Méwilo

Méwilo – komputerowa gra przygodowa z 1987 roku, wyprodukowana i wydana przez francuską wytwórnię Coktel Vision. Zaprojektowana przez Muriel Tramis według scenariusza Patricka Chamoiseau, porusza tematykę dalekosiężnego wpływu niewolnictwa na rzeczywistość Martyniki początku XX wieku.

Fabuła

Widok na współczesne Saint-Pierre

Grywalnym bohaterem Méwilo jest parapsycholog, który w 1902 roku przybywa na Martynikę na zaproszenie zamożnego francuskiego małżeństwa Hubert-Destouches’ów, mieszkającego w willi Saint Parnasse, położonej na obrzeżach miasta Saint-Pierre. Małżeństwo Hubert-Destouches’ów prosi gracza o zbadanie przyczyn dziwnych wydarzeń wewnątrz rezydencji: obiektów ruszających się z miejsca, szlochów i krzyków wydobywających się z sypialni^[1].

W trakcie śledztwa okazuje się, że nękającą posiadłość osobą jest duch dawnego właściciela ziemskiego, Arnauda de Ronana. Podczas buntu niewolników, który wybuchł w 1831 roku w Saint-Pierre, Ronan uciekł wraz z rodziną z willi i zabił towarzyszącego im tytułowego niewolnika, zakopując jego ciało wraz z worem złota^[2]. Wspomniany skarb zostaje odnaleziony pod koniec gry, tuż przed wybuchem wulkanu Montagne Pélée, który zgładził znaczną część mieszkańców wyspy^[2].

Rozgrywka

Méwilo jest komputerową grą przygodową, obsługiwaną za pomocą interfejsu „wskaż i kliknij”^[3]. Nawigując za pomocą strzałki w kształcie kolibra, gracz przemieszcza się po mapie Martyniki i poznaje przeszłość wyspy, przesłuchując jej mieszkańców^[3]. Gracz musi uważnie czytać tekstowe relacje innych postaci, zapisywać najważniejsze informacje oraz wpisywać w odpowiednich momentach odpowiedzi na pytania testujące biegłość gracza w poznawaniu historii Martyniki^[1].

Produkcja

Scenarzysta gry, Patrick Chamoiseau (2009)

Méwilo powstał we francuskiej wytwórni Coktel Vision. Główną autorką gry była początkująca martynikańska projektantka Muriel Tramis, która nawiązała współpracę z pisarzem Patrickiem Chamoiseau, liderem literackiego nurtu créolité. Ilustracje do Méwilo wykonał Philippe Truca, kierując się zachowanymi materiałami wizualnymi (w tym pocztówkami) z epoki^[4]. Gra była sprzedawana wyłącznie w wersji francuskiej i niemieckiej. W listopadzie 1987 roku Coktel Vision w forum paryskiej Fédération Nationale d’Achats des Cadres zorganizowało konkurs polegający na jak najszybszym przejściu gry, z udziałem graczy z Francji oraz Niemiec^[5].

Odbiór

Méwilo we Francji spotkał się z pozytywnym odbiorem. Éric Caberia z branżowego pisma „Tilt” rozpisywał się o „minirewolucji” w grach cyfrowych^[6]. Również redaktorzy pisma „Génération 4” zaznaczali, że Méwilo zawiera kolorowe, „realistyczne” ilustracje oraz scenariusz oryginalny jak na czas powstania^[3]. Za Méwilo Tramis została uhonorowana srebrnym Medalem Miasta Paryża^[7].

Współcześnie Méwilo „ze względu na bezprecedensową w dziejach gier cyfrowych krytykę dyskursu kolonialnego” jest uznawany za jedną z pierwszych gier postkolonialnych^[8].

Przypisy

Bibliografia

• FilipF. Jankowski FilipF., „Méwilo” i „Freedom” Muriel Tramis jako pierwsze gry postkolonialne, [w:] KseniaK. Olkusz, KrzysztofK. Maj (red.), Ksenologie, Kraków: Ośrodek Badawczy Facta Ficta, 2018, ISBN 978-83-948889-0-9 .

Linki zewnętrzne

• Méwilo na portalu MobyGames