Luis León Sánchez

Luis León Sánchez
Informacje
Pełne imię i nazwisko	Luis León Sánchez
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1983 Mula
Kraj	Hiszpania
Obecna grupa	Bahrain Victorious
Wzrost	1,86 m
Grupy zawodowe
9.2003-2003	ONCE-Eroski (stażysta)
2004	Liberty Seguros
2005-5.2006	Liberty Seguros-Würth
5.2006-6.2006	Würth
6.2006-7.2006	Astana-Würth
7.2006-2006	Astana
2007-2010	Caisse d'Épargne
2011-2012	Rabobank
2013-6.2013	Blanco
7.2013-2013	Belkin
2014	Caja Rural-Seguros RGA
2015-2020	Astana
2021	Astana-Premier Tech
2022-	Bahrain Victorious
	Dokumentacja

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania Igrzyska europejskie złoto Baku 2015 kolarstwo (start wspólny) brąz Baku 2015 kolarstwo (jazda ind. na czas) UCI World Tour 3. miejsce 2010

Luis León Sánchez Gil (ur. 24 listopada 1983 w Muli^[1]) – hiszpański kolarz szosowy, zawodnik należącej do dywizji UCI WorldTeams drużyny Astana Pro Team. Olimpijczyk, zwycięzca wyścigu Paryż-Nicea, czterokrotny mistrz Hiszpanii w jeździe indywidualnej na czas.

Jeździ dobrze na czas, a z upływem lat poprawił jazdę w górach. Jest zawodnikiem dynamicznym, potrafiącym dobrze finiszować z mniejszej grupki kolarzy. Podczas Tour de France bardzo często aktywny jest w ucieczkach na górskich etapach. Sanchez jest zawodnikiem świetnie wykorzystującym zamieszania w końcówkach, potrafi zaatakować w odpowiednim momencie i samotnie dojechać do mety, zgarniając zwycięstwo sprzed nosa faworytów, co pokazał m.in. podczas wyścigu Clásica de San Sebastián w 2012 roku.

Rodzina

Jego młodszym bratem jest Pedro León, aktualnie piłkarz SD Eibar. Drugi brat, Antonio, jest piłkarzem ręcznym. Imienia León nie nadali Luisowi rodzice – to imię jego trzeciego brata, który zginął w wypadku w 2005 roku. Pozostali bracia przybrali imię zmarłego jako swoje drugie, aby w ten sposób go upamiętnić. Luis León dedykuje mu każde zwycięstwo - przed metą wyciągając medalik i wznosząc ręce ku niebu^[2].

Nie jest w żaden sposób spokrewniony z Samuelem Sánchezem, także kolarzem.

Kariera zawodowa

Liberty Seguros (2004–2006)

Sanchez zaczynał ściganie w ekipie Liberty Seguros w 2004 roku. Już na samym początku dał się poznać jako dobry czasowiec, pokonując takich zawodników jak Iban Mayo czy Isidro Nozal podczas etapu jazdy indywidualnej na czas w wyścigu Clásica de Alcobendas. W 2005 roku rozpoczął sezon od zwycięstwa w etapówce Tour Down Under, zwycięsko rozstrzygając na swoją korzyść trzeci etap. W dalszej części sezonu startował w belgijskich klasykach, nie osiągając jednak lepszych rezultatów. Podczas wyścigu Gandawa-Wevelgem złamał sobie prawy nadgarstek, co wykluczyło go na jakiś czas ze ścigania. Wrócił na Clásica de Alcobendas i ponownie wygrał czasówkę. W lipcu zadebiutował w Tour de France, zajmując 108. miejsce i tracąc do zwycięskiego Lance’a Armstronga ponad trzy godziny. Sezon 2005 zakończył się dla Sancheza tragicznie - w wypadku zginął jego starszy brat – León.

Ostatni sezon w hiszpańskiej ekipie przyniósł mu 2. miejsce w Tour Down Under (ustąpił tylko Simonowi Gerransowi) i Vuelta a Castilla y León. Sanchez wziął także udział w Paryż-Nicea, w której wygrał klasyfikację młodzieżową.

Jednak już w połowie sezonu stało się jasne, że młody Hiszpan będzie musiał znaleźć sobie nową drużynę. Liberty Seguros-Würth było poważnie zamieszane w Operación Puerto – olbrzymi skandal dopingowy. Sponsorzy zaczęli się wycofywać, przyszłość ekipy nie była pewna. Sanchez podpisał więc kontrakt z ekipą Caisse d'Epargne, w której ścigał się przez następne trzy lata.

Caisse d'Epargne (2007–2010)

Sanchez w czasie prezentacji Tour de France 2010

Przygodę z nową drużyną Hiszpan rozpoczął od dobrych występów w mniejszych wyścigach, zajął m.in. drugie miejsce w Trofeo Soller. W marcu pojechał świetny wyścig we Francji - zajął trzecie miejsce w Paryż-Nicea, przegrywając jedynie z Alberto Contadorem i Davide Rebellinem. Na trasie zabłysnął wygrywając 6. etap, na którym wyprzedził rywali o niecałe pół minuty. W czerwcu zajął drugie miejsce w krajowych mistrzostwach, podczas wyścigu jazdy indywidualnej na czas. Jesienią wziął udział w hiszpańskiej Vuelcie, ale poza 8. miejscem na drugim etapie, nie udało mu się niczego osiągnąć.

Następny sezon rozpoczął tradycyjnie - od startu w Paryż-Nicea, gdzie zajął 5. miejsce, ponownie wygrywając etap. W marcu uplasował się na podium Criterium International, a trzy miesiące później triumfował w mistrzostwach Hiszpanii w jeździe indywidualnej na czas. Następnym celem Sancheza stał się Tour de France. Hiszpanowi udało się zakończyć sukcesem akcję na 7. etapie, wyprzedzając o 6 sekund grupę liderów. Swoje zwycięstwo zadedykował zmarłemu bratu.

Rok 2009 był jeszcze bardziej obfity w sukcesy. Sanchez skoncentrował się na pierwszej części sezonu oraz Wielkiej Pętli. Wygrał Tour Méditerranéen (triumfując na jednym z etapów), a następnie w ładnym stylu rozegrał Wyścig ku Słońcu, wygrywając jeden z etapów oraz zajmując trzecie miejsca na dwóch innych odcinkach.

W kwietniu bardzo silnie rozpoczął wyścig Vuelta al País Vasco, wygrywając etap i początkowo jeżdżąc w koszulce lidera. Ostatecznie rywalizację skończył na czwartej pozycji.

Przed lipcowym startem we Francji pojechał tylko krajowe mistrzostwa, gdzie nie udało mu się obronić tytułu - na czasówce uległ Alberto Contadorowi. Tour de France rozpoczął bardzo dobrze - na 8. etapie zabrał się w ucieczkę, po czym finiszował przed Sandy Casarem, wygrywając swój drugi etap w karierze.

W 2010 roku z powodzeniem kontynuował passę zwycięstw. Ponownie rozpoczął sezon od Tour Down Under, w którym zajął drugie miejsce. Po drodze wygrał etap zakończony podjazdem pod Willunga Hill, wyprzedzając m.in. Cadela Evansa i Petera Sagana. Kolejnym wyścigiem była Volta ao Algarve, podczas której Hiszpan wygrał czasówkę i uplasował się na drugiej pozycji w klasyfikacji generalnej. W marcu ponownie stanął na podium Paryż-Nicea, tym razem na 2. miejscu. Przed kolejnym Tour de France wziął udział w Tour de Romandie i Circuit de la Sarthe. O ile pierwszy z wyścigów potraktował jako trening, w drugim wygrał pierwszy etap i klasyfikację generalną. W czerwcu zdobył po raz drugi tytuł najlepszego hiszpańskiego czasowca.

Tour de France okazał się jego najlepszym w karierze. Wprawdzie nie udało mu się wygrać etapu (finiszował drugi na 9. etapie, ustępując Sandy Casarowi), ale po bardzo równo przejechanym ostatnim tygodniu wyścigu, zajął 11. pozycję. Kiedy jednak w lutym 2012 roku CAS zdyskwalifikował zwycięzcę – Alberto Contadora, Sanchez automatycznie przesunął się na miejsce 10.^[3]

Po tak udanym wyścigu Luis poszedł za ciosem i triumfował w Clásica de San Sebastián, wyprzedzając na finiszu Aleksandra Winokurowa i Carlosa Sastre. W sierpniu wystartował w Vuelta a España. Zajął 10. miejsce, dwukrotnie kończąc etapy na 5. pozycji. Ostatnim startem sezonu były mistrzostwa świata, w których czasówkę ukończył na 7. miejscu. Te zwycięstwa pozwoliły Hiszpanowi na zajęcie trzeciego miejsca w rankingu UCI oraz podpisanie nowego kontraktu z holenderską ekipą Rabobank^[4].

Rabobank (od 2011 roku)

(c) Photograph by Rama, Wikimedia Commons, Cc-by-sa-2.0-fr

W stroju mistrza Hiszpanii w 2011 roku

Początki w Holandii były dla Sancheza trudne. W swoim pierwszym sezonie w Rabobanku wygrał powtórnie krajowe mistrzostwa w jeździe indywidualnej na czas i triumfował na 9. etapie Tour de France. Nie udało mu się zająć wysokiego miejsca w klasyfikacji generalnej, tak w Tourze, jak i później - we Vuelcie. Ten słabszy sezon Hiszpan tłumaczył problemami aklimatyzacyjnymi w nowej ekipie. Jak przyznał, barierą był język, a w osiągnięciu wysokiej formy przeszkadzały mu serie kraks^[5].

Sezon 2012 Sanchez rozpoczął od etapowego zwycięstwa w Paryż-Nicea, które wywalczył po długiej ucieczce z Jensem Voigtem. Tym samym, Hiszpan zanotował czwarty etapowy triumf w tej imprezie. W dalszej części sezonu świetnie rozpoczął wyścig Tour de Romandie, wygrywając dwa etapy i obejmując prowadzenie. Przed finałową czasówką miał 9 sekund przewagi nad Bradleyem Wigginsem, co okazało się niewystarczające do utrzymania prowadzenia. Sanchez pojechał słabiutko i spadł na 10. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Przed startem w Tour de France wygrał ponownie tytuł mistrza kraju na czasówce. We Francji wyścig kontrolowała ekipa Sky, przez co zadanie uciekinierów było mocno utrudnione. Sanchez do ofensywy przeszedł na 14. etapie. W ucieczce towarzyszyli mu Peter Sagan, Sandy Casar, Gorka Izagirre oraz Philippe Gilbert. Sanchez atakował na podjeździe, chcąc zgubić Sagana, który był z ucieczki najszybszy. Sztuka ta nie powiodła mu się, ale Hiszpan nie zamierzał czekać na ostatnie metry. Wobec niezdecydowania współtowarzyszy na 10 kilometrów do mety przypuścił samotny atak. Moment wybrał perfekcyjnie – nikt nie chciał wysilać się, aby dogonić śmiałka i Sanchez samotnie wpadł na metę etapu.

Sanchez potwierdził wysoką formę, wygrywając w połowie sierpnia Clásica de San Sebastián, ponownie po ataku w końcówce z czołowej grupy.

Najważniejsze osiągnięcia

Starty w Grand Tourach

Wyścig	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017
Giro	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35	-	43
Tour	108	-	-	62	26	10[6]	56	64	-	-	-	48	-
Vuelta	-	DNF	72	-	-	9	53	-	DNF	56	33	26	32

DNF - (ang. did not finish) – nie ukończył

Rankingi

Rok	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021
UCI World Ranking	327.
UCI ProTour		-	-	55.	71.
UCI World Calendar						20.	3.
UCI World Tour								73.	36.	-		147.	125.	119.	100.
World Ranking													103.	118.	73.	67.	181.	150.
UCI Europe Tour											53.		148.	99.	37.	55.	149.	128.
UCI Asia Tour											-		-	-	119.
UCI Africa Tour											8.		-	-	-
Źródło: UCI

Przypisy

Bibliografia

• Luis León Sánchez – Profil na ProCyclingStats (ang.)
• Luis León Sánchez – Profil na Cycling Archives (ang.)