Lurduzaur

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Lurduzaur

Lurdusaurus arenatus
Taquet and Russell, 1999
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Nadrząd	dinozaury
Rząd	dinozaury ptasiomiedniczne
Podrząd	cerapody
Infrarząd	ornitopody
(bez rangi)	iguanodony
Rodzina	Iguanodontidae
Rodzaj	lurduzaur
Gatunek	Lurdusaurus arenatus

Lurduzaur (Lurdusaurus arenatus) – dinozaur z grupy iguanodonów (Iguanodontia), z rodziny Iguanodontidae. Lurdusaurus znaczy „ciężki (ważny) jaszczur” (z łac. lurdus – „ciężki, ważny, znaczący” + saurus – jaszczurka). Nazwa gatunkowa (łac. arenatus – piaszczysty) odnosi się do miejsca znalezienia – pustyni Ténéré, która jest piaszczysta.

Żył w okresie wczesnej kredy (ok. 115–112 mln lat temu) na terenach Afryki. Długość ciała do 9 m, masa ok. 6 t. Jego szczątki znaleziono w Nigrze (formacja Echkar – górna część formacji Elrhaz, Gadoufaoua). Materiał kopalny to pozostałości dwóch osobników. Holotyp (MNHN GDF 1700) to niemal kompletny szkielet, braknie tylko części czaszki.

Budowa

Był jednym z najciężej zbudowanych iguanodontów, do czego odnosi się nazwa. Jego tors był nisko zawieszony, około 70 cm powyżej poziomu gruntu, a szyja mierzyła 1,6 m długości. Ogon w porównaniu do innych ornitopodów był krótszy, a kończyny górne długie i mocne (ich długość stanowi 60% długości kończyn tylnych), podobnie jak u Iguanodon bernissartensis. Przez ciężką i wyraźnie niezgrabną budowę, Lurdusaurus jest uważany za powolnego dinozaura.

Paleoekologia

Nisko położony tułów lurduzaura, który uniemożliwiał mu osiąganie wysokich prędkości, sprawiał, że środek ciężkości zwierzęcia był położony niżej, niż u podobnie zbudowanych dinozaurów, co pozwalało mu na szybkie zwrócenie się twarzą do atakującego drapieżnika. I wtedy lurduzaur mógł uczynić użytek z palców znajdujących się po wewnętrznej stronie dłoni przekształconych w stożkowate pazury. A miał się przed kim bronić – obok lurduzaura znaleziono kilka wielkich drapieżników (Eokarcharia, Kryptops i Suchomim). Inne znalezione w tej formacji dinozaury to nieco bardziej zaawansowany krewniak lurduzaura – grzebieniasty Uranozaur, dryozauryd Waldozaur i rebbachizauryd Nigerzaur.