Ludwika Nałęcz-Morawska
| Ludwika Nałęcz-Morawska | |
| Służebnica Boża zakonnica | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 26 stycznia 1906 |
| Miejsce pochówku | krypta chóru zakonnego klasztoru „na wzgórzu” we Lwowie, |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | Felicjanki |
| Śluby zakonne | 8 grudnia 1858 (felicjanki), |
Ludwika Nałęcz-Morawska (imię zakonne Maria od Krzyża Morawska; ur. 22 sierpnia 1842 w Rokoszu, zm. 26 stycznia 1906 na trasie Wiedeń–Cannes) – polska zakonnica, początkowo felicjanka, a następnie fundatorka polskiej gałęzi franciszkanek Najświętszego Sakramentu (późniejszych Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji) oraz Służebnica Boża Kościoła katolickiego.
Życiorys
Urodziła się w rodzinie wielodzietnej jako najmłodsze z sześciorga dzieci rodziców Hieronima Sabina Morawskiego i Tekli Michaliny z domu Lenczewskiej[1]. Trzy dni później (25 sierpnia 1842) została ochrzczona w parafialnym kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Cieninie Kościelnym[1].
Ojciec jej był absolwentem Instytutu Nauczycielskiego w Łowiczu, pracował jako nauczyciel w szkole elementarnej, był kontrolerem magazynu żywności Twierdzy Modlin, a także burmistrzem w Brzezinach koło Łodzi, później również w Białej Rawskiej i Rawie Mazowieckiej[1]. Poślubił Teklę Michalinę Lenczewską, po śmierci pierwszej żony Elżbiety, ale wkrótce zmarł 22 września 1846 w wieku 37 lat[1]. Matka Ludwiki po śmierci męża przeprowadziła się z dziećmi do Warszawy, gdzie była szansa na lepsze wykształcenie dzieci oraz gdzie zamieszkiwali jej bliscy krewni. Zmarła w Warszawie 29 października 1856, kiedy Ludwika miała 14 lat[1].
W wieku dziewięciu lat Ludwika rozpoczęła naukę w Warszawie na pensji Pani Laury z Brzezińskich Guerin, gdzie obowiązki prefekta, pełnił kapucyn o. Honorat Koźmiński, późniejszy błogosławiony[1]. Po upadku powstania listopadowego na pensjach tych młode dziewczęta zdobywały wiadomości teoretyczno-praktyczne, a przede wszystkim uczyły się języków obcych[1]. Po śmierci starszej siostry Bronisławy, trójką młodszych dzieci zajęła się jej rodzina. Ludwika znalazła schronienie w domu Józefa Mirowskiego, kuzyna matki[1].
Nie mając już rodziców, na których mogłaby się oprzeć, z całą ufnością zwróciła się ku Bogu i idąc za głosem powołania 8 sierpnia 1857 wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Felicjanek w Warszawie, założonego przez m. Angelę Truszkowską, późniejszą błogosławioną i kierowanego przez o. Honorata Koźmińskiego, gdzie 8 grudnia 1858 złożyła śluby zakonne, przyjmując imię zakonne: Katarzyna[2][3]. Po kasacie tego Zgromadzenia w 1864 i krótkim pobycie w klasztorze bernardynek w Łowiczu, a następnie u sióstr klarysek w Wersalu, znalazła schronienie w Troyes, we Francji, u Sióstr Franciszkanek Najświętszego Sakramentu, gdzie wraz ze współsiostrą Marianną Ładą, przybyła 25 lipca 1866[2]. W nowym Zgromadzeniu otrzymała nowe imię zakonne: Maria od Krzyża, a następnie 29 kwietnia 1867 złożyła śluby wieczyste[2], podczas których głoszący kazanie ks. Aleksander Jełowicki wypowiedział w odniesieniu do niej prorocze słowa, że może Bóg chce użyć Polki, jako narzędzia w przeniesieniu kultu Eucharystii do ukochanej, choć cierpiącej pod ciężarem rozbiorów Ojczyzny. Mając na uwadze głębokie znaczenie Najświętszego Sakramentu i jego adoracji, przeniosła za jego radą ten charyzmat do Ojczyzny. 27 października 1873 wraz z siedmioma siostrami na stałe osiadła we Lwowie, na ul. Kurkowej, gdzie za radą polskich władz kościelnych postanowiła przyjąć regułę II Zakonu św. Franciszka, udając się w 1879, w celu aprobaty do Rzymu[2].
Konstytucje zakonne napisane przez Matkę Marię od Krzyża zostały zatwierdzone przez papieża Leona XII, 20 września 1889[2]. Matka Maria założyła jeszcze klasztory w Mariborze (1893) i w Wiedniu (1898)[1]. Wkrótce zachorowała na chorobę płuc i serca. Zmarła nagle 26 stycznia 1906 podczas podróży[3], a jej doczesne szczątki spoczęły w krypcie chóru zakonnego lwowskiego klasztoru[2]. Przedwczesna śmierć nie pozwoliła jej dokonać reformy zakonu na zasadach franciszkańskiej reguły św. Klary[2]. Starania w tym kierunku podjęła jej następczyni, Matka Maria Izabela Markiewicz, następna po niej przełożona lwowskiego konwentu (reforma ta zakończyła się w 1912)[2].
Proces beatyfikacji
Z inicjatywy klarysek od wieczystej Adoracji przekonanych o świątobliwości jej życia podjęto próbę wyniesienia jej na ołtarze[4]. 24 września 2002 Stolica Apostolska wydała tzw. Nihil obstat wyrażając zgodę na rozpoczęcie jej procesu beatyfikacyjnego[4]. 25 października 2002 dokonano we Lwowie otwarcia jej procesu beatyfikacyjnego, a na postulatora procesu wyznaczono o. Zbigniewa Sucheckiego OFMConv[4]. Odtąd przysługuje jej tytuł Służebnicy Bożej. 15 czerwca 2005 dokonano zamknięcia procesu beatyfikacyjnego na poziomie diecezjalnym[4], a następnie akta procesu zostały przekazane Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie, po czym 6 czerwca 2008 Kongregacja wydała dekret o ważności procesu beatyfikacyjnego[4].
Zobacz też
- Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- Polscy święci i błogosławieni
- Modlitwa za wstawiennictwem świętych
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Służebnica Boża Matka Maria od Krzyża (Ludwika Nałęcz Morawska). ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)].
- ↑ a b c d e f g h Matka Maria od Krzyża Morawska. W: Klaryski od Wieczystej Adoracji w Słupsku [on-line]. klaryskislupsk.pl. [dostęp 2016-06-15].
- ↑ a b Marek Derwich, Weronika Wojciech: Dziedzictwo kulturowe po klasztorach skasowanych na ziemiach dawnej Rzeczpospolitej oraz Śląsku w XVIII i XIX w.: losy, znaczenie, inwentaryzacja. (Ludwika Nałęcz-Morawska, im. zak. Katarzyna). pw.kasaty.pl, 2009. [dostęp 2016-06-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-17)].
- ↑ a b c d e ~1906~ (Ludwika Morawska, Maria of the Cross) (ang.). newsaints.faithweb.com. [dostęp 2016-06-15].
Bibliografia
- S.M. Bonawentura (Zofia Alina Pawęzka) OCPA: Sługa Boża Matka Maria od Krzyża Ludwika Morawska (1842–1906). Życie i dzieło. Wyd. 2. Bydgoszcz: Dom Wydawniczy Margrafsen, 2017. ISBN 978-83-65533-29-6. OCLC 1010933939.
Linki zewnętrzne
- Ludwika Nałęcz-Morawska – Służebnica Boża. ksiegahonoru.salon24.pl. [dostęp 2016-06-15].
Media użyte na tej stronie
Emblem of the Papacy: Triple Tiara and Keys
Siostra Ludwika Nałęcz-Morawska OCPA
Górną częścią najstarsze Portret Franciszek z Asyżu, ścienne malowidła w Sacro Speco w Subiaco.
