Luigi Valenti Gonzaga
| Kardynał biskup | |
 | |
| Kraj działania | Państwo Kościelne |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 października 1725 Roveredo di Guà |
| Data i miejsce śmierci | 29 grudnia 1808 Rzym |
| Prefekt Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów | |
| Okres sprawowania | 1793–1808 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Diakonat | 24 czerwca 1764 |
| Prezbiterat | 29 czerwca 1764 |
| Sakra biskupia | 25 lipca 1764 |
| Kreacja kardynalska | 15 kwietnia 1776 Pius VI |
| Kościół tytularny | S. Agnese fuori le mura SS. Nereo e Achilleo Diecezja Porto-Santa Rufina |
| Data konsekracji | 25 lipca 1764 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Klemens XIII | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Ottavio Bufalini Giovanni Carlo Boschi | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Luigi Valenti Gonzaga (ur. 15 października 1725 w Roveredo di Guà, zm. 29 grudnia 1808 w Rzymie) – włoski kardynał
Życiorys
Urodził się 15 października 1725 w Rovoredo, jako syn Odoarda Valentiego Gonzagi i Francesci Castelbarco[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Wstąpił na służbę do Kurii Rzymskiej, gdzie był między innymi referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i klerykiem, a następnie dziekanem Kamery Apostolskiej[1]. 24 czerwca 1764 roku przyjął święcenia diakonatu, a pięć dni później prezbiteratu[2]. 9 lipca został wybrany tytularnym arcybiskupem Cezarei, a szesnaście dni później przyjął sakrę[2]. Zaraz potem objął funkcję nuncjusza apostolskiego w Konfederacji Szwajcarskiej i asystenta Tronu Papieskiego[1]. Po siedmiu latach zrezygnował ze służby dyplomatycznej w Szwajcarii i został nuncjuszem w Hiszpanii[2]. 15 kwietnia 1776 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 20 maja, a dwa lata później papież nadał mu kościół tytularny S. Agnetis extra moenia[2]. W 1793 roku został prefektem Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów, a dwa lata później papież podniósł go do godności kardynała biskupa nadając mu diecezję suburbikarną Albano[2]. W 1798 roku podczas okupacji Rzymu przez francuzów, pozostał na terenie Państwa Kościelnego, a po śmierci Piusa VI udał się do Wenecji na konklawe[1]. W 1802 roku został Bibliotekarzem Kościoła Rzymskiego, a od 1807 roku był subdziekanem Kolegium Kardynalskiego[1]. Zmarł 29 grudnia 1808 roku w Rzymie[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Cardinal Luigi Valenti Gonzaga