Lunenburg

Lunenburg

(c) Jvienneau, CC-BY-SA-3.0
Państwo	Kanada
Prowincja	Nowa Szkocja
Populacja (2006) • liczba ludności	2 317
Nr kierunkowy	902
Kod pocztowy	B0J 2C0
Położenie na mapie Nowej Szkocji Lunenburg
Położenie na mapie Kanady Lunenburg
44°22′34″N 64°18′33″W/44,376111 -64,309167
Strona internetowa
Portal Kanada

Stare miasto Lunenburg^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Widok na nabrzeże w Lunenburgu
Państwo	Kanada
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	IV, V
Numer ref.	741
Region[b]	Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1995 na 19. sesji
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Lunenburg – kanadyjskie miasto portowe w Nowej Szkocji ze starówką wpisaną na listę UNESCO. Położone na południowym wybrzeżu prowincji, na półwyspie po zachodniej stronie Mahone Bay, ok. 90 km od Halifaxu. W 2006 r. liczyło 2 317 mieszkańców.

Historia

Widok na port w Lunenburgu

Lunenburg został założony w 1753 r. i nazwany dla uhonorowania króla Wielkiej Brytanii i Irlandii Jerzego II, który był także księciem Brunszwiku-Lunenburga. W przeszłości ważny port i ośrodek stoczniowy, obecnie siedziba niewielkich firm przemysłowych i handlowych, w tym High Liner Foods, największych niegdyś zakładów przetwórstwa rybnego w Kanadzie.

Ludzie i kultura

Lunenburg to miejsce budowy szkunera Bluenose i jego następcy Bluenose II, który pozostaje ważną lokalną atrakcją turystyczną. Turystyka jest dziś najważniejszą gałęzią gospodarki w miasteczku, odwiedzanym co roku przez tysiące gości. W miasteczku funkcjonują liczne restauracje, kawiarnie, hotele i sklepy z pamiątkami, a także Atlantyckie Muzeum Rybołówstwa. Z Lunenburga pochodzi trio Air Traffic Control grające muzykę pop/rock.

Pierwotni mieszkańcy Lunenburga - głównie protestanccy Niemcy z południa Nadrenii, Szwajcarzy i Francuzi - przybyli tu w tej samej fali imigracyjnej, co Holendrzy z Pensylwanii. Byli "protestantami z zagranicy", zachęcanymi przez Brytyjczyków do osiedlania się w północnoamerykańskich koloniach. Niektórzy ich potomkowie wciąż mieszkają w Lunenburgu.

Obiekt światowego dziedzictwa

Historyczne stare miasto Lunenburga w 1995 r. wpisano na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Pomogło to w ochronie i promocji unikalnej lokalnej zabudowy miejskiej, stanowiącej doskonały przykład brytyjskiej architektury kolonialnej w Ameryce Północnej.

Linki zewnętrzne

• World Heritage site (ang.)
• Fisheries Museum of the Atlantic. museum.gov.ns.ca. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-11)]. (ang.)
• Pennsylvania Dutch: Lunenburg. amisch.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-17)]. (ang.)
• Montbeliard Monument, Lunenburg (ang.)
• Krótka historia St. John's Anglican Church (ang.)
• Aerial Lunenburg i okolice z lotu ptaka (ang.)