Młynki (powiat bełchatowski)

Artykuł

51°15′9.6″N 19°7′40.5″E

- błąd

4 m

WD

51°15'12"N, 19°7'56"E

- błąd

1989 m

Odległość

4 m

Młynki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

bełchatowski

Gmina

Szczerców

Sołectwo

Młynki-Parchliny

Strefa numeracyjna

44

Kod pocztowy

97-420

Tablice rejestracyjne

EBE

SIMC

0553302

Położenie na mapie gminy Szczerców
Mapa konturowa gminy Szczerców, na dole znajduje się punkt z opisem „Młynki”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Młynki”
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego
Mapa konturowa powiatu bełchatowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Młynki”
Ziemia51°15′09,6″N 19°07′40,5″E/51,252667 19,127917

Młynki – dawna wieś (obecnie teren odkrywki Szczerców KWB Bełchatów) w Polsce położona była w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Szczerców. Miejscowość wchodziła w skład sołectwa Młynki-Parchliny. Położona była nad rzeką Krasówką dopływem Widawki.

Historia

Młynki -1934 przed komasacją gruntów

Badania archeologiczne przeprowadzone w 2001 na terenie Młynków, pod kierownictwem B.Muzolfa wykazały ślady osadnictwa z okresu schyłkowopaleolitycznego, mezolitycznego oraz kultury pucharów lejkowatych z neolitu. Znaleziono ślady osady z czasów kultury łużyckiej i z wczesnej epoki żelaza oraz odkryto ślady osadnictwa kultury przeworskiej z okresu wpływów rzymskich[1]. Znaleziska te świadczą o stałej penetracji osadniczej w rejonie Młynków.
Wieś istniała przed 1649, w roku tym jest wymieniana w akcie erekcyjnym parafii Chabielice. Osada wchodziła w skład majątku ziemskiego Chabielice, który dzierżyli Chabielscy herbu Wieniawa.
W 1749 Brunon Chabielski ówczesny dziedzic sprzedał dziedziczne Chabielice i Młynki za sumę 69000 złotych Bogumiłowi Walewskiemu cześnikowi sieradzkiemu[2].
W 1832 rząd carski z powodu czynnego udziału Stanisława Walewskiego w powstaniu listopadowym skonfiskował Chabielice i Młynki[3]. W 1836 właścicielem osady był Konstanty Walewski, według spisu, który polecił wykonać, we wsi był młyn wodny o dwóch gankach z drzewa, darnicami kryty o wymiarach 28 x 10 x 4[4], oraz 8 domów drewnianych krytych słomą.
W XIX wieku w dokumentach gminy i parafii Chabielice miejscowość nosiła nazwę Wioska. Nazwa ta występowała, w gwarze lokalnej, do końca istnienia wsi równolegle z nazwą Młynki.
Wydany w 1880 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich podaje, że było w niej 12 dymów (zagród), 92 mieszkańców oraz zajmowała 63 morgi obszaru. Wieś należała do gminy i parafii Chabielice w powiecie piotrkowskim.
W 1902 Młynki były własnością Mikołaja Jabłońskiego herbu Jasieńczyk. Wieś posiadała bardzo zwartą, wręcz ciasną zabudowę. Wybudowane na bardzo wąskich działkach domostwa położone były po lewej stronie Krasówki. W 1937 przeprowadzono komasację gruntów. Nowe zagrody zostały wybudowane po obu stronach rzeki, na scalonych gruntach, wieś uzyskała luźną zabudowę.

W latach 60. ubiegłego wieku m.in. pod Młynkami odkryto złoża węgla brunatnego tzw. Pole Szczerców, co przypieczętowało los miejscowości. Prace związane z uruchomieniem kopalni były kilkakrotnie wstrzymywane w latach 1979-1991. Ostatecznie odkrywka Szczerców ruszyła 21 października 2002 po dwóch latach prac przygotowawczych. Gospodarstwa wykupiono w dwóch etapach. Pierwszy pod koniec lat 80. i drugi w końcu lat 90. XX w. Większość mieszkańców wsi zamieszkała w Bełchatowie.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Galeria

Fotografia przedstawia wkop Odkrywki Szczerców-czerwonym kolorem zaznaczone przybliżone położenie Młynków

Odkrywka Szczerców

Zobacz też

Przypisy

  1. Mirosław Szukała, Pradzieje Bełchatowa i okolic- stan badań i zarys historii osadnictwa [w] Bełchatów - szkice z dziejów miasta, Piotrków Trybunalski 2005, s.35
  2. Elżbieta Halina Nejman, Szlachta Sieradzka XIX wieku Herbarz, s.100
  3. Józef Kaczkowski, Konfiskaty na ziemiach polskich pod zaborem rosyjskim po powstaniach roku 1831 i 1863, Warszawa 1918, s.346
  4. Marcin Szymański: Osadnictwo Kotliny Szczercowskiej w okresie nowożytnym w świetle badań archeologicznych i źródeł pisanych.. s. 110.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie