Luis Aragonés

Luis Aragonés

(c) David Yerga, CC BY-SA 2.0 Luis Aragonés (2008)
Pełne imię i nazwisko	Luis Aragonés Suárez
Data i miejsce urodzenia	28 lipca 1938 Hortaleza
Data i miejsce śmierci	1 lutego 2014 Madryt
Wzrost	180 cm
Pozycja	pomocnik, napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub Chamartín
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1957–1958 Getafe CF 12 (2) 1958–1960 Real Madryt 0 (0) 1958–1959 → Recreativo Huelva (wyp.) 19 (7) 1959–1960 → Hércules CF (wyp.) 24 (17) 1960 → AD Plus Ultra (wyp.) 8 (11) 1960–1961 Real Oviedo 13 (4) 1961–1964 Real Betis 86 (33) 1964–1974 Atlético Madryt 265 (123) W sumie: 427 (197)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1964–1972  Hiszpania 11 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1975–1978 Atlético Madryt 1978 Atlético Madryt 1979–1980 Atlético Madryt 1981 Real Betis 1982–1986 Atlético Madryt 1987 Atlético Madryt 1987–1988 FC Barcelona 1990–1991 RCD Espanyol 1991–1992 Atlético Madryt 1993–1995 Sevilla FC 1995–1997 Valencia CF 1997–1998 Real Betis 1999–2000 Real Oviedo 2000–2001 RCD Mallorca 2001–2003 Atlético Madryt 2003–2004 RCD Mallorca 2004–2008 Hiszpania 2008–2009 Fenerbahçe SK

Luis Aragonés Suárez (ur. 28 lipca 1938 w Hortalezie, zm. 1 lutego 2014 w Madrycie^[1]) – hiszpański trener piłkarski, wcześniej piłkarz. Na przełomie lat 60. i 70. był jednym z najlepszych zawodników Atlético Madryt, który w tamtym okresie osiągał swoje największe sukcesy. Po zakończeniu kariery sportowej sześciokrotnie prowadził klub z Madrytu, zdobywając z nim wszystkie najważniejsze laury w lidze hiszpańskiej. Od lipca 2004 był selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii, którą doprowadził do 1/8 finału Mistrzostw Świata 2006 oraz do zwycięstwa w Mistrzostwach Europy 2008. Ostatnim klubem Aragonésa, który prowadził jako trener był turecki Fenerbahçe SK.

Kariera piłkarska

Był jednym z najskuteczniejszych ofensywnych pomocników w lidze hiszpańskiej. Zaczynał sportową przygodę w Getafe CF, przez trzy sezony był również zawodnikiem Realu Madryt, ale szefowie klubu nie poznali się na jego talencie i nie pozwolili na debiut w pierwszej drużynie.

Kiedy miał 26 lat podpisał kontrakt z Atlético Madryt, gdzie wyrósł na jedną z gwiazd Primera División. Był specjalistą od stałych fragmentów gry i liderem drużyny, która na przełomie lat 60. i 70. trzykrotnie triumfowała w rozgrywkach o mistrzostwo kraju, a w sezonie 1973/1974 dotarła do finału Pucharu Mistrzów, w którym przegrała w dwumeczu (1:1 – strzelił w tym spotkaniu bramkę – i 0:4) z Bayernem Monachium.

W ciągu jedenastu lat rozegrał dla Atlético 265 meczów w lidze, w których zdobył 123 gole. Aragonés, którego madryccy kibice nazywali po prostu Luis, zakończył piłkarską karierę w wieku 37 lat.

Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Hiszpanii 1966, 1970 i 1973, Puchar Hiszpanii 1965 i 1972, finał Pucharu Mistrzów 1974 oraz Puchar Interkontynentalny 1974 z Atlético Madryt
• W 1970 jako zawodnik Atlético Madryt z liczbą 16 goli został królem strzelców Primera División.

W reprezentacji Hiszpanii od 1965 do 1972 rozegrał 12 meczów i strzelił 3 gole. W hiszpańskiej Primera División rozegrał 370 meczów i strzelił 172 gole.

Kariera trenerska

Mimo iż w ciągu ponad trzydziestoletniej kariery szkoleniowej prowadził osiem różnych zespołów z Primera División, najbardziej znany jest z pracy w Atlético Madryt. Pracował w tym klubie sześciokrotnie, zdobywając z nim wszystkie najważniejsze krajowe laury. Ponadto w 1986 doprowadził go do pierwszego od 1974 finału europejskich pucharów (porażka 0:3 z Dynamem Kijów w Pucharze Zdobywców Pucharów), a w 2002, po dwuletniej przerwie, wprowadził ponownie do pierwszej ligi.

Był także trenerem FC Barcelona, z którym triumfował w rozgrywkach o Puchar Hiszpanii, trzykrotnie Realu Betis, RCD Espanyol, Sevilli FC, Valencii CF, Realu Oviedo i ostatnio dwa razy RCD Mallorca.

Po Euro 2004 66-letni Aragonés zastąpił Iñakiego Sáeza na stanowisku selekcjonera reprezentacji Hiszpanii. Mimo iż do Mundialu 2006 drużyna awansowała dopiero po barażach (5:1 i 1:1 ze Słowacją), to od czasu mistrzostw Europy do 27 czerwca 2006 nie zanotowała porażki. Pierwszą przegraną w roli selekcjonera Aragones zaliczył w drugiej rundzie mistrzostw świata, kiedy jego drużyna uległa 1:3 Francji i odpadła z turnieju. Do tego meczu jego bilans przedstawiał się następująco: 24 mecze, 16 zwycięstw – 8 remisów – 0 porażek.

Aragonés wprowadził do drużyny szereg młodych zawodników (m.in. Davida Villę, Sergio Ramosa, Cesca Fàbregasa i Andrésa Iniestę). Za jego kadencji z drużyną narodową pożegnał się natomiast Raúl, odsunięty od kadry po przegranym 2:3 meczu eliminacji Euro 2008 z Irlandią Północną, rozegranym we wrześniu 2006.

W 2008 Aragonés doprowadził reprezentację Hiszpanii do zwycięstwa w Mistrzostwach Europy. W finałowym meczu Hiszpanie pokonali 1:0 Niemców. Zwycięstwo drużyny Aragonésa jest pierwszym zwycięstwem hiszpańskiej kadry narodowej w rozgrywkach międzynarodowych seniorów od czasu wygranej w Mistrzostwach Europy w 1964

W sezonie 2008/2009 był trenerem tureckiego klubu Fenerbahçe SK. Po meczu w finale Pucharu Turcji 13 maja 2009 roku z Besiktasem przegranym 2:4 przez Fenerbahçe, trener został zwolniony przez prezesa klubu. Jako przyczynę prezes podał niekorzystny wynik w finale i niesatysfakcjonującą grę w lidze.

Sukcesy trenerskie

• mistrzostwo Hiszpanii 1977, wicemistrzostwo Hiszpanii 1985, Puchar Hiszpanii 1976, 1985 i 1992, finał Pucharu Hiszpanii 1975 i 1987, Superpuchar Hiszpanii 1985, finał Pucharu Zdobywców Pucharów 1986 oraz awans do Primera División w sezonie 2001/2002 z Atlético Madryt
• Puchar Hiszpanii 1988 z FC Barcelona
• wicemistrzostwo Hiszpanii 1996 z Valencią
• 1/8 finału Mistrzostw Świata 2006 z reprezentacją Hiszpanii
• Mistrzostwo Europy 2008 z reprezentacją Hiszpanii

Przypisy

Bibliografia

• PhilP. Shaw PhilP., Luis Aragones: Footballer and coach who laid the foundations for Spain's golden generation but became embroiled in controversy, independent.co.uk, 5 lutego 2014 [dostęp 2014-02-06]  (ang.).

Linki zewnętrzne

• Luis Aragonés – statystyki piłkarza (hiszp.)
• Luis Aragonés – statystyki trenera (hiszp.)
• Opis incydentu z rasistowskimi odzywkami pod adresem Thierry'ego Henry z The Guardian (ang.)
• Informacja o śmierci w Focus (niem.)