Lunar Prospector
 Lunar Prospector – wizja artysty | |
| Zaangażowani | |
|---|---|
| Indeks COSPAR | 1998-001A |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | Spaceport Florida, USA |
| Cel misji | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 7 stycznia 1998 (02:28:44 UTC) |
| Koniec misji | 31 lipca 1999 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita | 158 kg |
Lunar Prospector – sonda kosmiczna do badań Księżyca trzeciej misji NASA w ramach amerykańskiego programu Discovery, zarządzanej przez Centrum Badawcze imienia Josepha Amesa pod szefostwem dr. Alana Bindera we współpracy z Lockheed Martin.
Sonda została wystrzelona 7 stycznia 1998 z kosmodromu na przylądku Canaveral, a lot do Księżyca zajął jej 105 godzin. Podczas 19 miesięcy pracy na orbicie ziemskiego satelity Lunar Prospector stworzył mapy składu chemicznego powierzchni, pola magnetycznego oraz grawitacyjnego, a także zbadał kratery bieguna północnego pod kątem obecności lodu i obserwował księżycowy efekt wydzielania gazów ze skorupy (ang. outgassing). Misja zakończyła się 31 lipca 1999 roku, gdy sonda celowo rozbiła się w zacienionym obszarze krateru Shoemaker w pobliżu bieguna południowego, w punkcie o współrzędnych: 87,5°S/42°E,[1] podczas nieudanej próby wykrycia obecności wody.
Dane uzyskane podczas tej misji pozwoliły, poza opracowaniem różnych map powierzchni Księżyca, na lepsze poznanie czasów powstania i ewolucji Księżyca, jego obecnego stanu, jak i surowców zawartych w jego skałach. Całkowity koszt misji wyniósł 62,8 mln dolarów.
Sonda wyposażona była w 6 instrumentów badawczych: spektrometr gamma, spektrometr neutronowy, magnetometr, reflektometr elektronowy, spektrometr cząstek alfa oraz tzw. Doppler Gravity Experiment. Sonda zabrała na Księżyc kilkadziesiąt gramów prochów Eugene′a Shoemakera.
Przypisy
- ↑ Wielki atlas Kosmosu. Warszawa: Buchmann, 2006, s. 29. ISBN 978-83-61048-72-5.
Bibliografia
- strona www misji. lunar.arc.nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-08)]. (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- praca zbiorowa. Improved Gravity Field of the Moon from Lunar Prospector. „Science”. 281 (5382), s. 1476-1480, 1998-09-04. DOI: 10.1126/science.281.5382.1476 (ang.).
- Pogrubieniem oznaczono misje aktualnie prowadzone.
- Księżyc
- Eksploracja Księżyca
- Lista lotów księżycowych
- Lista sztucznych obiektów na Księżycu
- Załogowa eksploracja Księżyca
- Program Apollo
- Radziecki program podboju Księżyca
- Kolonizacja Księżyca
Media użyte na tej stronie
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Edited version of File:Lunar prospector path.png
The fully assembled Lunar Prospector spacecraft is shown mated atop the Star 37 Trans Lunar Injection module. Lunar Prospector represented the first NASA spacecraft to revisit the Moon in 25 years. In December of 1972 Apollo 17 astronauts Gene Cernan and Harrison Schmitt were the last humans to set foot upon the Moon and the last NASA mission to visit the lunar frontier.
On January 6, 1998 at 9:28 p.m., Lunar Prospector was launched from Cape Canaveral, Florida aboard a Lockheed Martin Athena II rocket. Also onboard were the ash remains of astrogeologist Eugene M. Shoemaker. A scientist from the U.S. Geological Survey, he was detailed to NASA and helped train Apollo astronauts in lunar geology. However, as co- founder of a "rogue string" of comet fragments, his name will forever be linked to the much heralded Shoemaker-Levy 9 cometary impact of the planet Jupiter in 1995. Lunar Prospector mapped the Moon's elemental composition, gravity fields, magnetic fields and resources. Prospector provided insights into the origin and evolution of the Moon.
One of the most significant finds by Lunar Prospector was confirmation that there could be as much as 10 billion tons of subsurface frozen water near the Moon's polar region. The Lunar Prospector mission came to a creative and daring conclusion when on July 31, 1999 at 2:52:00.8 a.m. PDT Mission Control Ames directed the spacecraft to a crash landing into a deep crater near the Moon's South pole.
The hope was that the impact might release trapped water vapor. However no visible debris plume was detected by numerous observatories monitoring the event. This lack of direct evidence has not diminished the hope or belief that subsurface frozen water does exist.