Luis Tosar

Luis Tosar
ilustracja
Imię i nazwiskoLuis López Tosar
Data i miejsce urodzenia13 października 1971
Cospeito, Hiszpania
Zawódaktor, muzyk, producent filmowy
Lata aktywnościod 1994

Luis Tosar (ur. 13 października 1971 w Cospeito) – hiszpański aktor filmowy i teatralny, muzyk i producent filmowy.

Jeden z najwszechstronniejszych i najbardziej rozpoznawalnych hiszpańskich aktorów swojego pokolenia[1]. Najbardziej znany z ról w filmach: Cela 211, Moimi oczami, Nawet deszcz, Słodkich snów i Poniedziałki w słońcu.

Jego charakterystycznym znakiem rozpoznawczym są czarne, krzaczaste brwi oraz łysina.

Życiorys

Początki

Urodził się w miejscowości Xustás koło Cospeito w prowincji Lugo w hiszpańskiej Galicji[2]. Studiował historię na Uniwersytecie w Santiago de Compostela[3]. Karierę aktorską zaczynał od występów w teatrze i filmach krótkometrażowych. Popularność przyniosła mu rola w serialu telewizyjnym Mareas vivas (1998-2001)[4].

Film

Wkrótce potem o Tosara upomniało się kino. Uznanie krytyki zdobył drugoplanową rolą bezrobotnego mężczyzny w filmie Poniedziałki w słońcu (2002) Fernanda Leóna de Aranoi. Następnie zagrał brutalnego męża w Moimi oczami (2003) Icíar Bollaín, producenta filmowego w Nawet deszcz (2010) Bollaín i dozorcę w Słodkich snów (2011) Jaume Balagueró.

Najwybitniejszą jak dotąd kreację stworzył Tosar w filmie Cela 211 (2009) Daniela Monzóna. Wcielił się tam w więźnia, który wszczyna w więzieniu zamieszki i nieopatrznie zaprzyjaźnia się z udającym więźnia strażnikiem. Rola przyniosła aktorowi wiele nagród, w tym trzecią w karierze Nagrodę Goya[5].

Poza kinem hiszpańskim Tosar sporadycznie występuje też w filmach amerykańskich. Największą rolę zagrał dotychczas w Miami Vice (2006) Michaela Manna. Był tam tajemniczym bossem narkotykowym. Pojawił się także w The Limits of Control (2009) Jima Jarmuscha i Mr. Nice (2010) Bernarda Rose’a[5].

Muzyka

Był wokalistą i gitarzystą w kilku zespołach: w Magical Brothers, The Ellas i obecnie w Di Elas[6].

Życie prywatne

Od 2015 jest w związku z chilijską aktorką Maríą Luisą Mayol. 9 grudnia 2015 urodził się ich syn, León Tosar Mayol[7].

Nagrody

Był siedmiokrotnie nominowany do Nagrody Goya i zdobył ją trzy razy: za role pierwszoplanowe w filmach Moimi oczami (2003) i Cela 211 (2009) oraz za rolę drugoplanową w filmie Poniedziałki w słońcu (2002)[3]. Za rolę w Moimi oczami otrzymał też nagrodę dla najlepszego aktora na MFF w San Sebastián, a za kreację w Celi 211 był nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej dla najlepszego aktora[8].

Filmografia

aktor

  • 1998: Atilano, presidente jako Cazorla
  • 1999: Kwiaty z innego świata (Flores de otro mundo) jako Damián
  • 1999: Serce wojownika (El corazón del guerrero) jako detektyw
  • 2000: Wiem, kim jesteś (Sé quién eres) jako Estévez
  • 2000: Kamienica w Madrycie (La comunidad) jako Gómez
  • 2000: Buziaki dla wszystkich (Besos para todos) jako El Bombilla
  • 2001: Boskie jak diabli (Sin noticias de Dios) jako policjant
  • 2002: Poniedziałki w słońcu (Los lunes al sol) jako José Suárez
  • 2002: Wielki tydzień (Semana Santa) jako Antonio
  • 2003: Słabość bolszewika (La flaqueza del bolchevique) jako Pablo López
  • 2003: Moimi oczami (Te doy mis ojos) jako Antonio
  • 2003: Nie ugniemy się (El lápiz del carpintero) jako Herbal
  • 2004: Twoje nowe życie (La vida que te espera) jako Rai
  • 2004: Nieświadomi (Inconscientes) jako Salvador
  • 2005: Noc mojego brata (La noche del hermano) jako Lorenzo
  • 2005: Jeden dzień w Europie (One Day in Europe) jako Kibic Deportivo
  • 2005: Etxebestowie w opałach (Aupa Etxebeste!) jako złodziej
  • 2006: Miami Vice jako Arcángel de Jesús Montoya
  • 2006: Wcielenia Celii (Las vidas de Celia) jako Miguel Ángel
  • 2007: Casual Day jako Cholo
  • 2009: The Limits of Control jako Skrzypek
  • 2009: Cela 211 (Celda 211) jako „Macocha"
  • 2010: Nawet deszcz (También la lluvia) jako Costa
  • 2010: 18 spotkań przy stole (18 comidas) jako Edu
  • 2010: Mr. Nice jako Craig Lovato
  • 2010: Lope jako Fray Bernardo
  • 2011: Słodkich snów (Mientras duermes) jako César
  • 2011: Crebinsky jako dowódca
  • 2012: Operacja E (Operación E) jako José Crisanto
  • 2012: Wieczni kowboje (Una pistola en cada mano) jako L.
  • 2014: 9 mil (El Niño) jako Jesús
  • 2014: Gniazdo ryjówek (Musarañas) jako ojciec
  • 2015: Nic w zamian (A cambio de nada) jako ojciec Darío
  • 2015: Nieznany (El desconocido) jako Carlos
  • 2015: Mama (Ma ma) jako Arturo
  • 2016: Oszukać złodzieja (Cien años de perdón) jako Galijczyk
  • 2016: Ostatni Hiszpanie na Filipinach (1898. Los últimos de Filipinas) jako porucznik Martín Cerezo
  • 2016: Plan de fuga jako porucznik
  • 2019: Pod gołym niebem (2019. Intemperie) jako pasterz Maur

producent

  • 2010: 18 spotkań przy stole (18 comidas)
  • 2011: Crebinsky
  • 2012: Operacja E (Operación E)
  • 2015: Psychonauci, zapomniane dzieci (Psiconautas, los niños olvidados)[9][10]

Przypisy

  1. ↑ [https://web.archive.org/web/20160303224548/http://www.luistosar.com.es/prensa/hollywoodreporter_28102010.pdf 10 Actors to Look Out for in an Increasingly Global Business] (ang.). The Hollywood Reporter. [dostęp 2017-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
  2. ↑ Luis Tosar (hiszp.). Aloha Criticón. [dostęp 2017-12-28].
  3. ↑ a b Luis Tosar (ang.). Spain Is Culture. [dostęp 2017-12-25].
  4. ↑ Filmography (ang.). Luis Tosar. [dostęp 2017-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
  5. ↑ a b Luis Tosar: The Greatest Actor You’ve Probably Never Heard Of (ang.). The Artifice. [dostęp 2017-12-28].
  6. ↑ Luis Tosar (ang.). TV Guide. [dostęp 2017-12-25].
  7. ↑ Luis Tosar, padre de un niño llamado León (hiszp.). Lecturas. [dostęp 2017-12-28].
  8. ↑ Luis Tosar: Awards (ang.). IMDb. [dostęp 2017-12-28].
  9. ↑ Luis Tosar (ang.). IMDb. [dostęp 2017-12-26].
  10. ↑ Luis Tosar (pol.). Filmweb. [dostęp 2017-12-26].

Linki zewnętrzne

Nagroda Goya dla najlepszego aktora
Nagroda Goya dla najlepszego aktora drugoplanowego

Media użyte na tej stronie

Premios Goya 2018 - Luis Tosar.jpg
Autor: Carlos Delgado, Licencja: CC BY-SA 4.0
32nd Goya Awards, 2018.