Ludzie z pociągu

Ludzie z pociągu
Gatunekwojenny
Rok produkcji1961
Data premiery11 maja 1961
Kraj produkcjiPolska
Językpolski
niemiecki
Czas trwania98 min
ReżyseriaKazimierz Kutz
ScenariuszMarian Brandys
Ludwika Woźnicka
Główne roleJanina Traczykówna
Andrzej May
Maciej Damięcki
MuzykaTadeusz Baird
ZdjęciaKurt Weber
ScenografiaJan Grandys
KostiumyMarian Kołodziej
MontażIrena Choryńska
ProdukcjaZespół Filmowy Kadr

Ludzie z pociągu – polski film wojenny z 1961 roku w reżyserii Kazimierza Kutza, powstały na podstawie opowiadania Mariana Brandysa Chłopiec z pociągu.

Fabuła

Jesienią 1943 roku, na stacji kolejowej Kuriany, z powodu uszkodzenia wagonów w pociągu dalekobieżnym pasażerowie oczekują na pociąg. Wśród nich są: konspirator oraz jego dziewczyna, chłopiec z psem, kobieta z małą Żydówką, szmuglerzy, karciarze, szmalcownik. W trakcie pobytu w poczekalni część niedoszłych pasażerów nawiązuje bliższe znajomości, część zaś (karciarze, szmalcownik) żeruje na słabszych pasażerach. Między oczekującymi kręci się pijany niemiecki żandarm kolejowy, który zgubił broń automatyczną i z tego powodu prowokuje przyjazd na stację niemieckiego patrolu. Przybyły esesman daje oczekującym pięć minut na ujawnienie się właściciela broni, grożąc zdziesiątkowaniem niedoszłych pasażerów. Do automatu przyznaje się chłopak z psem. Jako podejrzany o kradzież broni zostaje przez Niemców brutalnie pobity. W ostatniej chwili zawiadowca stacji znajduje w zagajniku pijanego żandarma, który zostawił broń automatyczną w poczekalni. Niemcy odjeżdżają wraz z żandarmem[1].

Obsada aktorska

Źródło: FilmPolski.pl[2]

Produkcja

Film Ludzie z pociągu został wyprodukowany przez Zespół Filmowy „Kadr”. Scenariusz do filmu w reżyserii Kazimierza Kutza napisał Marian Brandys (autor pierwowzoru literackiego Chłopiec z pociągu) wraz z Ludwiką Woźnicką. Ścieżkę muzyczną opracował Tadeusz Baird. Premiera filmu odbyła się 11 maja 1961 roku[2].

Zdjęcia do Ludzi z pociągu nakręcił operator Kurt Weber, który brał odpowiedzialność za kształt artystyczny filmu na równi z Kutzem. Weber zastosował głębię ostrości, używając górnego rozproszonego światła, a zarazem zaciemniając pierwszy plan – tak, aby widz podpatrywał zachowania różnych bohaterów, nie martwiąc się o przeoczenie wydarzeń ważnych dla fabuły. Jak zauważył Mikołaj Góralik, Weber sprawnie wykorzystywał różnorodne środki wyrazu: „częściej niż kamerą z ręki operator posługiwał się skomplikowanymi jazdami i panoramami oraz zmianą perspektywy”[3].

Nagrody

RokInstytucjaNagrodaOdbiorca[2]
1961Międzynarodowy Festiwal Filmowy w LocarnoSrebrny ŻagielKazimierz Kutz
1962Ministerstwo Kultury i SztukiNagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia

Przypisy

  1. "Ludzie z pociągu", reż. Kazimierz Kutz, Culture.pl [dostęp 2021-06-27] (pol.).
  2. a b c Ludzie z pociągu w bazie filmpolski.pl
  3. Mikołaj Góralik, Kurt Weber, „Konteksty” (2), 2014, s. 146, ISSN 1230-6142 [dostęp 2021-06-27].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie