Lynn Davies
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 20 maja 1942 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 185 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
_rib.PNG){kind=small} | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lynn Davies (ur. 20 maja 1942 w Nantymoel w Walii[1]) – brytyjski lekkoatleta, specjalista skoku w dal, mistrz olimpijski z Tokio z 1964.
Przebieg kariery
Jest Walijczykiem. Początkowo specjalizował się w trójskoku, ale od 1961 startował głównie w skoku w dal i w tej konkurencji odniósł największe sukcesy. Już po roku treningów wystąpił na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie, gdzie w finale zajął 11. miejsce[2]. Na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1962 w Perth zajął 4. miejsce w skoku w dal, 13. miejsce w trójskoku i odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 jardów[3].
Zdobył złoty medal na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio wynikiem 8,07 m, wyprzedzając obrońcę tytułu Ralpha Bostona ze Stanów Zjednoczonych i Igora Ter-Owanesiana ze Związku Radzieckiego. Na tych igrzyskach wystąpił także w biegu na 100 metrów (odpadł w eliminacjach) i w sztafecie 4 × 100 metrów (była ósma w finale)[1]. Zdobył srebrny medal uniwersjady w 1965 w Budapeszcie, przegrywając z Ter-Owanesianem[4].
Zwyciężył w skoku w dal na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajął 5. miejsce[5]. Był również zwycięzcą skoku w dal na igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston (przed Johnem Morbeyem z Bermudów i Wellesleyem Claytonem z Jamajki). Na tych igrzyskach zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 110 jardów i odpadł w półfinale biegu na 100 jardów[3]. Wygrał skok w dal na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze, przed Łeonidem Barkowskim z ZSRR i Andrzejem Stalmachem z Polski[6].
Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku był dziewiąty[1]. Zdobył srebrny medal na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie, za Klausem Berem z NRD, a przez Rafaelem Blanquerem z Hiszpanii[7]. Był również drugi na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach, za Ter-Owanesianem, a przed innym zawodnikiem radzieckim Tõnu Lepikiem[8]. Ponownie zwyciężył na igrzyskach Brytyjskiej Wspólnoty Narodów w 1970 w Edynburgu, przed Philem Mayem z Australii i Alanem Lerwillem z Anglii. Na tych igrzyskach zajął również 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów[3]. Później już nie zdobywał medali na wielkich imprezach. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zajął 4. miejsce w skoku w dal[9], na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble był ósmy[10], a na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadł w eliminacjach[1]. Zakończył karierę w 1972.
Był mistrzem Wielkiej Brytanii (AAA) w skoku w dal w 1964 oraz od 1966 do 1969, wicemistrzem w 1963 i 1972 oraz brązowym medalistą w 1971, a także wicemistrzem w beegu na 100 jardów w 1964[11]. W hali był mistrzem Wielkiej Brytanii w skoku w dal w 193, 1966 i 1972 oraz wicemistrzem w 1962[12].
Wielokrotnie poprawiał rekord Wielkiej Brytanii w skoku w dal do rezultatu 8,23 m, uzyskanego 30 czerwca 1968 w Bernie (rekord ten poprawił dopiero Christopher Tomlinson w 2002). Był również rekordzistą swego kraju w sztafecie 4 × 100 metrów (czas 39,6 s uzyskany 21 października 1964 w Tokio)[13].
W 1967 został Kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego, a od lipca 2006 jest Komandorem tego orderu.
Rekordy życiowe
źródło[1]:
- 100 m – 10,51 s. (1967)
- skok w dal – 8,23 m (1968)
Przypisy
- ↑ a b c d e Lynn Davies, olympedia.org [dostęp 2020-09-29] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 518 [dostęp 2020-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b c Lynn Davies, thecgf.com.com [dostęp 2020-09-29] (ang.).
- ↑ World Student Games (Universiade – Men), GBRAthletics [dostęp 2020-09-29] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 525, 527 [dostęp 2020-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Prague 1967, European Athletics [dostęp 2021-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-24] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Belgrade 1969, European Athletics [dostęp 2021-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-23] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 532 [dostęp 2020-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 540 [dostęp 2020-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook, European Athletics, s. 425 [dostęp 2020-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ AAA Championships (Men), GBRAthletics [dostęp 2020-09-29] (ang.).
- ↑ AAA Indoor Championships (Men), GBRAthletics [dostęp 2020-09-29] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 115, 189. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Lynn Davies, 1964 Olympics