Luft-Verkehrs-Gesellschaft

Luftverkehrsgesellschaft
Ilustracja
LVG C.VI z I w.św. – najpopularniejsza maszyna firmy LVG
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Siedziba

Nollendorfplatz 3, Berlin[1]

Data założenia

1909

Forma prawna

GmBH

brak współrzędnych

Luft-Verkehrs-Gesellschaft mbH (LVG) – niemiecki producent samolotów z pierwszej połowy XX w., jeden z największych producentów maszyn obserwacyjnych produkowanych dla lotnictwa niemieckiego w czasie I wojny światowej.

Przedsiębiorstwo założył w 1909 roku[a] Artur Müller, w celu produkcji samolotów[2]; firma była też operatorem sterowców. Początkowo oferowała m.in. loty wycieczkowe i usługi reklamowe z użyciem sterowców Parseval P.L. 6 i P.L. 9 „Charlotte” produkcji Luft-Fahrzeug-Gesellschaft (LFG)[b]. Pierwszy z jej statków powietrznych wykonał ponad 250 lotów, o łącznym dystansie 15 tys. km i przewożąc ok. 2300 pasażerów[3]. Ta działalność przyczyniła się do ustalenia nazwy Luft-Verkehrs-Gesellschaft (co dosłownie oznacza „Spółka Ruchu Powietrznego”). Przed wojną LVG zaadaptowało też użytkowaną przez siebie wielką halę sterowców na potrzeby produkcji lotniczej (hala spłonęła w 1914 roku)[4].

W 1912 roku firma rozpoczęła produkcję samolotów ze śmigłem pchającym na licencji Farmana, ale choć udało się jej sprzedać armii 7 sztuk do prób, wojsko nie było zainteresowane kolejnymi modelami, szybkimi jednopłatami w stylu Nieuporta (zwłaszcza gdy jeden z nich rozbił się, zabijając pilota)[5]. W końcu tego roku, niedawno zatrudniony szwajcarski inżynier, Franz Schneider rozpoczął projektowanie własnego samolotu, obserwacyjnego dwupłata, oblatanego w marcu 1913 roku, który otrzymał oznaczenie wojskowe LVG B.I[5]. Luftstreitkräfte zamówiło kilka maszyn do testów, co pozwoliło LVG na rozbudowę działu produkcji. Po sukcesach maszyn serii próbnej w manewrach wojskowych lotnictwo powiększyło zamówienia aż do 113 maszyn w 1913 roku[5]. W roku tym LVG zatrudniała 350 osób i dostarczyła 60 samolotów[6]. Samolot LVG B.I stał się wzorem dla wszystkich niemal późniejszych konstrukcji tej klasy. Kolejną wersję, B.II, budowały na licencji także inne firmy[7]. Wojsko zamawiało go jeszcze w 1917 roku – jego ostatnia wersja, B.III, była maszyną szkolną o wzmocnionej konstrukcji[8].

W 1915 roku LVG stworzyła pierwszy uzbrojony defensywnie samolot w niemieckiej służbie liniowej (tzw. klasy C), LVG C.I. Rozwojową wersję C.II budowały także AGO i Otto[9]. Był to pierwszy samolot, który zbombardował Londyn[7]. Oprócz lekkich samolotów obserwacyjno-bombowych, LVG zbudowało też serię prototypów myśliwców: jednopłatowego E.I i kilka dwupłatów (klasa D)[7]. Ponieważ nie odniosły one sukcesów, firma w końcu 1916 i pierwszej połowie 1917 roku budowała długie serie licencyjnych myśliwców Albatros D.II, bombowców Gotha G.III i obserwacyjnych DFW C.V[6].

Z DFW przeszedł do LVG Willy Sabersky-Müssigbrodt, który zastąpił Schneidera w roli głównego konstruktora. Zbudował on kolejne udane maszyny: C.V i C.VI. Były one solidne i popularne (tej ostatniej powstało ponad tysiąc egzemplarzy)[10]. Duże zamówienia spowodowały rozbudowę firmy: w maju 1918 roku LVG zatrudniała 3,5 tysiąca pracowników i dostarczyła wojsku 174 samoloty (tylko oddział berliński, nie licząc działu wodnosamolotów z Köslin). W czasie pierwszej wojny światowej przedsiębiorstwo Müllera wyprodukowało dla lotnictwa niemieckiego 5640 samolotów; jedynie Albatros zbudował więcej (6242 sztuki)[6].

Uwagi

  1. ↑ P. Grosz, LVG C. V, s. 2, podaje marzec 1910 roku, a B. Gunston, World encyclopaedia of aircraft manufacturers..., s. 161 – grudzień 1911 roku jako datę założenia LVG. Rozbieżności prawdopodobnie wynikają z faktu, że Müller prowadził rozległe interesy, łączące kilka przedsiębiorstw, a samo LVG ulegało przekształceniom – ze spółki akcyjnej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością.
  2. ↑ Obie firmy miały podobne nazwy i skróty – odpowiednio LVG i LFG. Z tego powodu samoloty Luft-Fahrzeug-Gesellschaft (LFG) produkowane były dla odróżnienia pod marką „Roland”.

Przypisy

  1. ↑ Jahrbuch der Luftfahrt. Ansbert Vorreiter (red.). Monachium: J.F. Lehmann Verlag, 1910, s. 477.
  2. ↑ Terry Treadwell: German and Austro-Hungarian aircraft manufacturers 1908-1918. Stroud, Gloucsestershire: Amberley Pub, 2010. ISBN 1-4456-0102-8. (ang.).
  3. ↑ Ladislas D’Orcy: D’Orcy’s Airship Manual. New York: The Century co., 1917, s. 11–113.
  4. ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 169.
  5. ↑ a b c Peter Grosz: LVG B. I. Berkhamsted Hertfordshire: Albatros Productions, 2003, s. 2–3. ISBN 1-902207-53-X. (ang.).
  6. ↑ a b c Peter Grosz: LVG C. VI. Berkhamsted Hertfordshire: Albatros Productions, 1989, s. 2–3. ISBN 0-948414-21-9. (ang.).
  7. ↑ a b c Bill Gunston: World encyclopaedia of aircraft manufacturers: from the pioneers to the present day. Annapolis, Md: Naval Institute Press, 1993, s. 161. ISBN 1-55750-939-5. (ang.).
  8. ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 171.
  9. ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 175.
  10. ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 177–179.

Bibliografia

  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of the First World War. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7.

Media użyte na tej stronie

Flag of the German Empire.svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
LVG G.III.jpg
PictionID:43639813 - Catalog:16_004700 - Title:LVG (Luftverkehrsgesellschaft m.b.H. ) G III Nowarra photo - Filename:16_004700.TIF - - - - - - - Image from the Ray Wagner Collection. Ray Wagner was Archivist at the San Diego Air and Space Museum for several years and is an author of several books on aviation --- ---Please Tag these images so that the information can be permanently stored with the digital file.---Repository: San Diego Air and Space Museum
LVG B.IIa (B.350-17) (14214695567).jpg
Autor: Alan Wilson , Licencja: CC BY-SA 2.0

The LVG B.II was an upgraded B. with a 120hp engine. It was mainly used as a trainer. This restored fuselage is all that remains of the type, and is on display in the 'WW1' hangar at the Muzeum Lotnictwa Polskiego. Krakow, Poland. 23-8-2013.

It's history is given in the following info taken from the museum website:-

"The original of the LVG B.II aircraft was made in 1912 by Franz Schneider. This Swiss engineer, employed earlier at the Nieuport factory, working now for the Luftverkehrsgesellschaft in Berlin (established in 1911), designed a biplane with a liquid cooled engine and a tractor propeller. It was the beginning of the biplane construction line, produced in the years 1912–1914. In the beginning, these aircraft were known as the LVG System Schneider – 1912 prototype. The next constructions of this company were the LVG B, built in the years 1912–1913, the LVG B.I built in the period of 1913–1914, and the LVG B.II, built in 1914. These aircraft were characterised by in-flight stability and a solid build.

The LVG B.II airframe was the first, built in quantities type of LVG. In total, 96 LVG B.II were built: 7 in 1912 and 89 in the next year. All examples were handed over to aeronautical schools. In the initial period of the war, the LVG aircraft played a reconnaissance role with success. Despite its durability they were quickly exchanged from the frontal units for more modern machines.

The version known as the B.II, were built not only at the mother works, but also at the Schütte-Lanz and at the Otto works in Munich. By the end of 1917, the LVG B.III version appeared.

In Poland, after regaining independence, there was only one of the type: the No.47 LVG B.II. The aircraft landed on 19 June 1919 in the nearby of Rogoźno. The damaged airframe was sent to the rear and was not repaired.

The aircraft on display, the 350/17 came from the 1917 series. Produced at the Schütte-Lanz Luftfahrtzeugbau works, it was saved along with the wings, belonged probably to the 1914 B.II version. It is the only saved airframe of this type

in the world. During the last restoration works, the inner construction of the fuselage was integrated, the plywood font part completed along with the rudder and the elevator."
LVG B.I.jpg
Rear left side view of an LVG B.I Reconnaissance Plane / Light Bomber. (Luftverkehrsgesellschaft)
Parseval-Broschuere-11.png
Parseval-Luftschiff PL 6 in München