Luis Alonso Schökel

Luis Alonso Schökel

Luis Alonso Schökel SJ
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	1920 Madryt
Data i miejsce śmierci	10 lipca 1998 Salamanka
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Jezuici
Śluby zakonne

Luis Alonso Schökel SJ (ur. 1920 w Madrycie, zm. 10 lipca 1998 w Salamance) − hiszpański jezuita, biblista, wykładowca Papieskiego Instytutu Biblijnego w Rzymie.

Życiorys

Swoją karierę naukową na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie rozpoczął w 1957. Przez prawie czterdzieści lat prowadził wykłady ze wstępu do Starego Testamentu, hermeneutyki biblijnej, egzegezy i teologii Starego Testamentu. Wygłaszał odczyty w wielu wszechnicach na całym świecie. Jego książki tłumaczone były na różne języki. W rozwoju egzegezy Schökel zasłynął jako biblista, który docenił walory Biblii jako dzieła literackiego. Przyczynił się do rozwoju studiów, w których traktowano poetykę jako środek do poznania i odczytania przesłania biblijnego^[1].

Praca doktorska o. Schökela wydana drukiem w 1963 Estudios de poética hebrea, wyznaczyła na całe lata kierunek badań prowadzonych przez biblistę. Zwieńczeniem poszukiwań stało się dzieło Manual de poética hebrea, opublikowane w 1987. W biblistyce katolickiej jest to jeden z podstawowych podręczników dla badaczy zajmujących się aspektami literackimi Starego Testamentu. Do ważnych prac hiszpańskiego biblisty należą^[1]:

• wydawanie wraz z innymi biblistami hiszpańskimi serii Los Libros Sagrados, w której tłumaczenia poszczególnych ksiąg biblijnych zaopatrzone zostały w dokładne przypisy
• opublikowanie wraz z J. Mateos nowego wydania tłumaczenia Pisma Świętego na język hiszpański Nueva Biblia Española w 1975, zasady tłumaczenia przedstawione zostały w osobnej publikacji wydanej w 1977 La traducción bíblica: lingüistica y estilistica
• wydanie w 1994 Diccionario Biblico Hebreo-Español, którego cechą charakterystyczną jest odejście od uprzywilejowania aspektów filologicznych na rzecz charakterystyki stylistycznej i semantycznej języka biblijnego.

Do najsławniejszych dzieł Schökela w dziedzinie hermeneutyki biblijnej należą: La palabra inspirada z 1966 oraz trzytomowa Hermenéutica de la palabra. Schökel opublikował też komentarze do Ksiąg prorockich (1980), Księgi Hioba (1983), Księgi Przysłów (1984) i Księgi Psalmów (1991-1993). Komentarze te odznaczają się ukazaniem walorów literackich również w odniesieniu do starożytnej literatury pozabiblijnej oraz uwypukleniem warstwy symbolicznej, co pozwoliło Schökelowi, jako teologowi, otwarcie się na pewne szczególne perspektywy teologiczne. Komentarze zostały docenione przez innych badaczy^[1].

Spod jego pióra wychodziły również książki o charakterze popularnonaukowym, jak również dzieła pomocne w pogłębianiu chrześcijańskiej duchowości biblijnej^[1].

Polskie tłumaczenia

• Słowo natchnione: Pismo święte w świetle nauki o języku, Kraków 1983. ISBN 83-00-0599-4
• Mów wszystko co ci rozkażę: aktualność proroctw Starego Testamentu, Kraków 1996. ISBN 83-7097-157-1
• Nadzieja: uwierzyć miłości, Kraków 1998. ISBN 83-7097-524-0
• Bóg Ojciec: rozważania biblijne, Warszawa 1999. ISBN 83-7119-228-2
• Ty na ty z Biblią: Bóg, człowiek, rodzina i społeczeństwo, Kielce 2001. ISBN 83-7224-364-6

Przypisy

Bibliografia

• Eduardo Zurro Rodríguez. Luis Alonso Schökel (1920-1998). Escritor, escriturario, espejo. „Estudios Ecclesiásticos”. 73 (1998). s. 565-573 (hiszp.). 
• Guillermo Martín Rodriguez (red.): Saberes y sabores. Homenaje a Luis Alonso Schökel, S.J.. Bilbao: Ediciones Mensajero, 1998. (ang.)