Ludy ambońsko-timorskie

Ludy ambońsko-timorskie

Populacja	2 mln
Miejsce zamieszkania	Indonezja, Timor Wschodni
Język	języki austronezyjskie, indonezyjski
Religia	chrześcijaństwo (katolicyzm, protestantyzm), islam, wierzenia tradycyjne
Grupa	ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy

Ludy ambońsko-timorskie – grupa ludów zamieszkujących wyspy Ambon, Timor, wschodnią część Flores i pobliskie wyspy w Indonezji^[1]. Należą do nich m.in.: Alorczycy, Rote, Atoni, Ambończycy, Lamaholot^[2]. Posługują się rozmaitymi językami z wielkiej rodziny austronezyjskiej, wykazującymi ślady substratu papuaskiego^[3].

Ich populacja wynosi 2 mln osób. W większości wyznają islam w odmianie sunnickiej lub chrześcijaństwo (katolicyzm, protestantyzm), choć utrzymują się także wierzenia tradycyjne (np. w Timorze Wschodnim lub u ludności górskiej wyspy Seram w archipelagu Moluków)^[3]. W XIII–XIV w. niektóre obszary wschodniej Indonezji znalazły się w strefie wpływów jawajsko-hinduskich. W XV w. rozprzestrzenił się islam. W Molukach ukształtowały się ośrodki produkcji przypraw, zdobyte w XVI w. przez kolonizatorów portugalskich, a w XVII w. – przez Holendrów. W okresie kolonialnym ludy ambońsko-timorskie podlegały również indonezyjskim podmiotom politycznym (Sułtanat Gowa(ang.) – Alor, wyspy Solor, wschodnia część Flores, fragmenty Timoru; Sułtanat Ternate – Ambon, Seram, Buru; Sułtanat Tidore – wschodnia część Seram)^[2].

Ich gospodarka opiera się na rybołówstwie, produkcji przypraw i hodowli zwierząt^[2].

Zobacz też

• ludy aloro-pantarskie
• ludy północnohalmaherskie
• języki Moluków
• języki Timoru Wschodniego

Przypisy