyć z Karolem Edwardem Stuartem (znanym jako Bonnie Prince Charlie) młodym pretendentem do tronu Anglii, utraconego przez Stuartów. Ludwika Maria powiedziała: „N'ai-je pas sujet d'être bien inquiète puisqu'on me destine un époux, moi qui n'en veux d'autre que Jésus-Christ?” (Nie powinnam być zaniepokojona, kiedy przeznaczono mnie na małżonkę, kiedy ja nie chcę innego niż Jezus Chrystus?).

Życie w służbie Bogu

Ludwika Maria jako karmelitanka

W 1750, Ludwika Maria powróciła na dwór królewski. W 1770 ku ogólnemu zdumieniu, poprosiła swojego ojca, aby pozwolił jej wstąpić do zakonu karmelitanek. Wierzyła, że zostając zakonnicą uda jej się odpokutować złe prowadzenie się jej ojca. W końcu dołączyła do zakonu w Saint-Denis pod Paryżem, gdzie panowała ścisła reguła, i przybrała imię Teresy od świętego Augustyna. W zakonie przeżyła swojego ojca, matkę i całe rodzeństwo oprócz dwóch starszych sióstr: Madame Adelajdy i Madame Wiktorii. Zmarła w Saint-Denis, cierpiąc na silne bóle brzucha, który mogły zostać spowodowane przez truciznę. Jej ostatnie słowa brzmiały: „Au paradis! Vite! Au grand galop!” (Do nieba! Szybko! Galopem!).

Jej grób razem z innymi grobami królewskimi w bazylice Saint-Denis, został zniszczony w czasie rewolucji francuskiej. Od 19 czerwca 1873 toczy się jej proces beatyfikacyjny^[1].

Przypisy