Luigi Galvani (1938)

Luigi Galvani
Klasa	okręt podwodny
Typ	Brin
Historia
Stocznia	Franco Tosi, Tarent
Położenie stępki	3 grudnia 1936
Wodowanie	22 maja 1938
Regia Marina
Wejście do służby	19 lipca 1938
Zatopiony	24 czerwca 1940
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	899/1000 t[1] 1245 t[1]
Długość	72,5 m
Szerokość	6,7 m
Zanurzenie testowe	110 m
Napęd
2 silniki Diesla o mocy łącznej 3400 KM, 2 silniki elektryczne o mocy łącznej 1300 KM[1]
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	17,3 w 8 w
Zasięg	9000 Mm przy 7,8 w (na powierzchni) 90 Mm przy 4 w (w zanurzeniu)[1]
Uzbrojenie
1 działo 100 mm L/43[2] 4 km plot 13,2 mm (2xII) 14 torped
Wyrzutnie torpedowe	8 wt 533 mm (4 dziobowe, 4 rufowe)
Załoga	58

Luigi Galvani – okręt podwodny marynarki włoskiej (Regia Marina) typu Brin z okresu II wojny światowej. W służbie od 1939 roku, zatopiony przez brytyjski okręt w Zatoce Omańskiej 24 czerwca 1940 r. na pierwszym patrolu bojowym.

Budowa

"Luigi Galvani" (potocznie skracany do "Galvani") należał do oceanicznych okrętów podwodnych typu Brin. Był drugim okrętem nazwanym na cześć XVIII-wiecznego fizyka Luigiego Galvaniego. Zbudowany został, podobnie, jak pozostałe cztery jednostki typu, w stoczni Franco Tosi SA w Tarencie. Stępkę pod jego budowę położono 3 grudnia 1936, wodowany był 22 maja 1938, a wszedł do służby 19 lipca 1938^[3].

Służba

W chwili wstąpienia Włoch do II wojny światowej (10 czerwca 1940) okręt bazował w Massawie w Erytrei, będącej włoską kolonią, nad Morzem Czerwonym, w składzie 81. Dywizjonu Okrętów Podwodnych (oprócz niego: "Galileo Ferraris", "Galileo Galilei" i "Guglielmotti")^[3]. Jego dowódcą był komandor ppor. Renato Spano^[4].

10 czerwca 1940 "Galvani" wypłynął w patrol do Zatoki Omańskiej, gdzie miał atakować zbiornikowce płynące z Zatoki Perskiej. Do wyznaczonego rejonu dotarł 23 czerwca, jednakże nie napotkał żadnych statków, gdyż Brytyjczycy dowiedzieli się o włoskich zamiarach i rejonach patrolowania okrętów z dokumentów zdobytych 19 czerwca na okręcie podwodnym "Galileo Galilei". Co więcej, w poszukiwania "Galvaniego" wysłano niszczyciel HMS "Kimberley" i slup HMS "Falmouth"^[4].

Około 2 w nocy 24 czerwca "Galvani" został dostrzeżony przez "Falmouth", który, niezauważony, podpłynął bliżej i po żądaniu identyfikacji nadanym reflektorem Aldisa, otworzył ogień z działa 102 mm. Trafiony w rufę i kiosk okręt podwodny zaczął się zanurzać, kiedy został zaatakowany i poważnie uszkodzony bombami głębinowymi. Na rozkaz dowódcy "Galvani" wynurzył się alarmowo przez szasowanie zbiorników i został opuszczony przez załogę, po czym po około dwóch minutach, o 2.17 zatonął rufą w dół, na pozycji 25°55′N 56°55′E/25,916667 56,916667^[4]. Brytyjczycy uratowali 31 osób załogi, w tym 4 oficerów wraz z dowódcą, natomiast zginęło 25 osób, w większości z przedziałów rufowych. Bosmanmat Pietro Venuti, który zamknął uszkodzony przez trafienie z działa skrajny rufowy przedział torpedowy, pozostając w środku i chroniąc okręt od natychmiastowego zatonięcia przy zanurzeniu, został pośmiertnie odznaczony Złotym Medalem za Dzielność (Medaglia d'Oro al Valor Militare)^[4].

Przypisy

Bibliografia

• Wojciech Holicki, Klęska erytrejskich dywizjonów w: Morze, Statki i Okręty nr 6/2008
• A.W.Daszjan, Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Italii, Morskaja Kollekcja nr 8/2003 (ros.)