Luzytanie
Rozmieszczenie plemion na Półwyspie Iberyjskim ok. 200 r. p.n.e.
Luzytanie (łac. Lusitani) – starożytny lud indoeuropejski, mówiący językiem luzytańskim, żyjący w zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego.
Po długim oporze podbity przez Rzym (139 p.n.e.), uległ romanizacji.
Najbardziej znanym przedstawicielem tego ludu jest wódz luzytański Wiriatus.
Luzytanie składali ofiary z jeńców, ich wnętrzności wykorzystywali do wróżenia. Strabon, na podstawie prac Artemidora, opisuje Luzytanów w Geographia jako lud pijący piwo, używający masła i wypiekający chleb ze zmielonych żołędzi[1].
Zobacz też
- Luzytania
- Powstanie Luzytanów
- Lusitano
Przypisy
- ↑ Peter Zralek: Portugalia dla turystów w Algavre. Wyd. I. Gdynia: Wydawnictwo Delfy, 2009, s. 16. ISBN 978-83-922200-4-6.
Bibliografia
- Tadeusz Miłkowski, Paweł Machcewicz: Historia Hiszpanii. Wyd. I. Wrocław: Ossolineum, 1998, s. 19. ISBN 83-04-04403-X.
- Krzysztof Tomasz Witczak, Język i religia Luzytanów. Studium historyczno-porównawcze, Łódź: Wydawnictwo UŁ, 2005, ISBN 83-7171-837-3, OCLC 69373790.
Media użyte na tej stronie
Ethnographic Iberia 200 BCE.PNG
Autor: The Ogre, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ethnographic and Linguistic Map of the Iberian Peninsula at about 200 BCE (at the end of the Second Punic War). Based on the map done by Portuguese Archeologist Luís Fraga (luisfraga@arqueotavira.com), from the "Campo Arqueológico de Tavira" (Tavira Archeological Camp - official site), in Tavira, Algarve - Portugal. The reference map can be found at this location, and a pdf version, with extensive and detailed information on the criteria used, as well as the long bibliography used to source the map can be found here.
Autor: The Ogre, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ethnographic and Linguistic Map of the Iberian Peninsula at about 200 BCE (at the end of the Second Punic War). Based on the map done by Portuguese Archeologist Luís Fraga (luisfraga@arqueotavira.com), from the "Campo Arqueológico de Tavira" (Tavira Archeological Camp - official site), in Tavira, Algarve - Portugal. The reference map can be found at this location, and a pdf version, with extensive and detailed information on the criteria used, as well as the long bibliography used to source the map can be found here.