Lusławice (województwo małopolskie)
Artykuł | 49°51′25.8″N 20°49′44.4″E |
---|---|
- błąd | 4 m |
WD | 49°51'N, 20°49'E, 49°51'34.88"N, 20°49'40.98"E |
- błąd | 2330 m |
Odległość | 1258 m |
wieś | |
Dwór w Lusławicach, fasada (lata 50. XX w.) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) | 1003[1] |
Strefa numeracyjna | 14 |
Kod pocztowy | 32-840[2] |
Tablice rejestracyjne | KTA |
SIMC | 0836833 |
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
49°51′25,8″N 20°49′44,4″E/49,857167 20,829000 | |
Strona internetowa |
Lusławice – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie tarnowskim, w gminie Zakliczyn.
Części wsi
SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0836840 | Lusławice Małe | część wsi |
0836856 | Lwowska | część wsi |
0836862 | Magiel | część wsi |
0836879 | Roztoka | część wsi |
0836885 | Szczypkówka | część wsi |
0836891 | Ukraina | część wsi |
Historia
Założona w 1231 przez niemieckiego rycerza Ludpława, syna Gerarda. W 1243 sprzedana kasztelanowi krakowskiemu Wydżdze.
W latach 1560–1664 na obszarze dzisiejszego dworu powstał jeden z najważniejszych ośrodków braci polskich (potocznie zwanych arianami), założonym przez Achacego Taszyckiego. Od 1570 działała drukarnia, przeniesiona z Pińczowa oraz szkoła wyższa („Szkoła Lusławicka”)[5]. Te instytucje przyczyniły się do rozwoju i popularyzacji literackiego języka polskiego. Odbywały się tu liczne zjazdy i synody braci polskich; mieszkali twórcy doktryny wspólnoty: Piotr Stoiński (młodszy) i Jonasz Szlichtyng. Działał tu i zmarł znany reformator religijny Faust Socyn; w parku dworskim nad jego grobem wzniesiono w latach 30. XX wieku mauzoleum[5]. Achacy Taszycki po nawróceniu się na katolicyzm w 1655 spalił zbór braci polskich w Lusławicach i zaczął szczodrze finansować klasztor reformatów w Zakliczynie, przyczyniając się do rekatolicyzacji regionu.
6 września 1939 w Roztoce (część wsi) żołnierze Wehrmachtu rozstrzelali 4 rolników i spalili jedno gospodarstwo[6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.
Dwór
W pierwszych latach XIX w. na terenie byłego ośrodka arian został wybudowany dwór, najprawdopodobniej przez hr. Teodora Lanckorońskiego z Brzezia h. Zadora[7]. Z początkiem XX w. przeszedł on na blisko 75 lat w posiadanie rodziny Vayhingerów, co zostało udokumentowane aktem kupna całej posiadłości przez polityka i notariusza tarnowskiego Adolfa Vayhingera w 1907 r[8]. Jego syn, Stanisław, utrzymywał kontakty towarzyskie z właścicielami majątku Meysnerów w pobliskich Charzewicach, gdzie od 1911 r. dziedziczką została córka Jacka Malczewskiego, Julia. Poprzez tę znajomość dwie siostry Jacka, Bronisława i niedawno owdowiała Helena Karczewska, wynajęły w 1919 r. kilka pokoi w lusławickim dworze, gdzie odwiedzał je czasem ich brat, Jacek Malczewski, a od roku 1923 do 1926 zamieszkał z nimi na stałe. Urządził tutaj swoją pracownię, a także zorganizował szkółkę malarską dla utalentowanych dzieci wiejskich. Po wojnie w wydzierżawionej części dworu znajdował się magazyn nawozów sztucznych[9] (w rozdz. Dwór z obrazów Malczewskiego) do chwili, kiedy Wojewódzki Konserwator Zabytków w Krakowie w 1948 r. uznał budynek jako obiekt zabytkowy. W latach 1952–1955 była tutaj urządzona Izba Porodowa, którą prowadził zakliczyński lekarz, dr Stanisław Mroczkowski. W tym czasie właścicielem dworu był wnuk nabywcy – Adolfa Vayhingera, notariusza z Tarnowa, również Adolf. Od 1959 roku współwłaścicielami połowy dworu zostali dr Stanisław i Natalia Mroczkowscy. W latach 60. do początku lat 70. mieściła się tutaj również ochronka. W otaczającym dwór parku znajduje się lamus z XVII w. oraz mauzoleum Fausta Socyna z 1936 r. W 1975 r. dwór kupili w całości Krzysztof i Elżbieta Pendereccy.
W latach 1976–2020 w odrestaurowanym dworze mieszkał kompozytor Krzysztof Penderecki, który organizował tam coroczny międzynarodowy festiwal muzyczny, a w 5-hektarowym parku dworskim założył arboretum z ponad 1500 gatunków drzew i krzewów z całego świata (posiadłość nie jest udostępniona zwiedzającym). Krzysztof Penderecki założył tam również międzynarodową akademię muzyczną Europejskie Centrum Muzyki, której oficjalne otwarcie nastąpiło 21 maja 2013[5].
Przypisy
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-07] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 684 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b c Informacja na witrynie Informacji Turystycznej Tarnów [dostęp 2014-11-02].
- ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 422.
- ↑ https://www.sejm-wielki.pl/b/13.619.383.
- ↑ https://www.parlament.gv.at/WWER/PARL/J1848/Vayhinger.shtml.
- ↑ https://przekroj.pl/kultura/zmiana-perspektywy-luslawicki-ogrod-krzysztofa-pendereckiego.
Linki zewnętrzne
- Wieś Lusławice w liczbach. Wieś Lusławice - Dane demograficzne, Polska w liczbach [dostęp 2017-01-12] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- Lusławice na stronie gminy Zakliczyn
Media użyte na tej stronie
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Lesser Poland Voivodeship, Poland. Geographic limits of the map:
- N: 50.59 N
- S: 49.07 N
- W: 18.92 E
- E: 21.55 E
Autor: Arianus, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dwór Pendereckich w Lusławicach
Autor: Arianus , Licencja: CC BY-SA 4.0
Mauzoleum Fausta Socyna w Lusławicach
Autor: Arianus, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lamus z pocz. XVII wieku w Lusławicach
Autor: Autor zdjęcia nieznany., Licencja: CC0
Dwór w Lusławicach, fasada (lata 50. XX w.)
Tomb of Faustus Socinus in Lusławice